confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| نام = جَوارِبیّه | | نام = جَوارِبیّه | ||
| نام رایج = | | نام رایج = | ||
| تاریخ شکل گیری = | | تاریخ شکل گیری = 3 ق | ||
| قرن شکل گیری = | | قرن شکل گیری = | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = داوودجَواربی | | موسس = داوودجَواربی | ||
| عقیده = برای خداوند اعضا و جوارحی چون اعضا و جوارح انسان فرض میکردند | | عقیده = برای خداوند اعضا و جوارحی چون اعضا و جوارح انسان فرض میکردند. | ||
}} | }} | ||
'''جَوارِبیّه''' فرقهای از [[غلات|غلاة]] [[مشبهه|مُشَبِّهه]] و پیرو داوودجَواربی هستند. | '''جَوارِبیّه''' فرقهای از [[غلات|غلاة]] [[مشبهه|مُشَبِّهه]] و پیرو داوودجَواربی هستند. | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
پیروان این فرقه چون قایل بهتشبیه بودند، از اینرو برای [[خدا|خداوند]] اعضا و جوارحی چون اعضا و جوارح انسان فرض میکردند. با اینحال، معتقد بودند که خداوند به هیچ موجودی شباهت ندارد. | پیروان این فرقه چون قایل بهتشبیه بودند، از اینرو برای [[خدا|خداوند]] اعضا و جوارحی چون اعضا و جوارح انسان فرض میکردند. با اینحال، معتقد بودند که خداوند به هیچ موجودی شباهت ندارد. همچنین میگفتند که بالاتنۀ خداوند، میانتهی ('''مجوّف''') و پایین تنۀ او میانپر ('''مُصَمَّت''') است. | ||
برخی مسئلۀ تجسیم و تشبیه خداوند را به انسان، برگرفته از [[تورات]] میدانستند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 143 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی و تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی، تهران، سال 1321 قمری، ص 96- 97.</ref> .<ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 65، 66.</ref>. | برخی مسئلۀ تجسیم و تشبیه خداوند را به انسان، برگرفته از [[تورات]] میدانستند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 143 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی و تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی، تهران، سال 1321 قمری، ص 96- 97.</ref> .<ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 65، 66.</ref>. |