۸۷٬۷۷۵
ویرایش
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '== منابع ==↵<references />↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (جایگزینی متن - 'بنیانگذار' به 'بنیانگذار') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
«جوهری» نیز معتقد است که سلف به معنی «مضی» - یعنی گذشته آمده است.<ref>الجوهری، اسماعیل بن حماد، «الصالح تاج اللغة والصحاح العربیة»، تحقیق: احمد عبدالغفور عطار، ماده سلف، ج۴، ص1376.</ref> | «جوهری» نیز معتقد است که سلف به معنی «مضی» - یعنی گذشته آمده است.<ref>الجوهری، اسماعیل بن حماد، «الصالح تاج اللغة والصحاح العربیة»، تحقیق: احمد عبدالغفور عطار، ماده سلف، ج۴، ص1376.</ref> | ||
== ابن تیمیه، | == ابن تیمیه، بنیانگذار سلفیت == | ||
معنی اصطلاحی سلف، در بدعتی ریشه دارد که ابن تیمیه در قرن هفتم ایجاد کرد. وی بر خلاف گذشتگان (سلف)، به مفهوم پردازی واژه سلف پرداخت و آن را در معنایی به کار برد که تا آن زمان، اندیشمندان اسلامی چنین معنایی را درباره سلف اراده نکرده بودند. به گفته این تیمیه: «سلف کسانی هستند که در سه قرن بهتر اسلام زندگی میکردند و دارای تمامی فضایل بودند و آنان برای حل هر مشکلی، شایستهتر از سایرین هستند...بر شما باد به آثار سلف. آنان آنچه را موجب شفا و کفایت است آوردهاند و پس از آنها کسی چیزی که آنان ندانند، نیاورده است»<ref>احمد بن عبدالحلیم این تیمیه، مجموعة الفتاوی، ج۴، ص96.</ref> | معنی اصطلاحی سلف، در بدعتی ریشه دارد که ابن تیمیه در قرن هفتم ایجاد کرد. وی بر خلاف گذشتگان (سلف)، به مفهوم پردازی واژه سلف پرداخت و آن را در معنایی به کار برد که تا آن زمان، اندیشمندان اسلامی چنین معنایی را درباره سلف اراده نکرده بودند. به گفته این تیمیه: «سلف کسانی هستند که در سه قرن بهتر اسلام زندگی میکردند و دارای تمامی فضایل بودند و آنان برای حل هر مشکلی، شایستهتر از سایرین هستند...بر شما باد به آثار سلف. آنان آنچه را موجب شفا و کفایت است آوردهاند و پس از آنها کسی چیزی که آنان ندانند، نیاورده است»<ref>احمد بن عبدالحلیم این تیمیه، مجموعة الفتاوی، ج۴، ص96.</ref> | ||
او همچنین روش اهل سنت را جدا از پیروی از پیامبر گرامی اسلام(ص)، پیروی کامل از سلف میشمارد.<ref>احمد بن عبدالحلیم این تیمیه، مجموعة الفتاوی، ج۴، ص103</ref> | او همچنین روش اهل سنت را جدا از پیروی از پیامبر گرامی اسلام(ص)، پیروی کامل از سلف میشمارد.<ref>احمد بن عبدالحلیم این تیمیه، مجموعة الفتاوی، ج۴، ص103</ref> |