۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مانده اند' به 'ماندهاند') |
جز (جایگزینی متن - 'برگزیده اند' به 'برگزیدهاند') |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
=معرفی اصحاب کهف در قرآن= | =معرفی اصحاب کهف در قرآن= | ||
اصحاب کهف گروهی جوانمرد با [[ایمان|ایمان]] بودند که در جامعه ای [[مشرک]] و [[بت پرست]] زندگی میکردند. آنان با بصیرت کامل ایمان آورده بودند و [[خداوند]] متعال هم آنها را هدایت فرمود و از فیض معرفت و حکمت بهرهمند ساخت. آنها دانستند که اگر در بین مردم بمانند، بتپرستان آنها را تحت فشار میگذارند و نمیتوانند حرف حق را بگویند و به [[شریعت|شریعت]] حق عمل کنند. از سوی دیگر، میخواستند موحّد بمانند و خود را از [[شرک]] حفظ کنند; بنابراین، قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، آفریننده ی آسمانها و زمین است. جز او کسی را [[عبادت]] نمیکنیم. چرا این مردم ستمکار که به جای خداوند، معبود دیگری | اصحاب کهف گروهی جوانمرد با [[ایمان|ایمان]] بودند که در جامعه ای [[مشرک]] و [[بت پرست]] زندگی میکردند. آنان با بصیرت کامل ایمان آورده بودند و [[خداوند]] متعال هم آنها را هدایت فرمود و از فیض معرفت و حکمت بهرهمند ساخت. آنها دانستند که اگر در بین مردم بمانند، بتپرستان آنها را تحت فشار میگذارند و نمیتوانند حرف حق را بگویند و به [[شریعت|شریعت]] حق عمل کنند. از سوی دیگر، میخواستند موحّد بمانند و خود را از [[شرک]] حفظ کنند; بنابراین، قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، آفریننده ی آسمانها و زمین است. جز او کسی را [[عبادت]] نمیکنیم. چرا این مردم ستمکار که به جای خداوند، معبود دیگری برگزیدهاند; استدلال روشنی ندارند؟ سرانجام، از آن زندگی خفت بار کناره گرفته و به غار پناه بردند. | ||
[[خداوند]] متعال خواب را بر آنها مسلط کرد و 309 سال در غار ماندند. موقعیت جغرافیائی غار به گونه ای بود که، خورشید وقتی طلوع میکرد، شعاع آن در جهت راست غار و زمانی که غروب میکرد در جهت چپ قرار داشت. آنها در خواب بودند; اما گویا بیدارند. خداوند آنها را از پهلوی راست به پهلوی چپ حرکت میداد; هر کس از آن جا میگذشت و بر حال آنها آگاهی مییافت، وحشت زده فرار میکرد. | [[خداوند]] متعال خواب را بر آنها مسلط کرد و 309 سال در غار ماندند. موقعیت جغرافیائی غار به گونه ای بود که، خورشید وقتی طلوع میکرد، شعاع آن در جهت راست غار و زمانی که غروب میکرد در جهت چپ قرار داشت. آنها در خواب بودند; اما گویا بیدارند. خداوند آنها را از پهلوی راست به پهلوی چپ حرکت میداد; هر کس از آن جا میگذشت و بر حال آنها آگاهی مییافت، وحشت زده فرار میکرد. |