عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

طبق [[روایات]]، سخن‌چینی، بی‌دقتی دربارۀ [[طهارت]] و [[نجاست]]، رفتار نامناسب مرد با همسرش، بداخلاقی با خانواده و سبک‌شمردن [[نماز]]، از اسباب عذاب قبر است؛ از سوی دیگر، زیارت امام حسین(ع)، دفن شدن در [[نجف]]، محبت [[اهل بیت]] [[پیامبر(ص)]]، مردن در فاصله ظهر پنجشنبه تا ظهر [[جمعه]] و... در برطرف شدن عذاب قبر مؤثر شمرده شده است.  

این سئوالی است که یکی از [[صحابه]] از [[امام صادق(ع)]] نمود و حضرتش در جواب فرمود: «انَّ رَبُّ الارض هُوَ ربُّ الهَواء فَیُوحَی الله عزّوجلّ الیَ الهَواء فَیُظغطُهُ ضََغطَة القَبر»، پروردگار زمین همان پروردگار هواست پس خداوند عزّوجل به هوایی که بر او احاطه دارد وحی می‌کند که از هر طرف بر او فشار وارد کند<ref> بحارالانوار، ج 6، ص 266، حدیث 112.</ref>. و هم چنین است فردی که در دریا غرق شده است و آب‌های اطراف بر او فشار خواهند آورد.  

[[ابوبصیر]] می‌گوید: از [[امام صادق(ع)]] پرسیدم: آیا کسی از فشار قبر نجات می‌یابد؟ فرمود: پناه می‌برم به [[خداوند]] از آن چه بسیار کم است (یعنی افراد کمی از این فشار رهایی می‌یابند) و حضرت ادامه می‌دهند، وقتی رقیه دختر رسول اکرم(ص) به دست [[عثمان]] شهید شد، [[رسول اکرم(ص)]] بر قبر او ایستاده و سر به آسمان بلند کرد و از خداوند تقاضا کرد که او را مورد محبت خود قرار دهد و خداوند او را از فشار قبر معاف کرد: «قال ابو بصیر: سَمعتُ اَبا عبدالله «ع» یقول: ان رُقیه بنت رسول الله «ص» لمّا ماتَت قامَ رسول الله (ص) علی قبرها، فَرَفَعَ یَدَهُ تلقاء السَّماء و دَمَعَت عَینا، فَقالوُ لَهُ، یا رَسول الله انّا قدرَ عَیناکَ رَفَعتَ رَأسَکَ الی السَّماء و دَمَعتَ عَیناکَ، فَقالَ: انّی سَأَلتُ رَبّی ان یَََهَبَ لی رُقیَّةَ من ضَمَّة القَبر: ابو بصیر گفت: که از امام صادق شنیدم که فرمود: رقیه دختر رسول خدا از دنیا رفت، رسول خدا در کنار قبرش ایستاد و دست مبارک به سوی آسمان برافراشت و اشک از چشمانش فر ریخت، [[اصحاب]] عرض کردند یا [[رسول الله(ص)]] تو را دیدیم که سر بر آسمان برافراشتی و گریستی، فرمود: من ضعف و ناتوانی رقیه‌ام را می‌دانستم لذا از پروردگارم خواستم که رقیه‌ام را از فشار قبر به من ببخشد<ref>آثار الصادقین، ص 25946، حدیث 1. </ref>.  

نمونه‌ای دیگر از فشار قبر برای مؤمنین که در روایات و در تاریخ ثبت شده است، یکی از صحابه رسول الله(ص) بنام [[سعد بن معاذ]] است که پیامبر با پای برهنه جنازه‌اش را تشیع کردند و خود حضرت او را داخل قبر گذاشته و برایش [[دعا]] خواندند. مادر سعد در حالی که ناظر بود، عرض کرد: ای سعد این کرامت گوارایت باد.

حضرت فرمودند: هم اکنون قبر او را فشار داد. صحابه عرض کردند: یا رسول الله(ص) ما امروز چیزهای عجیبی دیدیم و شنیدیم که دلیل هیچکدام را نمی دانیم اینکه شما با پای برهنه تشیع فرمودید و اینکه با این همه تکریم که کردید فرمودید: قبر سعد او را فشار داد این چگونه ممکن است؟ پیامبر فرمودند: اینکه با پای برهنه تشیع کردم چون هفتاد هزار [[فرشته]] برای تشییع بدن سعد آمده بود و اینکه گفتم قبر او را فشار داد چون سعد با خانواده اش خود رفتاری نداشت<ref>آثار الصادقین، ص 25947، حدیث 4. </ref>.

در روایتی از پیامبر اکرم(ص) منقول است که می‌فرماید: مرده را وقتی در قبرش می‌گذارند، قبر به او می‌گوید: وای بر تو ای فرزند آدم، چه چیز تو را از من غافل ساخت؟ آیا نمی دانستی که من سرای آشوب و تاریکی و تنهایی هستم، چه چیز مرا از یاد تو برد؟ در صورتی که بارها از کنار من گذشتی؟ اگر مرده، شخص صالحی باشد از جانب او به قبر پاسخ می‌رسد و می‌گوید: آیا دیدی آن کسی را که [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌کرد؟ سپس قبر می‌گوید: در این صورت به شکل باغ سرسبز بهشتی می‌شوم و این موقع جسد او نیز نورانی می‌شود.

از حضرت امام صادق(ع) منقول است که چون مؤمن را داخل در قبر کنند [[نماز]] در طرف راست او، زکوة در طرف چپ او، برّ و نیکی و احسان رو به روی او و صبر در ناحیه‌ای دیگر قرار می‌گیرد، پس وقتی که دو ملک سئوال بیایند، صبر به [[نماز]] و [[زکات]] و برّ می‌گوید: شما صاحب خود را یعنی میّت را نگهداری و مواظبت کنید پس هر گاه عاجز شدید من نزد او هستم<ref> مستدرک الوسایل، ج 1، ص 183- باب 30، حدیث 24 و بحارالانوار، ج 6، ص 234.</ref>.

و در جامع الاخبار نیز از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند: برای مردگان خود هدیه بفرستید، پس گفتند هدیه مرده‌ها چیست؟ حضرت فرمود: صدقه و دعا و افزودند: ارواح مؤمنین هر جمعه به آسمان دنیا، مقابل خانه‌های خود می‌آیند و با گریه فریاد می‌کنند این پدر مادر و خویشان و اهل من بر ما مهربانی کنید خدا شما را رحمت کند آن چه در دست ما بود عذاب و حساب آن برای ماست و نفعش برای غیر ما می‌باشد. پس به یک درهمی یا قرص نانی یا جامه‌ای به ما مهربانی کنید که خداوند شما را از جامه ی [[بهشت]] می‌پوشاند. آنگاه رسول خدا گریستند. بحدّی که قدرت بر سخن گفتن نداشتند<ref>جامع الاخبار، ص 197.</ref>.  

و روایت دیگری از [[حضرت فاطمه زهرا]] «س» که در [[وصیت]] خود به [[حضرت علی(ع)]] فرمودند: چون من وفات کردم شما مرا [[غسل]] بده و تجهیز کن و بر من نمازگزار و مرا داخل در قبر کن و در لحد بسپار و خاک بر روی من بریز و نزد من بنشین و در مقابل صورتم قرآن و دعای بسیار بخوان، زیرا که آن ساعت، ساعتی است که مرده محتاج به انس گرفتن با زنده است<ref> مستدرک الوسايل، ج1، ص 148- باب 79، حديث 8.</ref>.  

و [[سید بن طاووس]] «ره» از حضرت رسول(ص) روایت کرده که فرمود: بر میّت ساعتی سخت تر از شب اول قبر نمی گذرد پس مردگان خود را بر صدقه رحم کنید و اگر صدقه نیافتید، نماز گذارید. به این نحو: دو رکعت نماز که در رکعت اول [[سوره حمد]] و دو مرتبه [[توحید]] و رکعت دوم حمد و ده مرتبه [[سوره تکاثر]] و در بعد از نماز بگوید «الّلهم صلّ عَلی مُحمد و آل محمد وابعَث ثَوابَها الی قَبر ذلکَ المیّت فلان بن فلان»، «پس خداوند در همان ساعت هزار ملک به سوی قبر او می‌فرستد تا او را از تنگی قبر نجات دهند<ref>سفينة البحار، ج 2، ص 47.</ref>.