پرش به محتوا

کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱ مهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵۰: خط ۱۵۰:
}}
}}
تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی حیری، (000 – حدود 368ق)
تمیم بن عبدالله بن تمیم قرشی حیری، (000 – حدود 368ق)
ابوالفضل. محدث شیعی. لقب «حیری» منسوب به «حیره» است كه در جغرافیای قدیم به سه مكان اطلاق می‏شده است. نخست شهری در سه فرسخی كوفه نزدیك نجف؛ دوم روستایی در فارس و سوم محله بزرگی در نیشابور. سوابق علمی او نشان می‏دهند كه وی اهل نیشابور بوده و در محله «حیره» مسكن داشته است و در همین شهر احادیثی به‏طور مستقیم از «احمد بن علی انصاری»(از همراهان امام رضا در سفر مرو) شنیده است. از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست ولی زمان درگذشت او با توجه به اینكه «شیخ صدوق»(م381ق) در 368هجری در «فرغانه»(بر وزن پروانه، از شهرهای ازبكستان) از او حدیث شنیده، می‏بایست در همین حدود یا اندكی پس از آن روی داده باشد. از دوران كودكی و چگونگی تحصیلات او آگاهی درستی نداریم اما گمان می‏رود كه وی در نیشابور پرورش یافته و بخش عمده‏ای از زندگی را در آنجا به سر آورده است. پدرش از راویان حدیث بود و در پرورش علمی او نقش اساسی داشته است. وی احادیث بسیاری از پدرش نقل می‏كند و از اساتید او غیر از پدرش، كسی دیگر شناخته شده نیست. وی همچنین به واسطه پدرش از كسانی چون «حمدان بن سلیمان نیشابوری» و «احمد بن علی انصاری»(كه خود از اساتید وی نیز بود) احادیث فراوانی از امام رضا(ع) نقل كرده كه بیشتر آنها در باره فضائل اهل‏بیت(ع) وارد شده است. از شاگردان او تنها «شیخ صدوق محمد بن بابویه»(م381ق) را می‏شناسیم كه با نقل احادیث او، بیش از همه وی را به آیندگان شناسانیده است. برخی از صاحبنظران در باره ارزش و صحت روایات او توقف نموده‏اند و حتی علامه حلی به پیروی از غضائری، با صراحت احادیث او را بی‏اعتبار معرفی كرده است. ولی بعضی دیگر از صاحبنظران با توجه به این كه وی استاد «شیخ صدوق» بوده و صدوق در كتاب‏هایش با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بر صحت روایات او تأكید نموده‏اند. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.
ابوالفضل. محدث شیعی. لقب «حیری» منسوب به «حیره» است که در جغرافیای قدیم به سه مکان اطلاق می‏شده است. نخست شهری در سه فرسخی کوفه نزدیک نجف؛ دوم روستایی در فارس و سوم محله بزرگی در نیشابور. سوابق علمی او نشان می‏دهند که وی اهل نیشابور بوده و در محله «حیره» مسکن داشته است و در همین شهر احادیثی به‏طور مستقیم از «احمد بن علی انصاری»(از همراهان امام رضا در سفر مرو) شنیده است. از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست ولی زمان درگذشت او با توجه به اینکه «شیخ صدوق»(م381ق) در 368هجری در «فرغانه»(بر وزن پروانه، از شهرهای ازبکستان) از او حدیث شنیده، می‏بایست در همین حدود یا اندکی پس از آن روی داده باشد. از دوران کودکی و چگونگی تحصیلات او آگاهی درستی نداریم اما گمان می‏رود که وی در نیشابور پرورش یافته و بخش عمده‏ای از زندگی را در آنجا به سر آورده است. پدرش از راویان حدیث بود و در پرورش علمی او نقش اساسی داشته است. وی احادیث بسیاری از پدرش نقل می‏کند و از اساتید او غیر از پدرش، کسی دیگر شناخته شده نیست. وی همچنین به واسطه پدرش از کسانی چون «حمدان بن سلیمان نیشابوری» و «احمد بن علی انصاری»(که خود از اساتید وی نیز بود) احادیث فراوانی از امام رضا(ع) نقل کرده که بیشتر آنها در باره فضائل اهل‏بیت(ع) وارد شده است. از شاگردان او تنها «شیخ صدوق محمد بن بابویه»(م381ق) را می‏شناسیم که با نقل احادیث او، بیش از همه وی را به آیندگان شناسانیده است. برخی از صاحبنظران در باره ارزش و صحت روایات او توقف نموده‏اند و حتی علامه حلی به پیروی از غضائری، با صراحت احادیث او را بی‏اعتبار معرفی کرده است. ولی بعضی دیگر از صاحبنظران با توجه به این که وی استاد «شیخ صدوق» بوده و صدوق در کتاب‏هایش با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بر صحت روایات او تأکید نموده‏اند. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.
منابع: (عیون اخبار الرضا(ع)، ج1ص25 حدیث51، وص56 حدیث198، وص92 حدیث30 و موارد متعدد دیگر؛ الخصال، ص267، باب الخمسه، حدیث2؛ التوحید، شیخ صدوق، ص74 حدیث 28، وص121 حدیث24، وص132 حدیث14، وص353 حدیث25، و موارد دیگر؛ خلاصه الاقوال، ص329؛ طرائف المقال، ج1ص161 شماره 818)
منابع: (عیون اخبار الرضا(ع)، ج1ص25 حدیث51، وص56 حدیث198، وص92 حدیث30 و موارد متعدد دیگر؛ الخصال، ص267، باب الخمسه، حدیث2؛ التوحید، شیخ صدوق، ص74 حدیث 28، وص121 حدیث24، وص132 حدیث14، وص353 حدیث25، و موارد دیگر؛ خلاصه الاقوال، ص329؛ طرائف المقال، ج1ص161 شماره 818)


confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲

ویرایش