محمدابراهیم کلباسی: تفاوت میان نسخه‌ها

فرزند حاج محمدقاسم، حاج محمدحسن، در یکی از محلات هرات (از توابع [[افغانستان]] کنونی) ـ محله ای [[شیعه]] نشین معروف به «حوض کرباس» ـ روزگار می گذرانید. در سبب وجه تسمیه این ناحیه، مورّخان و جغرافی دانان خاطرنشان نموده اند: بانویی متدیّن و پیرو [[اهل بیت]] از نخ و ریسمانی که خودش تهیه کرده بود، پارچه های کرباس تهیه نمود و آن ها را به معرض فروش نهاد و از بهای دست رنج و زحمت خود، حوضی در این محل بنیان نهاد و وقف [[شیعیان]] نمود که به «حوض کرباس» معروف گشت که به تدریج لفظ حوض، محذوف و نام کرباس باقی ماند و منسوبان بدین ناحیه را «کرباسی» می گویند که گاه این انتساب را به تحریف کلباسی هم می گویند<ref>ریحانة الادب، ج ۵، ص ۴۶ دائرة المعارف فارسی، دکتر مصاحب، ذیل کرباسی.</ref>.

# آخوند ملا محراب گیلانی (متوفای ۱۲۱۷هـ .ق.) که او را به عنوان حکیمی بزرگوار، عارفی وارسته و در زمره شاگردان سید محمد بیدآبادی و ملا اسماعیل خواجویی قلمداد نموده اند. او در زُهد و تقوا و اعراض از تمایلات دنیوی و امور فناپذیر، یگانه عصر خویش بود<ref>مکارم الآثار، ج ۳، ص ۶۲۳ و ۶۲۲ تاریخ حکما و عرفا متاخر صدرالمتألهین، منوچهر صادقی سُها، ص ۳۳ و ۱۸۳٫.</ref>.

# سید محمّدحسن مجتهد اصفهانی: (۱۲۶۳ ـ ۱۲۰۷ هـ .ق.) فرزند سید محمدتقی از مشاهیر قرن سیزدهم که به دریافت اجازه از سید رضا فرزند سید بحرالعلوم در تاریخ ۱۲۵۳ هـ .ق. نائل گشت<ref>متن این اجازه در کتاب ریاض الابرار، آیةالله روضاتی درج شده است.</ref>. از آثار او می‌توان اعجاز القرآن را نام برد که در سال ۱۲۵۴ هـ .ق. تدوین شده و در سال ۱۳۶۵ به اهتمام نواده فاضلش سید مصلح الدین مهدوی به طبع رسیده است محجة الفؤاد فی شرح الارشاد و کتاب الفقه الاستدلالی از دیگر تألیفات اوست. نامبرده بر آثار استادش آیة الله کرباسی حواشی متعددی نگاشته و پاره ای از نوشته‌های وی را کاتبان به امر نامبرده، تحریر نموده اند که از جمله آن ها کتاب «منهاج الهدایه» آیة الله کرباسی می‌باشد. کتاب خمسه حسینی از منظومه های سید محمدحسین فرزند حاج سید محمدحسن مجتهد است<ref> الکرام البرره، ج ۱، ص ۳۱۶ و ۳۱۵٫</ref>.