احمد بن حمدان قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن حمدان قزوینی'''، كنیه او در منابع نیامده است. از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در [[قزوین]] بوده است. نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن [[ری]] و نماینده نایب سوم [[حجت بن حسن (مهدی)|امام(عصرعجل الله فرجه الشریف)]] در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت.

احمد بن حمدان قزوینی، كنیه او در منابع نیامده است. در اواخر قرن سوم(حدود 290 هجری) زاده شد و چنان‌كه از لقب «قزوینی» پیداست احتمالاً زادگاه او در قزوین بوده است. وفات او به درستی روشن نیست ولی حیات او تا 342 [[هجری]] قطعی است زیرا برخی از شاگردان او در این سال از او [[حدیث]] شنیده‌‏اند. وی در قزوین پرورش یافت و پس از دوران كودكی و نوجوانی به [[شهرری]] آمد و نزد «محمد بن جعفر بن عون اسدی»(م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر(عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت. در آنجا با كسانی چون «علی بن احمد بن محمد دقاق» و «محمد بن موسی بن متوكل» معاصر بود و مشتركاً از [[ابن عون اسدی]] روایت دارند.  

از شاگردان او «احمد بن علی بن نوح سیرافی»(م410ق) است كه در سال 342هجری از او حدیث شنیده است. وی با توجه به این‌كه دارای اثر تألیفی نبوده است شرح‏‌حال او به طور مستقل در [[رجال (کتاب)|رجال نجاشی]] و فهرست [[شیخ طوسی]] نیامده است ولی از او در ذیل نام استادش «محمد بن جعفر اسدی» یاد شده است.

در ری نزد [[محمد بن جعفر بن عون اسدی]](م312ق) كه ساكن ری و نماینده نایب سوم امام عصر (عجل الله فرجه الشریف) در آنجا بود، به فراگیری [[علوم حدیث]] پرداخت.