پیش‌نویس:تفسیر تطبیقی آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها

==== '''ب: معنای اصطلاحی مباهله''' ====

صاحب مجمع البیان در این زمینه می نویسد:

ابتهال مصدر باب افتعال و به معنای بریکدیگر نفرین ولعنت کردن وعذاب را برای طرف حق ستیز خواستن است ومباهله ازماده بهل به مفهوم رها ساختن چیزی  است وبه همین تناسب به معنای تضرع ودعا و واگذاری کردن کار به خدا نیز بکاررفته است.

(طبرسی مجمع البیان ج ‏2، ص: 764)

علی ابن ابراهیم قمی در شان نزول این آیه(آل عمران61) وآیه قبل از امام صادق روایت کرده است که فرمود :زمانی که نصارا ی نجران بابزرگشان اهتم  عاقب وسید در محضر رسول خدا بودند وقت نماز شان که شد ناقوسشان را به صدا در آوردند  ومشغول نماز شدند اصحاب پیامبر به آن حضرت عرض کردند :ای پیامبر خدا این کار را در مسجد اجازه می دهید ؟پیامبر فرمود رهایشان کنید ؛هنگامی که از نماز فارغ شدند نزد پیامبر ص آمدند وگفتند ما را به چه چیزی دعوت می نمایی حضرت فرمود :به یگانگی خدا ،رسالت من ونیز شهادت به عبد ومخلوق بودن عیسی(ع) چنانکه او هم می خورد ومی آشامید ومحدث می شد آنان گفتند اگر چنین است پس پدرش چه کسی بوده است ؟

وحی نازل شد که پیامبر از آنان راجع به آدم(ع) بپرس آیا او عبد ومخلوق بود که می خورد ومی آشامید وازدواج می کرد پیامبر این سوال را ازآنان پرسید در جواب گفتند بله آدم اینگونه بود حضرت فرمود پدر آدم چه کسی بود ؟ !نصرانیان بهت زده شدند واز جواب باز ماندند خداوند این دو آیه را نازل کرد وبه پیامبرص دستور مباهله با آنان را داد پیامبر ص به آنان فرمود: بامن مباهله می کنید اگر من راستگو بودم لعنت بر شما نازل خواهد شد واگر من دروغگو بودم بر من نازل خواهد گشت.گفتند سخن منصفانه ای است لذاوعده مباهله گذاشته شد.(تفسیر علی ابن ابراهیم قمی ج 1  ص 104)

هنگامی که کار به مباهله کشیده شد آنان برای مشورت وتدبیر بیشتر یک شب از پیامبر گرامی اسلام (ص) مهلت خواستند وچون به مشورت نشستند بلند پایه ترین چهره مذهبی آنان گفت :فردا نیک بنگرید اگرمحمد با سروصدا وانبوه یاران آمد ؛ نترسید ومباهله کنید اما اگر خود و خاندانش آمدندبپرهیزید که گرفتارخواهید شد

با فرا رسیدن بامداد  روز موعود نجرانیان مشاهده کردند که پیامبر دست امیر  مومنان را گرفته پیشا پیش آن حضرت دو نور دیده اش حسن و حسین ع وپشت سر شان دخت ارجمندش به میعاد گاه رهسپار رند مسیحیان که عضو عالی رتبه مذهبی شان در جلو  و برگزیدگانشان از پی او بودند به پیامبر عرض کردند ما راضی شدیم وما را از مباهله معاف بدار لذا رسول خدا با آنان مصالحه کردند که جزیه بپردازند وآنها نیز پزیرفتند وبرگشتند.(تفسیر صافی  ج‏1، ص: 343)

بحث در مورد اینکه پیامبر گرامی اسلام وقتی کار با مسیحیان به مباهله کشیده شد چه کسانی را همراه خود برای مباهله برده اند وچه کسانی صلاحیت و شایستگی این را داشتند که در صحنه مباهله حاضرشوند، بسیار مهم و سرنوشت ساز خواهد بود چرا که چهره های همراهان پیامبرچنان نورانی بود و آنان چنان هیبت وشکوه داشتند که اسقف مسیحی بادیدن چهره های نورانی آنان گفت:  

''"من چهرهایی بسیار پرمعنویت وباشکوهی را می بینم که اگر از آفریدگار هستی بخواهد کوهارا ازجا برکند چنین خواهدشد''.

از قراین وشواهد مسلم تاریخی روشن می شود که همراهان پیامبر گرامی اسلام(ص) جزء چهار نفر نبودند.واین فضیلت بزرگ برای آنان رقم خورد.به اتفاق همه علماءاسلام اعم از عامه وخاصه کسانی که با پیامبر در صحنه مباهله حاضر شدند عبارت بودند از ''علی ابن ابی طالب ،فاطمه زهرا، حسن وحسین''(ع) در ذیل به بررسی روایات مباهله در منابع حدیثی،تاریخی وتفسری فریقین می پردازیم وسپس مقایسه دو دیدگاه انجام خواهد شد.

وقتی به کتابهای تاریخی حدیثی اهل سنت مراجعه می کنیم روشن می گردد که مؤرخین ومحدثین نامدار اهل سنت  روایات مربوط به مباهله را درکتابهای شان آورده اند هر چند تفاوتهایی در نقل دیده می شود واحیانا نقایصی در برخی از جملات روایات مانند حضور امیرالمؤمنین در صحنه مباهله به چشم می خورددر ذیل به سه مورد اشاره می گردد.

یکی ازآن فضیلتها انکه گفت هنگامی که آیه مباهله نازل شد پیامبرص علی فاطمه وحسن وحسین رافراخواند وفرمود:خدایا اینان اهل من هستند.(مسلم،صحیح مسلم«م261 ق، ص1006ح6220)  

تاریخ نویسان ومفسران شیعه نیز داستان مباهله وروایات مربوط به آن را بدلیل اینکه این حادثه علاوه بر اینکه روشن ترین دلیل بر حقانیت اهل بیت پیامبر (ص)به شمار می رود،یکی از حوادث مهم تاریخ اسلام بوده حقانیت اسلام از طریق آن به اثبات رسیده است،در کتابهای خود آورده اند.دراین جا به چند نمونه اشاره می گردد.

3 – در منابع حدیثی شیعه نیز روایات مباهله به وفور دیده می شود واز جمله آنها می توان به دوکتاب حدیثی شیخ صدوق اشاره کرد این محدث بزرگ شیعه در کتاب أمالی وعیون اخبارالرضا از امام کاظم وامام رضا(ع) روایاتی درباره مباهله نقل نموده است در این روایات به حضور پنج تن آل عبا (ع) در صحنه مباهله برای مباهله با اهل نجران اشاره شده است.(شیخ صدوق(م381ق)عیون اخبار الرضا ج1،ص 85) .(أمالی ص 525 مجلس هفتاد و نهم)  

1 در روایات اهل سنت داستان مباهله بیشتر جنبه تاریخی آن مورد توجه قرار گرفته اختلاف عقیدتی میان اسلام ومسیحیت به صورت پررنگ تری نشان داده شده است ولی در روایات شیعه به رفتار های پیامبر در طول ماجرای توجه نموده است.

4 در روایات سنی جنبه اعتقادی داستان حذف شده است در مقابل روایات شیعی رنگ اعتقادی بیشتری دارد که در تهیج احساسات پیروان نقش اساسی ایفامی کند.

1 - سیوطی می گوید :وقتی کار پیامبر ص با مسیحیان به مباهله کشیده شد فردای آن روز آنحضرت بسوی آنان حرکت نمودند در حالی که دست علی بن ابی طالب ع را گرفته بود ودختر گرامیش فاطمه س وحسن  وحسین همراه پیامبر بودند.(سیوطی ،درالمنثور،ج 2 ، ص 39)

4 - بیضاوی در این زمینه روایت کرده است که می گوید :صبح روز مباهله هنگامی که نصارا به حضور رسول خدا آمدند آن حضرت  را دیدند که حسین را بر پشت خود ودست حسن را در دستش گرفته وفاطمه پشت سر پیامبر وعلی پشت سر فاطمه در حال آمدن هستند وپیامبر به آنان می فرماید: زمانی من دعا کردم شما آمین بگویید .(تفسیر بیضاوی ،ج2،ص 47)

همچنانکه اشاره شد پیامبر گرامی اسلام(ص) برای مباهله دخت گرامیش فاطمه دو نور دیده اش حسن وحسین و وصی خود امیرالمؤمنین را با خود برده اند علماء شیعه آن را فضیلتی بزرگ برای اهل بیت قلم داد نموده برای اثبات حقانیت اهلبیت وشایستگی آنان برای خلافت از آن بهره جسته اند علامه طباطبایی می نویسد: [اهل بيت پيامبر (صلوات اللَّه عليهم) در دعوى و دعوت رسول اللَّه(در مباهله) شريك بودند و اين از بزرگترين مناقب است(طباطبایی،المیزان، ج‏3، ص: 224) علامه حلی آیه مباهله را نیرومندترین دلیل بر اولی به تصرف بودن امام علی وبرتری منزلت آنحضرت می داند(علامه حلی،(م726 ق) نهج الحق وکشف الصدق،ص 177)

  اما مفسرین اهل سنت که بیشتر آنان در تفاسیر خود روایات مر بوط به مباهله را نقل نمودند برخی استدلال شیعه از این آیه برای اثبات عقاید خود را مورد انتقاد قرار داده اندمانند فخر رازی که بعد از ذکر روایات وقول شیخ سدیدالدین حمصی می گوید:

  5 - ابو الفتوح رازی در تفسیر خویش بنقل از ابی جارود در این زمینه می نویسد:قال ابوالجارود قال لي أبو جعفر- عليه السّلام-: يا أبا الجارود،ما يقولون لكم في الحسن و الحسين- عليهما السّلام-؟قلت  ينكرون علينا أنّهما أبناء رسول اللّه- صلّى اللّه عليه و آله-.قال: فأيّ  شي‏ء احتججتم عليهم، يا أبا الجارود ؟قلت: احتججنا عليهم بقول اللّه- تعالى- لرسول اللّه- صلّى اللّه عليه و آله:فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ.( تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏3، ص: 120)

یکی از فضائل مهم حضرت زهراء (س)اینکه تنها مصداق نسائنا در آیه مباهله بر اساس شواهد تاریخی حضرت فاطمه زهرا(س) می باشد.همچنانکه گذشت علماء محدثین ،مؤرخین ومفسرین نامدار ومعروف اهل سنت در کتاب خود شان از اصحاب بزرگ پیامبر مانند جابر، ابن عباس وامیرمؤمنین روایت نموده اند که مصداق نسائنا در آیه مباهله فاطمه زهرا(س) بوده وپیامبر وی را برای ملاعنه با اهل نجران به همراه خود برده است ازاین احادیث روشن می شود که جزء فاطمه زهراء هیچ زن دیگری در این صحنه مهم وسرنوشت ساز حضور نداشته است  هرچند در پاره ای از روایا ت اهل سنت که تعداد آن بسیار کم است حضور زنانی غیر از او اشاره شده که دلیل ضعف وبی پایه گی آن را بعدا بیان خواهیم کرد.  

باتوجه انکه پاره ای از احادیث که در آن مصداق نسائنا بودن فاطمه زهراء اشاره شده، نقل شد لذا با نقل دو حدیث دیگر اهل سنت بسنده میکنیم.  

2 - زمخشری از ام المؤمنین عائشه نقل نموده است وی می گوید هنگامی که پیامبر با آن عبای مویین سیاه برای مباهله بیرون آمد فرزندش حسن رانیز داخل آن ساخت وحسین آمد او را نیز داخل نمود وعلی وفاطمه نیز آمدند سپس آیه تطهیر را تلاوت فرمود .(زمخشری  الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل،  ج‏1، ص: 369)

در قران کریم تعابیر رسا وجالب ودر عین حال عمیق در باره امیرمؤمنان(ع) به کار رفته است واین نشان دهنده مقام والا وبلند او نزد خدای متعال است یکی ازمواردی که در آن امام (ع) به بالاترین وجه مورد ستایش قرار گرفته است آیه مباهله می باشد چراکه در آن بعنوان نفس اولین شخصیت عالم هستی معرفی گردیده است.

  علامه حلی دراین باره می نویسد:در آيه مباهله‏ آمده است: «و جانهاى ما و جانهاى شما» اين حديث از رازها و رمزهاى سخن خداوند است. مقصود از جان در آيه، نفس و شخص على عليه السّلام است. خداوند ميان جان على عليه السّلام جان پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله نزديكى و يگانگى ايجاد كرد و با ضمير جمع (جانهايمان) آن را بيان فرمود و چون مرجع ضمير به واقع پيامبر است پس آنچه براى نفس رسول ثابت است براى نفس على نيز ثابت خواهد بود. پيامبر نسبت به همه مؤمنان از زندگى و خويشتن ايشان سزاوارتر است. او سرور مؤمنان است و هر معنايى كه از واژه مولا برمى‏آيد و بتوان آن را به رسول خدا نسبت داد، براى على عليه السّلام ثابت است. پيامبر تمام اين مراتب را به امير المؤمنين عليه السّلام نيز اختصاص داده است و بر متأملان هويداست كه خدا و رسولش چه جايگاه والايى براى على عليه السّلام قرار داده‏اند. از اين رو، غدير، روز عيد على عليه السّلام و هنگام شادى دوستان على عليه السّلام است.(علامه حلی، نهج الحق و كشف الصدق / ترجمه كهنسال، ص: 195)

ولی با توجه به انکه در قرآن بطور صریح مصداق انفسنا ،بودن علي بن ابيطالب ع بیان نشده است لذا نیاز به اثبات ازطریق ادله روائی وتاریخی است که در ذیل بدان اشاره می شود.  

1 - ابن کثیر در تفسیر خود از جابر روایت نموده است که وی می گوید :آیه مباهله در شان اهلبیت نازل شده است ومراد از انفسانا رسول خدا وعلی ابن ابی طالب (ع) می باشد.(تفسیر ابن کثیر ج 2 ص 47)  

ونیز وقتی که فاطمه (س) از پیامبر (ص)  پرسید که در باره علی (ع)  چیزی نفرمودی؟  آن حضرت فرمود: علی نفس من است چه کسی را دیده ای که درباره خودش چیزی بگوید؟.(مناقب خوارزمی ص 148)  

بعد از طرح بحث واقعه مباهله وآحادیث مربوط به آن، بطور فشرده بارویکرد تبیین فضایل اهلبیت (ع) اینک به بیان اعتراضات واشکالات وارده پرداخته سپس پاسخ آن را بطوراختصاربازگوخواهیم کرد.

1 - جمع کلمه ومصداق واحد  

بادقت وتأمل در آیه کریمه نخستین اشکالی که مطرح می شود انکه کلمات ابنائنا ،نسائنا وانفسنا هر سه بصورت جمع بکار رفته است وعلاوه بر آن به ضمیر نا متکلم مع الغیر اضافه شده واین افاده عموم می کند لذا پیامبر (ص) بجای هر یک از آنها حد اقل سه نفررا برا ی مباهله با خود برده باشد در غیر اینصورت براساس ظاهر آیه امر خدا امتثال نشده است.

2 - حسنین ع فرزند علی ع است نه پیامبرص

   اشکال دیگری که در اینجا مطرح کرده اند اینکه به پیامبر امر شده است که فرزندان خود را در صحنه مباهله حاظر سازند در حالی که حسنین فرزندان علی است نه پیامبر چراکه فرزند بودن از طرف پدراست نه مادر.    بنونا بنو ابنائنا و بناتنا            بنوهن ابناء الرجال الأباعد.

1 - از ابن عساکر نقل شده است که می گوید :پیامبرص علی ع ،ابوبکر،عمر . عثمان وفرزندان آنان را با خود در صحنه مباهله آوده بود.(آلوسی، روح المعاني ، ج‏2، ص: 182)

پاسخ:این روایت از هیچگونه اعتباری برخوردار نیست زیرا  

اولا:طبق گفته  محققین مانند آلوسی در روح المعانی ،باتوجه به انکه این روایت برخلاف چیزی است که جمهورعلماء نقل نموده اند لذا قابل اعتماد نیست .

الف: ابن تیمیه پیرامون مفادآیه اشکالاتی مطرح کرده است که برخی از آن را همراه پاسخ آن آورده می شود .

1 - یکی از مطالبی که از آیه استفاده می شود اینکه علی در فضائل وصفات مانند پیامبراست بجز موارد خاص .ابن تیمیه بر این سخن اعتراض نموده می گوید :هیچ کس در فضائل نمی تواند مانند پیامبر باشد ومساوی با وی نیست حتی علی ابن ابی طالب( ابن تیمیه منهاج السنه ج7 ص 122).

پاسخ: اولا اگر چنین بود خدای متعال از پیامبر نمی خواست که اینان را برای مباهله بیاورند در حالی که از آیه استفاده می شود که حضور آنها خواست خدا بوده است .ثانیا با توجه به اینکه در کلمه «نبتهل»ضمیر متکلم مع الغیر بکار رفته نشان دهنده این  است که اینان نیز در مباهله دخالت داشتند.ثالثا سخن ابن تیمیه اجتهاد در مقابل نص است زیرا براساس  برخی از روایات که ذکر شد پیامبر فرمود: هرگاه من دعاکردم شما آمین بگویید.وهمچنین سخن بزرگ مسیحی دلیل روشنی بر این مدعا است .

دوم اینکه امیرمومنان ع داخل در ابنائنا باشد این ادعا نادرست وفاقد دلیل است زیرا اولا استعمال ابن برای داماد استعمال مجازی است ونیاز به قرینه دارد که در آیه هیچ قرینه ای بر این وجود ندارد ثانیا این هم اجتهاد در مقابل نص وخلاف چیزی است که جمهور  علماء نقل  کرده اند چون دربسیاری ازروایات که پاره ای از آن ذکرشدمراد از ابنائنا حسن وحسین ع است.

افضلیت امام علی ع برسائرین.

یکی از نتائج حائز اهمیت آیه مورد بحث، برتری وافضلیت امام علی برسائرین حتی بر پیامبران گذشته جزنبی اکرم ص است ودانشمندان شیعه دراین روند گامهای بلندی برداشته نظرات ژرفی ارائه نموده اندوبا اتکاء به این ایده، امامت بلافصل امام را به اثبات رسانده اند.ما در این فرایند مطلبی که فخر رازی ازشیخ سدیدالدین حمصی نقل نموده است را  برای روشنگری بحث ارائه وسپس بررسی فشرده ای در این مورد انجام خواهیم داد.  

نتیجه بحث  

تعمق وژرف نگری در منابع اسلامی ونتیجه گیری باچیدن مقدمات تاریخی ونص قطعی مارا لاجرم بیش از اینکه به نمود نزدیک کند به بود  می رساند.وهر کس با عینک انصاف به این قضایا بنگرد به آنچه که حق است پی خواهدبرد.نگارش مزبور هرچند سطحی نگربود اما به هرحال جوینده را به یافتن برایند ذیل رهنمون شد.

الف: اهلبیت پیامبر محبوب ترین مردم نزد خدا وحبیبش بوده اند   

ب: مراد از اهلبیت پنجتن آل عباء هستند.

   

‏4 -  واحدى، على بن احمد، اسباب نزول القرآن، ناشر: دار الكتب العلمية، مكان چاپ: بيروت، سال چاپ: 1411 ق.

5 – صدوق، محمد ابن علی،امالی صدوق،ناشر بنیادیاد پژوهشهای اسلامی، مشهد،1364.

6 – رضوانی،علی اصغر،امامت در قرآن،ناشرانتشارات مسجد جمکران،قم،1384ش.

  7 - کاردان،رضا، امامت وعصمت امامان در قرآن، ناشر مجمع جهانی اهلبیت،قم،1388

8 - ابی حیان،محمد ابن یوسف،بحرالمحیط،دارالفکر،بیروت،1412.

9 -  ابن كثير دمشقى، اسماعيل بن عمرو،تفسير القرآن العظيم( ابن كثير) ناشر: دار الكتب العلمية، بيروت، سال چاپ: 1419 ق.

10 - امام ابومحمد، حسن بن على عسكرى ع ،التفسير المنسوب الى الامام العسكرى، ناشر: مدرسه امام مهدى،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1409 ق.

11 - قمى، على بن ابراهيم، تفسير قمى، ناشر: دار الكتاب،مكان چاپ: قم،سال چاپ: 1367 ش.

12– بیضاوی،عبدالله ابن عمر،تفسیربیضاوی،دارالرشید،بیروت،1421ق.

13 – سیوطی، عبدالله ابن ابی بکر،جامع الاحادیث، دارالفکر،بیروت،1414.

14  -  طبرى، ابو جعفر محمد بن جرير،جامع البيان فى تفسير القرآن، ناشر: دار المعرفه، بيروت

سال چاپ: 1412 ق.

15 - سیوطی، عبدالله ابن ابی بکر،الدر المنثور فى تفسير المأثور، ناشر: كتابخانه آية الله مرعشى نجفى، قم،سال چاپ: 1404 ق.

16 – آلوسى، سيد محمود ،روح المعانى فى تفسير القرآن العظيم، ناشر: دارالكتب العلميه،: بيروت،سال چاپ: 1415 ق.

18  -  زمخشرى، محمودابن عمر، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل،ناشردارالكتاب،بيروت،سال چاپ: 1407 ق.

19 – ذهبی، محمدابن احمد،سیره اعلام النبلاء،داراحیاءالتراث العربی،بیروت،1427.

20 – حلبی، علی ابن برهان الدین، سیره حلبی، داراحیاء التراث العربی، بیروت،1320ق.

21 - معتزلي، ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغه، نشر موسسه الاعلمي للمطبوعات، بيروت، سال 1425.

22- فيض كاشانى، ملا محسن، تفسير الصافى، ناشر: انتشارات الصدر،مكان چاپ: تهران

سال چاپ: 1415 ق.

24 – صدوق، محمد ابن علی،عیون اخبارالرضا، ناشر انتشارات محمد رضا مشهدی،قم 1377ش.

26 - متقی هندی، علی ابن حسام الدین،کنزالعمال،مؤسسه الرسالة،بیروت،1401ق.

27 - : طبرسى، فضل بن حسن،مجمع البيان فى تفسير القرآن، ناشر: انتشارات ناصر خسرو

مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1372 ش.

28 – طريحى، فخر الدين، مجمع البحرين، ناشر: كتابفروشى مرتضوى،مكان چاپ: تهران،سال چاپ: 1375 ش.

29- فخرالدين رازى، محمد بن عمر،مفاتيح الغيب، ناشر: دار احياء التراث العربى،مكان چاپ: بيروت،سال چاپ: 1420 ق.

30 – خوارزمی، موفق ابن احمد،المناقب،مؤسسه نشراسلامی ،قم،1370ش.