باجوان: تفاوت میان نسخه‌ها

این فرقه دین و آیینی به نام اللاهی داشته و در روستاهای اطراف موصل و در مناطقی از [[ایران]] که در کنار مرز این کشور با [[ترکیه]] واقع شده، سکونت و در عقاید با اختلاف‌های جزیی به [[فرقه‌شبک]] شباهت دارند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 94 </ref> <ref>مظفر محمد حسین، تاریخ شیعه، ص: 170</ref> آنان خدا را به یگانگی می‌شناسند و [[پیامبران]] را نیز دوست دارند؛ اما در میان پیامبران، به [[حضرت اسماعیل]] بیشتر احترام می‌کنند. در نگاه این فرقه، شراب حلال است. هر شش یا هفت خانوار باجوان تحت نظر یک رییس است که ایشان مخارج آنها را بر عهده دارند. [[روزه]] نزد آنها حرام است و ابداً نمازهای متداول را نمی‌شناسند، بلکه نمازی مخصوص به خود دارند. در بعضی از اعیاد، محفل دینی دارند که در آن روز رئیس با کسانی که زیر نظر او هستند، دیدار می‌کند با این توضیح که از آنان تخم مرغ‌هایی را می‌گیرد و در خانه خود جمع می‌کند، بعد آنها را پوست کنده و هریک را به هفت قسمت می‌کند و در ظرفی نهاده و درحالیکه حاضرین شراب می‌نوشند، رئیس بر این تخم مرغ‌ها دعا می‌خواند. در ضمن این دعا خوانده می‌شود که این تخم مرغ‌ها قربانی اسماعیل‌اند و مبادا کسی جسارت کند و پیش از اقرار به گناهان خود، نزدیک این غذا شود. در این وقت هر یک از حاضرین به گناهان خود اقرار کرده و سپس غذا را می‌خورند. و این نمازی است که مخصوص آنها است. همچنین از فرائض دینی آنها عزاداری برای [[امام حسین (‌علیه‌السلام)]] در ایام [[عاشورا]] می‌باشد.<ref>صراف، احمد حامد، الشبک، ص 222</ref>