حزب الله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حزب‌الله''' به معنای گروهِ منسوب به خدا، تعبیری قرآنی است و در [[احادیث]] نیز به آن اشاره شده است. براساس برخی [[روایات]] [[شیعه]] مراد از حزب الله مطیعان خدا پیروان رسول و شیعیان علی(ع) است. پیامبر اکرم، حزب علی(ع) را حزب خود و حزب خود را حزب‌الله شمرده است.

به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب‌الله کسانی‌اند که به دین خدا در آمده‌اند و از او اطاعت می‌کنند و [[خدا]] نیز یاریشان می‌کند.<ref>رجوع کنید به طبری؛ فخررازی، ذیل آیه؛ نیز رجوع کنید به طوسی، التبیان، ذیل آیه.</ref> طباطبائی عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می‌داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می‌شود: کسی که [[ولایت]] خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب‌الله است و حزب‌الله هم همواره غالب است.<ref>مائده 56 </ref> ابن عباس مراد از حزب‌الله را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز شیعیان علی(ع) معنا کرده و غالب بودن آنها را عبارت از علوّ آنها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.<ref>حسکانی، ج ۱، ص۲۴۶.</ref>

در آیه ۲۲ سوره مجادله کسانی مصداق حزب‌الله معرفی شده‌اند که با دشمنان خدا و [[محمد (ص) خاتم الانبیاء|رسول]] او، هر چند از نزدیکانشان باشند، دوستی نمی‌ورزند. در این آیه بر این نکته تأکید شده است که خدا ایمان را بر قلب‌هایشان حک کرده و با روحی از جانب خود تأییدشان نموده و جزای آنها را بهشت قرار داده است. به گفته علامه طباطبائی،<ref>ذیل آیه 56 مائده</ref> دلیل تکرار حزب‌الله، به جای به کار بردن ضمیر، در این آیه‌این است که سخن جنبه مَثَل پیدا کند. طوسی<ref> التبیان، ذیل آیه</ref> حزب‌الله را در این آیه لشکریان و اولیای خدا دانسته و از قول زجاج آن را به معنای برگزیدگان خدا آورده است. به نوشته طباطبائی،<ref> همانجا</ref> تعبیر از مؤمنان به حزب‌الله و وصف آنها به فلاح، نوعی شرف بخشیدن به آنان از سوی خداوند است.

نقطه مقابل حزب‌الله در قرآن‌کریم، حزب‌الشیطان است که در آیات ۱۴ تا ۱۹ سوره مجادله وصف‌هایی درباره آنها آمده است. در این آیات حزب‌الشیطان قومی‌اند که مغضوبین خدا را به دوستی گرفته‌اند و به دروغ بر مؤمن بودن خود سوگند یاد می‌کنند. دامنه دروغگویی آنها تا آنجاست که حتی در قیامت هم سوگند دروغ می‌خورند و با این حال می‌پندارند که حق با آنهاست. آنان کسانی هستند که شیطان بر آنها غلبه کرده و خدا را از یاد آنها برده است.

در احادیث نیز حزب‌الله مورد اشاره و تفسیر قرار گرفته است:

از دیگر مصادیق حزب‌الله که در احادیث آمده اویسِ قرنی است.<ref>رجوع کنید به مفید، ۱۴۱۳، ج ۱، ص۳۱۶.</ref> همچنین از قول پیامبراکرم(ص) نقل شده است که هر کس سوره مجادله را بخواند در روز قیامت از زمره حزب‌الله به شمار خواهد آمد.<ref>فضل‌بن حسن طبرسی، ج۹، ص۳۶۹.</ref>

== منابع ==

[https://rch.ac.ir/article/Details/11806 برگرفته از سایت دانشنامه جهان اسلام]