رزامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

==موسس==

بنیان‌گذار این فرقه شخصی به نام رزام بن سابق یا سایق است. ا<ref>شعری قمی سعبد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تهران، چاپ محمد جواد مشکور، سال 1360 شمسی، ج۱، ص65</ref> <ref>مقریزی، المواعظ الاعتبار فی ذکر الخطط و الاثار، لندن، چاپ ایمن فواد سید، سال 1424 قمری و 2003 میلادی، ج۴، جزءاول، ص۴۲۶</ref> البته شهرستانی این فرقه را پیرو مردی به نام رزام بن رزم دانسته است.<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانى، به تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 136</ref>

==پیشینیه==

==چگونگی پیدایش==

<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، چاپ بیروت، ج 7، ص 507</ref> و دست به تشکیل فرقه‌ای زد و پیروانی را گرد خود جمع کرد و به جنبشی مخفی تبدیل شد. <ref>عبدالمنعم ماجد، العصر العباسی الاول، القرن‌ الذهبی فی تاریخ‌ الخلفاء العباسی، التاریخ السیاسی، قاهره، سال ۱۹۸۴ میلادی، ج۱، ص۷۱</ref> رزامیه را منشعب از رواندیه دانستند و به همین دلیل مذهب این دو فرقه کیسانی بوده است. <ref>اشعری قمی سعد بن عبداللّه، کتاب المقالات والفرق، محمدجواد مشکور، تهران، سال ۱۳۶۰ شمسی، ج۱، ص۶۵</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، چاپ هلموت ریتر، سال 1400 هجری قمری و سال 1980 میلادی، ج۱، ص21</ref> <ref>نوبختی، فرق‌ الشیعة، چاپ محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف سال ۱۳۵۵ هجری قمری، ۱۹۳۶ میلادی، ج۱، ص۴۶ـ۴۷</ref>

==عقاید==

همچنین باور داشتند که دین، معرفت امام است و کسی که به این مقام برسد، به کمال رسیده و تکالیف شرعی از وی برداشته می‌شود. بعضی از پیروان این فرقه می‌گفتند که ابومسلم کشته نشده است، بلکه روح خداوند در وی حلول کرده است. ولی برخی به کشته شدن او اقرار داشتند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 203</ref> <ref>نوبختی، فر ق الشیعه، ترجمه و تحقیق محمد جواد مشکور، طبع تهران، مرکز انتشارات علمى و فرهنگى، ص 47</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانى، به تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 شمسی، ص 136- 137.</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاریخ طبرى، چاپ لیدن، سال 1901 میلادی، ج 10 ص 132- 164- 194.</ref><ref>اقبال آشتیانی عباس، خاندان نوبختی، چاپ تهران، سال 1311 شمسی، ص 256</ref>

[[رده: فرق و مذاهب]]