۸۷٬۹۸۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'بنده ای' به 'بندهای') |
جز (جایگزینی متن - 'بزرگترین' به 'بزرگترین') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
هرکه به آداب صالحین خود را مودب کرد به مقام کرامت و بزرگی میرسد و هر کس با آداب اولیاء مودب شد، برای او مقام قرب و هر که به آداب صدیقین مودب شد به مقام مشاهده نائل میشود. هر کس به آداب [[انبیاء]] به مقام انس و انبساط روح میرسد. | هرکه به آداب صالحین خود را مودب کرد به مقام کرامت و بزرگی میرسد و هر کس با آداب اولیاء مودب شد، برای او مقام قرب و هر که به آداب صدیقین مودب شد به مقام مشاهده نائل میشود. هر کس به آداب [[انبیاء]] به مقام انس و انبساط روح میرسد. | ||
بزرگترین غفلت غفلت عبد است از رب در اوامر و نواهی و آداب معاشرت<ref>حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء، أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص321، دار السعادة، ط 1974.</ref>. | |||
انصاف بین [[خدا]] و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بندهای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب مییابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت میبخشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%A1 أبوالعباس بن عطاء].</ref>. | انصاف بین [[خدا]] و بنده سه گونه است: در طلب کمک و استعانت، تلاش و ادب. اگر بندهای از او کمک بخواهد به خداوند تبارک وتعالی قرب مییابد. و اگر تلاش از جانب بنده صورت گیرد پس موفقیت از جانب خدا خواهد بود. و اگر از عبد ادب صادر شود خداوند به او عزت میبخشد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%B7%D8%A7%D8%A1 أبوالعباس بن عطاء].</ref>. |