بسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بسلمیه''' یا خلالیه از فرق «[[راوندیه|راوندیه]]» یعنی شیعیان آل عباس هستند.

موسس این فرقه شخصی به نام حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود.

از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایه‌های قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقش موثری داشت، حفص بن سلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی گرایش شیعی داشت و در ابتدا تصمیم داشت خلافت را به اولاد [[امام علی علیه‌السلام]] برگرداند.  

<ref> دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که خطاب یکی به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و خطاب دیگری به [[امام صادق علیه‌السلام]] بود تا با آنها بیعت کند.

<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref>امام صادق علیه‌السلام با درایت خویش می‌‌دانست که ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست. به همین دلیل در حضور پیک نامه ابوسلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابوسلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بن حسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و کشته شدن عبدالله و فرزندانش شد و <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref> پیش‌بینی امام صادق علیه‌السلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیک ابوسلمه به کوفه نرسیده بود که ابوسلمه با ابوعباس بیعت کرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابن عباس به او بدبین شده سر انجام با نظر [[ابومسلم خراسانی]] او را به قتل رساند. <ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 165.</ref>

بسلمیه معتقدند که [[امامت]] پس از [[حسنین|حسنین]] و [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنفیه]] به ابوهاشم و [[ابوالعباس سفاح]] می‌‏رسد. آنان امامت را حق ابوسلمه حفص بن سلیمان خلال وزیر و صاحب و مؤسس خلافت عباسی می‌‏دانستند و حتی هاشم بنی حکیم مقنع صاحب ماه نخشب، ابوسلمه را خدا می‌‏دانست و می‌‏گفت:

بعد از ابوسلمه روح خدا در او «حلول» کرده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 102 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>