احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر'''، سید ابوجعفر علوی حیری. [[محدث]] [[شیعی]] و از اعقاب [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی کاظم‌ (علیه‌السلام)]] است.

احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی. از اعقاب امام موسی کاظم‌ (علیه‌السلام). وی در اواخر قرن سوم [[هجری]] (حدود 295ق) چشم به جهان گشود زیرا «حمید بن زیاد نینوایی» (م310ق) از اساتید او بوده و طبعاً وی در زمان اخذ روایت از استادش، از سن کافی (حدود 15 سال) برخوردار بوده است.  

وفات او نیز اگرچه به درستی روشن نیست اما این اندازه معلوم است که برخی از شاگردان [[بغداد|بغدادی]] او در 370هجری از او [[حدیث]] شنیده‏‌اند، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ روی داده است.  

از نسبت «حیری» ممکن است چنین استنباط شود که وی اهل یکی از روستاهای [[نیشابور]] به نام «حیره» است، اما این برداشت صحیح نیست زیرا بیشتر شخصیت‏‌های آنجا از رجال [[اهل سنت و جماعت|اهل‌‏سنت]] هستند و این، با علوی ‏بودن او سازگار نیست. بنابراین باید گفت که وی اهل «حیره» در یک فرسخی [[كوفه|کوفه]] نزدیک [[نجف]]، است و از همین ‏جا این احتمال تقویت می‏‌شود که وی بخشی از تحصیلات خود را در [[کوفه]] گذرانده باشد،  

چنان‌که شاگردی او نزد «حمید بن زیاد» می‌‏تواند گواه این مطلب باشد زیرا حمید اهل کوفه بوده است. وی پس از آن به [[بغداد]] آمد و شاگردان چندی تربیت نمود. پدرش جعفر بن محمد بن ابراهیم موسوی از راویان حدیث بود و فاصله سنی او با پسرش چندان زیاد نبود از این‌رو هر دو از حمید بن زیاد روایت دارند، چنان‌که هر دو استاد [[هارون بن موسی تلعكبری|هارون بن موسی تلعکبری]](م385ق) نیز بودند و تلعکبری از پدر در سال 360هجری و از پسر در 370هجری حدیث شنیده است. از شاگردان و اساتید دیگر او چیزی در منابع نیامده است چنان‌که از او اثر تألیفی نیز گزارش نشده است.

از شاگردان نام‌دار وی هارون بن موسی تلعکبری می‌باشد.