مغیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

در اوایل قرن دوم هجری از جمله فرقه‌هایی که در جامعه شیعه ایجاد شد [[زیدیه|فرقه زیدیه]] بود که بعد از شهادت [[زید بن علی]] به فرقه‌های متعددی تبدیل شد تا آن جا که برخی با تغییر جریان از این فرقه به فرقه دیگری ملحق می‌شدند یا با آرای خود فرقه جدیدی را تاسیس می‌کردند. از جمله این افراد که در ابتدا از یاران [[محمد بن علی (باقر العلوم) علیه‌السلام|امام محمد باقر]] بود و در ادامه زیدی شد<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، نشر موسسه الوفاء، سال 1404 هجری قمری، ج۴۶، ص۲۵۱</ref>و سپس خود فرقه جدیدی را تشکیل داد، مغیرة بن سعید العجلی بود. او از کسانی بود که قصد داشت تا در عقیده و نگاه امام باقر نفوذ کند، ولی امام با توجه به شناختی که از او داشت و می‌دانست که از دشمنان تشیع می‌شود، شخصیت واقعی‌اش را به فرزندش [[امام صادق]] و نیز یارانش معرفی کرد <ref>نعمان بن محمد تمیمی مغربی، دعائم الاسلام، مصر، نشر دار المعارف، سال 1385 قمری، ج۱، ص۴۹</ref> تا از او پرهیز کنند، ولی مغیره با دروغ و نیرنگ و نیز تحریف در روایات، تشکیلات خود را تقویت کرد و با تاسیس فرقه مغیریه حرکت انحرافی خود را در میان [[شیعیان]] تداوم بخشید. مغیره سر انجام در زمان حکومت [[خالد بن عبداللّه القسرى|خالد بن عبداللّه القسری]] در [[كوفه|کوفه]] خروج کرد و در ابتدا محمد بن عبداللّه بن حسن بن امام حسن را به عنوان مهدی قائم معرفی و انتظار ظهورش را تبلیغ کرد و در ادامه خودش ادعای نبوت کرد تا آن که خالد بن عبدالله القسری او را دستگیر کرده بر دار کشید و پنج تن از پیروانش را در آتش سوزانید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 423 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص 73</ref> <ref>سعد اشعری، المقالات و الفرق، ص 74</ref> <ref>شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص145</ref>