confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
خلفای راشدین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حکومت ها' به 'حکومت‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| عنوان = خلفای راشدین | |||
| تصویر = خلفای راشدین.jpg | |||
| نام = خلفای راشدین، خلفای اربعه یا چهار یار | |||
}} | |||
'''خلفای راشدین'''، عنوانی است که [[اهل سنت]] به نخستین حاکمان پس از [[پیامبر اکرم (ص)]] داده‌اند. خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]] و [[علی (ع)]]. | |||
'''خلفای راشدین'''، عنوانی است که [[اهل سنت]] به نخستین حاکمان پس از [[پیامبر اکرم (ص)]] داده‌اند. خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از [[ابوبکر]] | |||
در برخی منابع، [[حسن بن علی (ع)]] هم در شمار خلفای راشدین ذکر شده است. عده‌ای این اصطلاح را مستند به روایتی از [[رسول اکرم (ص)]] می‌دانند که در آن، خلافت پس از پیامبر، سی سال دانسته شده است. | در برخی منابع، [[حسن بن علی (ع)]] هم در شمار خلفای راشدین ذکر شده است. عده‌ای این اصطلاح را مستند به روایتی از [[رسول اکرم (ص)]] می‌دانند که در آن، خلافت پس از پیامبر، سی سال دانسته شده است. | ||
موافقان این اصطلاح، این دوره سی ساله را دوره طلایی صدر اسلام ذکر کرده‌اند که ایمان و عدالت و فضائل [[اسلامی]] در آن شکوفا شده بود. این افراد عنوان راشدین را متمایز کننده خلفای صدر [[اسلام]] از خلفای ناپاک و دنیادوست [[بنی امیه]] | موافقان این اصطلاح، این دوره سی ساله را دوره طلایی صدر اسلام ذکر کرده‌اند که ایمان و عدالت و فضائل [[اسلامی]] در آن شکوفا شده بود. این افراد عنوان راشدین را متمایز کننده خلفای صدر [[اسلام]] از خلفای ناپاک و دنیادوست [[بنی امیه]] دانسته‌اند. هر چند برخی دیگر، این اصطلاح را توطئه عثمانیه برای مقابله با نظریه [[امامت]] [[شیعیان]] قلمداد کرده‌اند. | ||
=چرا به جانشینان پیامبر خلفای راشدین می‌گویند= | =چرا به جانشینان پیامبر خلفای راشدین می‌گویند= | ||
خلفای راشدین به جانشینان [[پیامبر خدا(ص)]] اطلاق می‌گردد و این عنوانی است که خود آن حضرت داده است چنانچه می‌فرماید: فعلیکم بسنتی و سنة الخلفاء الراشدین المهدیین. یعنی به سنت من و سنت خلفای راشدین و هدایت کننده بعد از من تمسک جویید.<ref>امام احمد و ابوداود و ترمذی و ابن ماجه</ref> | خلفای راشدین به جانشینان [[پیامبر خدا(ص)]] اطلاق می‌گردد و این عنوانی است که خود آن حضرت داده است چنانچه می‌فرماید: فعلیکم بسنتی و سنة الخلفاء الراشدین المهدیین. یعنی به سنت من و سنت خلفای راشدین و هدایت کننده بعد از من تمسک جویید.<ref>امام احمد و ابوداود و ترمذی و ابن ماجه</ref> | ||
| خط ۴۲: | خط ۳۸: | ||
شیعه [[دوازده‌امامی]] و [[اسماعیلیان]]، فرمانروایی سه خلیفهٔ نخست را نادرست می‌گویند.<ref>الشافی فی الامامة ج ۱ شریف المرتضی ص ۱۸۲ ۱۸۲</ref> گروه زیدیه به خِلافت فرد خوب با وجود فرد خوب‌تر باور دارند، بدین گونه که علی (ع) شایسته‌ترین تن برای خلافت است ولی خلافت ابوبکر، عُمر و عُثمان را هم می‌پذیرند. <ref>المزار شیخ مفید ص ۱۵۴</ref> | شیعه [[دوازده‌امامی]] و [[اسماعیلیان]]، فرمانروایی سه خلیفهٔ نخست را نادرست می‌گویند.<ref>الشافی فی الامامة ج ۱ شریف المرتضی ص ۱۸۲ ۱۸۲</ref> گروه زیدیه به خِلافت فرد خوب با وجود فرد خوب‌تر باور دارند، بدین گونه که علی (ع) شایسته‌ترین تن برای خلافت است ولی خلافت ابوبکر، عُمر و عُثمان را هم می‌پذیرند. <ref>المزار شیخ مفید ص ۱۵۴</ref> | ||
== خلفای ثلاثه در عقیده شیعیان == | === خلفای ثلاثه در عقیده شیعیان === | ||
گروهی از شیعیان به سه خلیفه نخست خلفای راشدین یعنی ابوبکر بن ابی قحافه، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان به منظور جدا کردن نام [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] و [[حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع)]] از سه خلیفهٔ دیگر نام خلفای ثلاثه اطلاق می‌کنند. مثلاً می‌گویند: شاه اسماعیل دوم امر کرده بود روزهای جمعه و در بالای منابر از خلفای ثلاثه به نیکویی سخن گفته شود و از لعنت فرستادن به ایشان خودداری گردد. <ref>حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی. از شیخ صفی تا شاه صفی. به کوشش احسان اشراقی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۶، صفحهٔ ۹۹</ref> | گروهی از شیعیان به سه خلیفه نخست خلفای راشدین یعنی ابوبکر بن ابی قحافه، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان به منظور جدا کردن نام [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] و [[حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع)]] از سه خلیفهٔ دیگر نام خلفای ثلاثه اطلاق می‌کنند. مثلاً می‌گویند: شاه اسماعیل دوم امر کرده بود روزهای جمعه و در بالای منابر از خلفای ثلاثه به نیکویی سخن گفته شود و از لعنت فرستادن به ایشان خودداری گردد. <ref>حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی. از شیخ صفی تا شاه صفی. به کوشش احسان اشراقی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۶، صفحهٔ ۹۹</ref> | ||