confirmed، مدیران
۳۷٬۰۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن محمد بن طرخان | احمد بن محمد بن طرخان كندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است كه جد او «طرخان كندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچگاه نمیتوان استفاده نمود كه وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژهای فارسی است و به رئیس قبیلهای اطلاق میگردد كه پنجهزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل كلمه «بطریق» كه واژهای رومی است و به كسی گفته میشود كه دههزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنانكه «قومس» نیز به كسی گفته میشود كه دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به اینكه نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربیبودن وی را بیشتر تقویت میكند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قهقرایی) استفاده میشود كه محل تولد او در ناحیه پاییندست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابیالعباس»، وی را به دلیل اینكه از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمیتوان ارائه داد، ولی با توجه به اینكه وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است میبایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران كودكی را در زادگاهش سپری كرد و پس از آن برای كسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آنجا را مسكن دائمی خود قرار داد. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اكنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را میشناسیم كه خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد. از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است كه در أمالی خود، چند حدیث از او نقل كرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر میآید كه وی از چهرههای علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شركت داشتند كه نام و نشان آنها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است كه وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأكید كرده است. همچنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است كه در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او بهطور مستقیم از وی نقل میشود. از تألیفات او كتاب «ایمان ابی طالب(ع)» معرفی شده است. | ||
منابع: (رجال | منابع: (رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛ وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛ مستدرك الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛ تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛ تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان) | ||