۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' دسته بندی' به ' دستهبندی') |
جز (جایگزینی متن - ' نمی توان' به ' نمیتوان') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
صحّت این روی کرد مبتنی بر پذیرش اندیشه پلورالیزم مذهبی و نسبیت علم و معرفت بشری است که در جای خود، نقدهای متعددی به این مبنای نظری وارد شده است و به خاطر همین اشکالات بنیادین، این تفکّر به هیچ وجه مورد قبول دانشمندان ومتفکران اصیل اسلامی واقع نشده است.<ref>ر. ک: قدردان قراملکی، کندوکاوی در سویه های پلورالیزم</ref> | صحّت این روی کرد مبتنی بر پذیرش اندیشه پلورالیزم مذهبی و نسبیت علم و معرفت بشری است که در جای خود، نقدهای متعددی به این مبنای نظری وارد شده است و به خاطر همین اشکالات بنیادین، این تفکّر به هیچ وجه مورد قبول دانشمندان ومتفکران اصیل اسلامی واقع نشده است.<ref>ر. ک: قدردان قراملکی، کندوکاوی در سویه های پلورالیزم</ref> | ||
عمده اشکال این مبنا از نگاه بیرونی، این است که ادیان و مذاهب مختلف، گاه ادعاهای متعارض با یکدیگر دارند مثلاً شیعه امامیه معتقد به امامت و ولایت به معنای زمامداری سیاسی و معنوی و سرپرستی امّـت اسلامی و همچنین معتقد به عصمت ائمه معصومین «علیهم السلام» است ولی اهل سنّت این ولایت و عصمت را برای ائمه «علیهم السلام» انکار میکنند و روشن است که دو ادعای متناقض در عرض هم | عمده اشکال این مبنا از نگاه بیرونی، این است که ادیان و مذاهب مختلف، گاه ادعاهای متعارض با یکدیگر دارند مثلاً شیعه امامیه معتقد به امامت و ولایت به معنای زمامداری سیاسی و معنوی و سرپرستی امّـت اسلامی و همچنین معتقد به عصمت ائمه معصومین «علیهم السلام» است ولی اهل سنّت این ولایت و عصمت را برای ائمه «علیهم السلام» انکار میکنند و روشن است که دو ادعای متناقض در عرض هم نمیتواند هر دو مطابق با واقع و حق باشد زیرا لازمه اش پذیرش امکان جمع بین متناقضین است که عقلاً محال است.<ref>ر. ک: لاریجانی، نشریه مربیان، شماره4، ص40</ref> | ||
صرف نظر از اشکالاتی که به مبنای پلورالیزم دینی وارد است، این نگاه تقریبی، به پذیرش نسبیگرایی انجامیده<ref>ر. ک: خسروپناه، کلام جدید، ص190</ref> و در نهایت باعث سست شدن عقاید هر کدام از صاحبان مذاهب میگردد در حالی که منادیان تقریب، به تقریب مذاهب با حفظ آموزههای مذهب اعتقاد دارند و از نگاه آنان، دعوت به تقریب هیچ گاه نباید منجر به عقبنشینی از خطوط قرمز هر مذهب یا از بین رفتن آموزههای مذاهب گردد. | صرف نظر از اشکالاتی که به مبنای پلورالیزم دینی وارد است، این نگاه تقریبی، به پذیرش نسبیگرایی انجامیده<ref>ر. ک: خسروپناه، کلام جدید، ص190</ref> و در نهایت باعث سست شدن عقاید هر کدام از صاحبان مذاهب میگردد در حالی که منادیان تقریب، به تقریب مذاهب با حفظ آموزههای مذهب اعتقاد دارند و از نگاه آنان، دعوت به تقریب هیچ گاه نباید منجر به عقبنشینی از خطوط قرمز هر مذهب یا از بین رفتن آموزههای مذاهب گردد. |