فقه مقارن، به مثابه رویکردی برای تقریب: تفاوت میان نسخه‌ها

فقه مقارن که فقه تطبیقی نیز نامیده شده بر گونه‌ای از عرضه فقه اطلاق می‌شود که به گردآوری آراء و نظرات و فتاوای عالمان اسلامی مذاهب مختلف در مسائل فرعی فقهی در کنار هم می‌پردازد. این گردآوری اقوال و نظرات فقهی، گاه، بدون موازنه و داوری بین نظریات مختلف فقهی از حیث دلیل و مدرک بوده که اصطلاح فقه مقارن در عصر حاضر عمدتاً به این معنا بکار می‌رود<ref>ر. ک: جناتی، کیهان اندیشه، شماره 59، ص 35</ref> و گاه در کنار جمع‌آوری اقوال و آراء فقهای مذاهب مختلف، به ارائه دلیل هریک از اقوال وبررسی و موازنه آنها نیز پرداخته شده است که از این نوع دوّم در گذشته به «علم الخلاف» یا «الخلافیات» تعبیر می‌شده است.<ref>ر. ک: حکیم، الاصول العامة للفقه المقارن، ج1،ص13.</ref>  

== تبیین رویکرد فقه مقارن ==

در میان علمای متأخّر امامیه، یکی از معروف‌ترین کتاب‌های فقه مقارن، کتاب «الفقه علی مذاهب الخمسة» نوشته عالم بزرگ شیعی، مرحوم آیت اللّه محمّد جواد مغنیه است. محقق عصر حاضر حضرت آیت اللّه جنّاتی نیز در این زمینه کتابی به نام «دروس فی فقه المقارن» نگاشته اند که اثر در خور توجهی است. از دیگر آثار نوشته شده در‌این‌باره به «دائرة المعارف فقه مقارن» اثر آیت اللّه العظمی مکارم شیرازی و «الموسوعة الفقه الاسلامی المقارن» تألیف موسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی می‌توان اشاره کرد.

اصولاً چون در قرون مـتأخّر دعوت تقریب، به معنای کنونی مطرح نبوده، طبیعی است که تقریر واضحی هم از تقریب فقهی به معنای توسعه مشترکات از طریق فقه مقارن در دسترس نیست لکن نوع عملکرد این بزرگان نشان از نگاه فقهی آنان به مقوله تقریب دارد و این نگاه را می‌توان در کنار نگاه‌های دیگر به تقریب، مطرح کرده و به بررسی آن پرداخت.