کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان =  

| تصویر =  

| نام =  

احمد بن محمد بن صقر صائغ، (000 – حدود 347ق) ابوالحسن. ملقب به «معدل»(به فتح و تشديد دال). مفسر و محدث شيعي. در باره ولادت و وفات او گزارشي در منابع نيامده است. «شيخ صدوق»(م381ق) كه در فاصله سال‏هاي 339 تا 347هجري توسط «ركن الدوله بويهي»(م366ق) به ري دعوت شده بود، احاديث متعددي از او نقل كرده و از او با عنوان «شيخ لأهل ري»(استاد پيري از ري) ياد مي‏كند. بنابراين مي‏توان وفات او را تقريباً در اواسط سده چهارم در نظر گرفت. از لقب «صائغ» بر مي‏آيد كه خود او يا پدرش صنعت‏گر بوده و در ريخته‏گري و قالب‏ريزي اشياء مهارت داشته است. وي اصالتاً ايراني است اما در اينكه اهل كجا و از چه خانواده‏اي برخاسته است چيزي دانسته نيست. همين‏قدر مي‏دانيم كه وي مدت زيادي در ري مسكن داشت و حيات علمي خود را در اين شهر به سر آورده و احتمالاً در همين‏جا نيز دار فاني را وداع گفت. وي در علوم حديث به مقام استادي رسيد و چنانكه از تعابير شيخ صدوق بر مي‏آيد وي از شيوخ و بزرگان ري به شمار مي‏آمده است و چون در نقل حديث راستگو بود، لقب «عدل» يا «معدل» گرفت. از معاصران او در ري «ابن جراده بردعي»(م348ق)، «يعقوب بن يوسف بن يعقوب» و «احمد بن حسن قطان» هستند. همچنين بسياري از اساتيد و شاگردان او در قم و ري اقامت داشتند. از جمله اساتيد او «عيسي بن محمد علوي»، «محمد بن جعفر زعفراني»، «محمد بن ايوب»، «محمد بن عباس بن بسام» و «موسي بن اسحاق قاضي» هستند. از شاگردان او تنها «محمد بن علي بن بابويه قمي»(م381ق) را مي‏شناسيم كه در شناساندن او به آيندگان نقش اساسي داشته است. در باره اعتقاد او هر چند صاحبنظران سخني به ميان نياورده‏اند، ولي نبايد نسبت به تشيع او ترديد كرد زيرا وي روايت‏گر احاديثي در فضيلت اهل‏بيت(ع) و ناقل برخي از خطبه‏هاي نهج‏البلاغه است. وي همچنين روايتي در مذمت خليفه ثاني دارد كه در كتاب كمال‏الدين ابن‏بابويه آمده است، چنانكه در تفسير آيه: «و كل شئ أحصيناه في إمام مبين» حديثي آورده است كه رسول اكرم(ص) «امام مبين» را به علي بن ابيطالب(ع) تفسير فرموده است. اين مطلب، با توجه به اينكه تفسير پيامبر در برابر پاسخ‏هاي نادرست ابوبكر و عمر بود كه «امام مبين» را به تورات، انجيل و قرآن تفسير كرده بودند، شيعي‏بودن وي را بيشتر آشكار مي‏سازد. وي داراي اثر تأليفي نبوده است، به همين دليل نام او در فهرست نجاشي ذكر نگشته است.

منابع: (الخصال، ص191 حديث264، وص429 حديث8؛ الامالي، شيخ صدوق، ص446 حديث597؛ التوحيد، شيخ صدوق، ص44؛ كمال الدين و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص61؛ معاني الاخبار، باب معني امام مبين، ص95؛ الفوائد الرجاليه، ج3ص293؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص48)