۸۷٬۹۴۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' می ک' به ' میک') |
جز (جایگزینی متن - ' نمی ک' به ' نمیک') |
||
خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
طریق ششم، از ابو طفیل .<ref>ر. ک : المعجم الأوسط : ج ۲ ص ۲۸۹ ح ۲۰۰۹ .</ref> | طریق ششم، از ابو طفیل .<ref>ر. ک : المعجم الأوسط : ج ۲ ص ۲۸۹ ح ۲۰۰۹ .</ref> | ||
این طریق از منفردات روایت اوست. <ref>ر . ک : المعجم الأوسط : ج ۲ ص ۲۸۹ ـ ۲۹۰ ح ۲۰۰۹ .</ref> | این طریق از منفردات روایت اوست. <ref>ر . ک : المعجم الأوسط : ج ۲ ص ۲۸۹ ـ ۲۹۰ ح ۲۰۰۹ .</ref> | ||
روشن است که چنین سندی با ویژگی های ذکر شده، حدیث را از حدّ واحد بودن و تردید در صدور آن، خارج | روشن است که چنین سندی با ویژگی های ذکر شده، حدیث را از حدّ واحد بودن و تردید در صدور آن، خارج نمیکند. | ||
=== نقل نشدن آن به وسیله دیگر افرادی که بهشتی نامیده شده اند === | === نقل نشدن آن به وسیله دیگر افرادی که بهشتی نامیده شده اند === | ||
خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
یکی از نکات مهم در ارزیابی حدیث «عشره مبشَّره»، این است که بعید است سعید بن زید در دوران حیات پیامبر خدا (صلیاللهعلیهوآله)، این حدیث را از ایشان شنیده باشد، ولی آن را در دوران خلیفه اوّل و دوم و سوم، بازگو نکرده باشد. | یکی از نکات مهم در ارزیابی حدیث «عشره مبشَّره»، این است که بعید است سعید بن زید در دوران حیات پیامبر خدا (صلیاللهعلیهوآله)، این حدیث را از ایشان شنیده باشد، ولی آن را در دوران خلیفه اوّل و دوم و سوم، بازگو نکرده باشد. | ||
شاهد این مطلب، آن است که خلیفه اوّل در جریان سقیفه به آن استناد نکرد، در صورتی که به اموری کم اهمّیت تر از این موضوع، استناد کرد. | شاهد این مطلب، آن است که خلیفه اوّل در جریان سقیفه به آن استناد نکرد، در صورتی که به اموری کم اهمّیت تر از این موضوع، استناد کرد. | ||
همچنین اگر این حدیث، صحّت داشت و در زمان پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) نقل شده بود، هنگامی که عثمان در محاصره قرار گرفت، به آن استناد میکرد و بسیاری از بزرگان مهاجر و انصار، از جمله طلحه و زبیر ـ که طبق این حدیث، خود، جزء ده بهشتی بشارت داده شده به بهشت اند ـ اقدام به محاصره و قتل او | همچنین اگر این حدیث، صحّت داشت و در زمان پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) نقل شده بود، هنگامی که عثمان در محاصره قرار گرفت، به آن استناد میکرد و بسیاری از بزرگان مهاجر و انصار، از جمله طلحه و زبیر ـ که طبق این حدیث، خود، جزء ده بهشتی بشارت داده شده به بهشت اند ـ اقدام به محاصره و قتل او نمیکردند، یا برای پیشگیری از قتل وی، به آن استناد میشد، در حالی که در هیچ یک از مصادر تاریخی به آن اشاره نشده است. | ||
=== توجّه به عملکرد افراد بشارت داده شده === | === توجّه به عملکرد افراد بشارت داده شده === | ||
خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
علی (علیه السلام) فرمود: «شنیدم که آن را عثمان در زمان خلافتش می گفت». | علی (علیه السلام) فرمود: «شنیدم که آن را عثمان در زمان خلافتش می گفت». | ||
زبیر گفت: آیا آن را دروغی بر پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) میدانی؟ | زبیر گفت: آیا آن را دروغی بر پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) میدانی؟ | ||
علی (علیه السلام) فرمود: «تو را از چیزی خبردار | علی (علیه السلام) فرمود: «تو را از چیزی خبردار نمیکنم، مگر آن که آن ده تن را نام ببری». | ||
زبیر گفت: ابو بکر، عمر، عثمان، طلحه، زبیر، عبد الرحمان بن عوف، سعد بن ابی وقّاص، ابو عبیدة بن جرّاح و سعید بن عمرو بن نفیل. | زبیر گفت: ابو بکر، عمر، عثمان، طلحه، زبیر، عبد الرحمان بن عوف، سعد بن ابی وقّاص، ابو عبیدة بن جرّاح و سعید بن عمرو بن نفیل. | ||
علی (علیه السلام) فرمود: «نُه نفر شمردی. پس دهمی کیست؟». | علی (علیه السلام) فرمود: «نُه نفر شمردی. پس دهمی کیست؟». |