ابوریحان بیرونی: تفاوت میان نسخه‌ها

او به شهرهای مختلفی سفر می‌کرد و به اندازه‌گیری طول و عرض جغرافیایی آنها می‌پرداخت، پس موقعیت هر شهر را در روی یک کره مشخص می‌کرد و پس از سال‌ها توانست آن نقاط را در روی یک نقشه مسطح پیاده کند و این مقدمه علم «کارتوگرافی»<ref>یکی از شاخه‌های علم جغرافیا می‌باشد</ref> است که با ابوریحان شروع شد<ref>حکیمیان ابوالفتح، زندگی‌نامه، ابوریحان، ص 403، ناشر آفتاب، سال 1352ش، تهران.</ref>.

== تولد ==

ابوریحان محمدبن احمد البیرونی ملقب به '''ابوریحان بیرونی'''، فیلسوف و جغرافی‌دان و فیزیک‌دان و ریاضی‌دان، بزرگ [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] در سوم [[ذی‌الحجه]] سال 362 هـ. ق در حوالی [[خوارزم]] متولد گردید<ref>.گردیزی، زین الاخبار، ص 15، نامه انتشارات مرکزی، تهران.</ref>.

این‌که چرا به ابوریحان لقب بیرونی دادند، علت‌های متعددی ذکر کرده‌اند که مشهورترین آن این است‌که: بیرون همان معنای فارسی امروزی را دارد، لذا منظور از بیرونی یعنی خارج از شهر خوارزم. در واقع چون ابوریحان در اطراف شهر خوارزم و در یک روستا متولد شد، به او لقب بیرونی، یعنی خارج از خوارزم دادند<ref>سمعانی، الانساب، ج2، ص 392، چاپ اول، بیروت دار الجنان، سال 1408 قمری.</ref>. بعضی‌ها هم گفته‌اند چون ابوریحان به غیر از مدت كمی از عمرش، بقیه عمر خود را در خارج از خوارزم گذراند، به او لقب بیرونی داده‌اند<ref> شرح حال نابغه ایران ابوریحان، علی اكبر دهخدا؛ ص 21، چ دوم، تهران، انتشارات ظهور سال 1352.</ref>.

تحصیلات او در خوارزم صورت گرفت و بنا بر گفته "نامه دانشوران" در تمام مدت تحصیل، نه در تعلیم زبانش از بیان فراغت یافت و نه دستش از قلم و در علم سیر<ref>علمی كه در مورد سرگذشت و اموال شخصیت‌های برجسته تاریخ سخن به میان می‌آورد</ref> و تواریخ سرآمد روزگار خود شد. تا آنجا كه [[بیهقی]]<ref>. از مورخین قرن 6 هجری.</ref>. در مقام اثبات صدق ادعای خود به اخبار و روایات او استناد می‌كند.

پس از آن‌كه [[سلطان محمود غزنوی]] بر آن سامان دست یافت، ابوریحان را به غزنین برد<ref>از شهرهای [[خراسان]] قدیم كه اكنون در [[افغانستان]] امروزی است.</ref>، ابوریحان از حضور در دربار سلطان محمود و برادران و پسران او حُسن استفاده كرد و در سفرهای جنگی محمود به [[هند|هندوستان]] شركت کرده و در مسافرت‌های ممتد به آن دیار ضمن معاشرت با دانشمندان آن سامان از علوم و عقاید متداول آن سرزمین كسب اطلاع ژرف نمود<ref>سید حسن امین، مستدركات اعیان الشیعه، ج 7، ص 236، بیروت، دارالتعاریف للمطبوعات.</ref>. و همین آشنایی با فرهنگ [[هند]] است كه او را در تألیف كتاب ارزشمند «ماللهند» دربارهٔ گذشته و فرهنگ هند و ترجمه چندین كتاب از زبان سانسكریت یاری كرده است<ref> جمعی از نویسندگان بررسی‌هایی درباره ابوریحان به مناسبت هزاره و عادت او، ص 292 – 325 تهران، ناشر خرمی، سال 1351.</ref>.

بیرونی مدت زیادی از عمر خویش را، البته به صورت متناوب در [[هند]] به سر برد. او در این مدت طولانی به مطالعه و بررسی در تاریخ، عقاید، رسوم و [[فلسفه]] مردم هند پرداخت. نکته جالب این است که علمای هند در آغاز آشنایی با ابوریحان، به دیده شک در او می‌نگریستند و از مجالست و مصاحبت با او طفره می‌رفتند و حتی او را از نظر علمی در شان مباحثه نمی‌دانستند، اما چندی نگذشت که بیرونی توانست اعتماد دانشمندان هندی را جلب کرده و با دعوت از آنان و ترتیب دادن جلسات متعدد توانست شمه‌ای از [[تمدن اسلامی]] [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] را به ایشان نشان داده و در مقابل، مطالعات عمیقی در رسوم و پیشینه آنان داشته باشد .اهمیت کتاب "ماللهند" در معتبر و مستند بودن اطلاعات آن است، و امروز که هزار سال از نگارش آن می‌گذرد، هنوز به عنوان یک مرجع معتبر، انتخاب اول هند شناسان است.

هم‌چنین ابوریحان در علوم [[فلسفه]]، [[ادیان و مذاهب]]، اعیاد فرس(عیدهای فارسیان [[زرتشت]]) در شعر و ادبیات، تاریخ و سیره، جامعه‌شناسی، و... تبحر داشت و آثاری نیز دارد<ref>بررسی‌هایی درباره ابوریحان، ص 310.</ref>.

درباره اینكه بیرونی به كدامیك از [[مذاهب اسلامی]] عقیده داشته است، ابهام وجود دارد. بسیاری از عبارت‌ها حاكی از گرایش عمیق او به [[مذهب شیعه|تشیع]] است، گذشته از عبارت‌های دعایی معمول كه پی‌درپی درباره [[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیه‌السلام)]] و خاندان [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] به كاربرده است. این دلبستگی او بخصوص هنگام ذكر تفصیل واقعه و مراسم [[عاشورا]] و [[غدیر خم]] و واقعه [[مباهله]] آشكار می‌شود. بیرونی از [[خداوند]]، بخصوص برای شیعیان [[زیدی]] طلب حفاظت می‌كند و ضمن اشاره به چگونگی شهادت [[زیدبن علی]]، او را به عنوان امام نام می‌برد؛ اما با این حال، در جدولی كه برای ذكر حوادث [[تاریخ اسلام]]، به ترتیب زمانی از ابتدای هجرت تا روزگار خویش، تنظیم كرده از زمان رحلت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|حضرت محمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] به بعد را با سه دوره [[خلافت]]، امارت، [[امامت]] مشخص می‌كند.

اما آنچه كه از آثار ابوریحان برمی‌آید؛ مثل كتاب: «الآثار الباقیه»، ایشان شیعه اثنا عشری نبود. بلكه ایشان [[مذهب شیعه|شیعه]] [[زیدیه|زیدی]] (چهار امامی) بودند<ref>سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج9، ص 66، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت.</ref>.

ابوریحان به طرز جالب و عجیبی كتب و رسائل خود را دسته‌بندی كرده است او می‌گوید: اكنون كه از عمر من 65 [[سال قمری]] و 63 [[سال خورشیدی]] می‌گذرد، این كتب و رسائل را تألیف و تدوین كرده‌ام:

* [http://pajoohe.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AD%D8%A7%D9%86-%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C__a-31560.aspx برگرفته از سایت ابوریحان بیرونی دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم] pajoohe.ir