۸۷٬۷۷۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:مفاهیم اسلامی' به 'رده:مفاهیم و اصطلاحات اسلامی') |
جز (جایگزینی متن - 'بنی امیه' به 'بنیامیه') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
این قیام توسط بنوحسن از خاندان علی(ع) شکل گرفت. محمد در [[مدینه]] و برادرش ابراهیم در [[بصره]] بپاخاستند. محمد تنها دو هفته پس از قیام توسط منصور سرکوب و کشته شد. ابراهیم هم سه ماه پس از آن در باخمرا شکست خورد و کشته شد. سرکوب این قیام به تثبیت موقعیت عباسیان کمک کرد. | این قیام توسط بنوحسن از خاندان علی(ع) شکل گرفت. محمد در [[مدینه]] و برادرش ابراهیم در [[بصره]] بپاخاستند. محمد تنها دو هفته پس از قیام توسط منصور سرکوب و کشته شد. ابراهیم هم سه ماه پس از آن در باخمرا شکست خورد و کشته شد. سرکوب این قیام به تثبیت موقعیت عباسیان کمک کرد. | ||
در اواخر خلافت امویان، [[بنی هاشم|بنی هاشم]] از جمله ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس، منصور دوانیقی، صالح بن علی، عبدالله بن حسن مثنی، پسران او محمد و ابراهیم و نیز محمد بن عبدالله بن عمرو بن عثمان برای تعیین رهبری به منظور قیام علیه [[ | در اواخر خلافت امویان، [[بنی هاشم|بنی هاشم]] از جمله ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس، منصور دوانیقی، صالح بن علی، عبدالله بن حسن مثنی، پسران او محمد و ابراهیم و نیز محمد بن عبدالله بن عمرو بن عثمان برای تعیین رهبری به منظور قیام علیه [[بنیامیه]] گرد آمدند. عبدالله بن حسن مثنی، فرزندش محمد ملقب به نفس زکیه را که به تقوا شهره بود پیش انداخت و از حاضران خواست تا بهعنوان [[مهدی]] با وی بیعت کنند. حاضران از جمله بنی عباس شامل منصور دوانیقی نیز بااو بیعت کردند. امام جعفر بن محمد صادق با این کار مخالفت کرد و گفت وی مهدی نیست. به نوشته [[بلاذری]] و برخی دیگر امام صادق پیش گویی کرد که خلافت به بنی عباس میرسد و بنا بر برخی روایات گفت که منصور دو پسر عبدالله بن حسن را خواهد کشت. اما عبدالله نپذیرفت و گفت که جعفر به خاطر حسادت بر فرزند وی چنین میگوید. در زمان خلافت مروان دوم، وقتی که داعیان عباسی در [[خراسان]] بزرگ برای ابراهیم امام از مردم بیعت گرفتند، بنی عباس از [[علویان]] جدا شدند<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/3790/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82-%22%D8%B9%22-%D9%88-%D9%82%DB%8C%D8%A7%D9%85-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D9%86%D9%81%D8%B3-%D8%B2%DA%A9%DB%8C%D9%87 سایت حوزه]</ref>. | ||
محمد به کثرت زهد و عبادت و [[فقه]] و دانایی معروف بود. او نامزد جمعی از بنیهاشم برای [[خلافت]] پس از امویان بود ولی با پیشیگرفتن بنیعباس به چنین مقامی نرسید. اما با آغاز حکومت عباسیان، حمایت عمومی در میان مردم و حتی دانشمندان و اهل [[حدیث]] برای او به وجود آمد<ref>جعفریان، رسول (۱۳۸۷). تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن دهم هجری تهران، ج 1، ص۷۰.</ref>. محمد در سال ۱۴۵ هـ. ق خروج کرد و با دویست و پنجاه نفر وارد مدینه شد و مردم به فتوای [[مالک بن انس]] با وی بیعت کردند. منصور او را ابتدا دعوت به صلح کرد، اما محمد نپذیرفت و با عدهای کمی از یارانش که هنوز بر بیعت خود پایدار بودند به نبرد سپاه خلیفه رفت شکست خورد و مقتول گردید. | محمد به کثرت زهد و عبادت و [[فقه]] و دانایی معروف بود. او نامزد جمعی از بنیهاشم برای [[خلافت]] پس از امویان بود ولی با پیشیگرفتن بنیعباس به چنین مقامی نرسید. اما با آغاز حکومت عباسیان، حمایت عمومی در میان مردم و حتی دانشمندان و اهل [[حدیث]] برای او به وجود آمد<ref>جعفریان، رسول (۱۳۸۷). تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن دهم هجری تهران، ج 1، ص۷۰.</ref>. محمد در سال ۱۴۵ هـ. ق خروج کرد و با دویست و پنجاه نفر وارد مدینه شد و مردم به فتوای [[مالک بن انس]] با وی بیعت کردند. منصور او را ابتدا دعوت به صلح کرد، اما محمد نپذیرفت و با عدهای کمی از یارانش که هنوز بر بیعت خود پایدار بودند به نبرد سپاه خلیفه رفت شکست خورد و مقتول گردید. |