۲۱٬۷۰۰
ویرایش
خط ۵: | خط ۵: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
مؤسس این فرقه در زمان خلافت مستنصر فاطمی، از [[ری]] به [[اصفهان]] و از آنجا به آذربایجان و [[شام]] سفر کرد و در سال 471 هجری قمری، به مصر رسید و یک سال و نیم در آنجا ماند و در زمره کسانی درآمد که طرفدار خلافت نزار و مخالف خلافت برادرش مستعلی بودند. عطاملک جوینی در «تاریخ جهان گشا» مینویسد: حسن برای ترویج مذهب نزاری به ایران آمد و به قزوین رفت و داعی به قلعهالموت فرستاد. مردی علوی به نام مهدی از طرف ملکشاه سلجوقی در آنجا حکومت میکرد. عدهای در الموت دعوت حسن را پذیرفتند. حسن در الموت خود را «شیخ الجبل» و پیر کوهستان میخواند و مأموران فدایی را از قلعه به اطراف میفرستاد و البته قبلا آنان را با خوراندن حشیش مست میکرد و چون در همان وضعیت از ماموریت بازمیگشتند، خیالات خود را واقعیات میپنداشتند و در راه اجرای اوامر او از مرگ نمیترسیدند. از اینجهت آنان را «فدایی» میخواندند. ابنجوزی بغدادی در کتاب «'''تلبیس ابلیس'''» مینویسد: حاکم قلعه الموت شخصی به نام قماج از سرهنگهای ملکشاه سلجوقی بود که بهطور مخفیانه پیرو مذهب اسماعیلیه شد. وی در برابر دریافت هزار و دویست دینار، قلعه را تسلیم حسن کرد. | |||
== عقاید == | == عقاید == |