۸۸٬۰۰۹
ویرایش
سلمان بن ناصر بن عمران نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' می کند' به ' می‌کند'
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - ' می کند' به ' می‌کند') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
=اختلاف نام در تراجم تاریخی= | =اختلاف نام در تراجم تاریخی= | ||
سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق بن یزید بن زیاد بن میمون ابن مهران، أبوالقاسم الأنصاری النیشابوری. این نامگذاری محتمل تراست. ولی تعدادی از کسانی که انصاری را در تراجم ذکر کرده‌اند با آن مخالف هستند. برخی از آنها به جای: "سلمان" او را "سلیمان" می‌دانند. شاید این به دلیل تصحیح نسخه کتاب‌هایی است که نام او در آن "سلیمان" ذکر شده است. به دلیل تعداد زیادی از تراجم که او را "سلمان" نام برده اند، و همچنین نزدیک بودن دو نام در شکل که باعث می‌شود تلقی سلمان به سلیمان منتفی نماند و آنچه تأیید | سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق بن یزید بن زیاد بن میمون ابن مهران، أبوالقاسم الأنصاری النیشابوری. این نامگذاری محتمل تراست. ولی تعدادی از کسانی که انصاری را در تراجم ذکر کرده‌اند با آن مخالف هستند. برخی از آنها به جای: "سلمان" او را "سلیمان" می‌دانند. شاید این به دلیل تصحیح نسخه کتاب‌هایی است که نام او در آن "سلیمان" ذکر شده است. به دلیل تعداد زیادی از تراجم که او را "سلمان" نام برده اند، و همچنین نزدیک بودن دو نام در شکل که باعث می‌شود تلقی سلمان به سلیمان منتفی نماند و آنچه تأیید می‌کند که نام او سلمان است این که ابن قاضی شهبه در تراجم انصاری ذکر کرده و معتقد است نام او سلمان است سپس نام او را با تقطیع حروف ذکر کرده و می‌گوید: سلمان به فتح سین. که احتمال نام سلیمان را رد می‌کند. تفاوت دیگر در نام او این است که نسخه مکتوب الغنیه نام مستعار متفاوتی را ذکر کرده است. از آنجا که نام مستعار وی در نسخه خطی ابوالفتح است، و این نیز ممکن است کنیه یکی از کاتبان یا یکی از صاحبان نسخه باشد. زیراابوالفتح لقب پسرش ناصر بن سلمان الانصاری نیشابوری است و هیچ یک از کسانی که نام ابوالقاسم را آورده اند این نام مستعار را ذکر نکرده‌اند<ref>أبو قاسم الأنصاری، الغنیة فی الکلام، إعداد: مصطفی حسنین عبدالهادی، دارالسلام للطباعة والنشر والتوزیع والترجمة، المجلد الأول، ص: 37-38</ref>. | ||
=نسب= | =نسب= | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
فضل الله میهنی: از وی در میان شیوخ ابوالقاسم انصاری نام برده شده، او در خراسان از او کسب علم کرده، و او را شیخ خراسان می‌دانند. | فضل الله میهنی: از وی در میان شیوخ ابوالقاسم انصاری نام برده شده، او در خراسان از او کسب علم کرده، و او را شیخ خراسان می‌دانند. | ||
ابوسعید فضل بن ابی الخیر محمد بن احمد میهنی صوفی روایت | ابوسعید فضل بن ابی الخیر محمد بن احمد میهنی صوفی روایت می‌کند از ظاهر بن احمد السرخی، روایت می‌کند از حسن بن ابی طاهر ختلی، عبدالغفار بن محمد الشیروی و دیگران در روستای خود میهن یا میهنه در سال 440 هجری قمری در سن هفتاد و نه سالگی درگذشت. | ||
ابوالحسن بن مکی: وقتی به [[دمشق]] آمد از او خبر گرفت؛ و او الحسن بن مکی بن الحسن بن القاسم بن الحسن، ابومحمد الشیزری المقرئ معروف به فردن است. او از طرف ابوعبدالله الحسین بن عبدالله بن ابی کمیل به استنادش به انس روایت کرده است از [[پیامبر]] (صلی الله علیه و آله و سلم) که می‌فرماید: «کسی که در جستجوی علم بیرون می‌رود در راه خداوند متعال است تا بازگردد.» | ابوالحسن بن مکی: وقتی به [[دمشق]] آمد از او خبر گرفت؛ و او الحسن بن مکی بن الحسن بن القاسم بن الحسن، ابومحمد الشیزری المقرئ معروف به فردن است. او از طرف ابوعبدالله الحسین بن عبدالله بن ابی کمیل به استنادش به انس روایت کرده است از [[پیامبر]] (صلی الله علیه و آله و سلم) که می‌فرماید: «کسی که در جستجوی علم بیرون می‌رود در راه خداوند متعال است تا بازگردد.» | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
پسرش أبوالفتح الأنصاری النیشابوری:أبوالفتح ناصر بن سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق ابن یزید بن زیاد بن میمون بن مهران الأنصاری. تولد او در سال 489 هجری قمری در نیشابور و متوفی جمادی الاول سال 552 هجری قمری در مرو بود ابوالقاسم انصاری در مقدمه کتاب الغنیة که در موضوع علم کلام است آورده است که این کتاب را به درخواست فرزندش ابوالفتح انصاری نگاشته است. | پسرش أبوالفتح الأنصاری النیشابوری:أبوالفتح ناصر بن سلمان بن ناصر بن عمران بن محمد بن إسماعیل بن إسحاق ابن یزید بن زیاد بن میمون بن مهران الأنصاری. تولد او در سال 489 هجری قمری در نیشابور و متوفی جمادی الاول سال 552 هجری قمری در مرو بود ابوالقاسم انصاری در مقدمه کتاب الغنیة که در موضوع علم کلام است آورده است که این کتاب را به درخواست فرزندش ابوالفتح انصاری نگاشته است. | ||
ابن السمعانی: أبوالسعد عبدالکریم بن محمد بن منصور بن محمد بن عبدالجبار، تاج الإسلام، قوام الدین، أبوالسعد ابن أبی‌بکر ابن أبی المظفر ابن أبی منصور السمعانی. از اهالی مرو که او را امام الائمه نام برده اند. سیوطی در طبقات المفسرین نقل | ابن السمعانی: أبوالسعد عبدالکریم بن محمد بن منصور بن محمد بن عبدالجبار، تاج الإسلام، قوام الدین، أبوالسعد ابن أبی‌بکر ابن أبی المظفر ابن أبی منصور السمعانی. از اهالی مرو که او را امام الائمه نام برده اند. سیوطی در طبقات المفسرین نقل می‌کند که ابوالقاسم انصاره برای او اجازه ای صادر کرده است<ref>أبو قاسم الأنصاری، الغنیة فی الکلام، إعداد: مصطفی حسنین عبدالهادی، دارالسلام للطباعة والنشر والتوزیع والترجمة، المجلد الأول، ص: 42-45</ref>. | ||
=آثار= | =آثار= | ||