confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''طلحة بن عبیدالله''' صحابی پیامبر که در دوران خلافت امام علی ( | '''طلحة بن عبیدالله''' صحابی پیامبر که در دوران خلافت امام علی (علیه السلام) به همراهی [[زبیر بن عوام]] سردمدار نفاقی بزرگ و برپایی نبرد جمل شدند. طلحه در میان [[اهل سنت]] از جمله <big>عشره مبشره</big> است. اما نقل او در نزد امامیه پذیرفته نیست. طلحه در زمان عثمان حاکم [[بیتالمقدس]] و [[فلسطین]] بود، اما پس از [[عثمان]] با امام علی (علیه السلام) بیعت کرد در حالی که در سر هوای امارت داشت. اما هنگامی که امام به خلافت رسید و در تقسیم بیتالمال او را مانند سایر مردمان در نظر گرفت و از امتیازهای خاص برایش صرفنظر کرد و توقع او برای سپردن امارت [[بصره]] نیز با مخالفت و ممانعت امام (علیه السلام) روبهرو شد [[بیعت]] خویش را به فراموشی سپرد و به بهانه خونخواهی عثمان به همراه زبیر با امام به مخالفت برخاستند و بیعت خویش را شکستند. | ||
== زندگینامه طلحه == | == زندگینامه طلحه == | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== طلحه و شرکت در قتل عثمان == | == طلحه و شرکت در قتل عثمان == | ||
طلحه از جمله محاصرهکنندگان خانه عثمان در سال ۳۵ قمری بود که برای این کار اصرار بسیاری داشت و از کسانی بود که مانع ورود آب به خانه عثمان شد؛ تا زمانیکه حضرت علی ( | طلحه از جمله محاصرهکنندگان خانه عثمان در سال ۳۵ قمری بود که برای این کار اصرار بسیاری داشت و از کسانی بود که مانع ورود آب به خانه عثمان شد؛ تا زمانیکه حضرت علی (علیه السلام) با اطلاع از این عمل برآشفت و پس از آن اجازه ورود مشکهای آب به خانه عثمان صادر گردید. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۶۱</ref> بنابر نقل ابن اعثم، طلحه به همراه مردی از بنیتیم خانه عثمان را محاصره کرد که پس از مداخله حضرت علی (علیه السلام) در این ماجرا، طلحه و همراهش از محاصره خانه دست کشیدند. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۵۶۱</ref> | ||
طلحه در ماجرای قتل عثمان متهم به قتل [[خلیفه]] سوم شده است که برای آن شواهدی وجود دارد؛ از جمله: | طلحه در ماجرای قتل عثمان متهم به قتل [[خلیفه]] سوم شده است که برای آن شواهدی وجود دارد؛ از جمله: | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
== بیعتشکنی طلحه و جنگ جمل == | == بیعتشکنی طلحه و جنگ جمل == | ||
طلحه اولین نفر بود که پس از قتل عثمان با امام علی ( | طلحه اولین نفر بود که پس از قتل عثمان با امام علی (علیه السلام) بیعت کرد و چون دستش فلج بود، مردی از بنیاسد بیعت وی را شوم دانست. <ref>ابن خیاط، تاریخ خلیفه، ۱۴۱۵ق، ص۱۰۸</ref> وی پس از اندک زمانی، این بیعت را نقض و برای تشکیل سپاهی علیه حضرت علی (علیه السلام) به همراه زبیر و عایشه عازم بصره شد و جنگ جمل را به راهانداخت. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۲۹ و ۲۳۰</ref> | ||
با ورود طلحه و زبیر به بصره، عبدالله بن حکیم تمیمی با آشکار کردن نامههای وی در جهت تحریک و جمعآوری سپاه بر علیه عثمان، از خونخواهی خلیفه سوم توسط طلحه ابراز تعجب کرد؛ ولی وی در جواب گفت امروز چیزی جز توبه و طلب خون عثمان صحیح نیافتم. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۲۹ و ۲۳۰</ref> حضرت علی ( | با ورود طلحه و زبیر به بصره، عبدالله بن حکیم تمیمی با آشکار کردن نامههای وی در جهت تحریک و جمعآوری سپاه بر علیه عثمان، از خونخواهی خلیفه سوم توسط طلحه ابراز تعجب کرد؛ ولی وی در جواب گفت امروز چیزی جز توبه و طلب خون عثمان صحیح نیافتم. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۲۹ و ۲۳۰</ref> حضرت علی (علیه السلام) در این جنگ، طلحه را مکارترین شخص توصیف و از او در کنار زبیر، عایشه و یعلی بن منیه به عنوان سرسختترین دشمنان یاد کرده است. | ||
مروان بن حکم در ابتدای جنگ یا پس از فرار سپاهیان جمل و آشکار شدن شکستشان، تیری به سمت طلحه انداخت که بر زانوی او اصابت کرد و به خاطر همین تیر از پا در آمد. او را در کنار رود آبی در بصره به خاک سپردند. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۴۶-۲۴۷، ج۶، ص۲۵۷</ref> گفتهاند وی در هنگام وفات ۶۴ یا ۶۲ سال داشت. | مروان بن حکم در ابتدای جنگ یا پس از فرار سپاهیان جمل و آشکار شدن شکستشان، تیری به سمت طلحه انداخت که بر زانوی او اصابت کرد و به خاطر همین تیر از پا در آمد. او را در کنار رود آبی در بصره به خاک سپردند. <ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۴۶-۲۴۷، ج۶، ص۲۵۷</ref> گفتهاند وی در هنگام وفات ۶۴ یا ۶۲ سال داشت. | ||
خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
# حمزه بن عبدالمطلب | # حمزه بن عبدالمطلب | ||
# جعفر بن ابیطالب، علی ( | # جعفر بن ابیطالب، علی (علیه السلام) | ||
# ابوبکر | # ابوبکر | ||
# عمر بن خطاب | # عمر بن خطاب |