پرش به محتوا

عبدالرحمن اوزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اَوْزَاعی دمشقی شامی''' از [[محدّث|محدثان]] و فقهای برجسته و محدث نامدار شام و پیشوای یکی از مذاهب بائدۀ فقهی که چندی در شام و [[اندلس]] پیروانی یافت. و مشهور [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و فردی مورد اعتماد و امین به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام جوانی به کتابت و نامه‌نویسی اشتغال داشت. او دارای شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن جمله‌اند: [[ابن شهاب زهری|ابن‌شهاب زهری]]، [[سفیان ثوری]] و [[شعبة بن حجاج]] که از وی [[حدیث]] شنیده و روایت کرده‌اند.
'''ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اَوْزَاعی دمشقی شامی''' از [[محدّث|محدثان]] و فقهای برجسته و محدث نامدار شام و پیشوای یکی از مذاهب بائدۀ فقهی که چندی در شام و [[اندلس]] پیروانی یافت و مشهور [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و فردی مورد اعتماد و امین به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام جوانی به کتابت و نامه‌نویسی اشتغال داشت. او دارای شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن جمله‌اند: [[ابن شهاب زهری|ابن‌شهاب زهری]]، [[سفیان ثوری]] و [[شعبة بن حجاج]] که از وی [[حدیث]] شنیده و روایت کرده‌اند.


== معرفی اجمالی اوزاعی ==  
== معرفی اجمالی اوزاعی ==  
خط ۳۸: خط ۳۸:
اوزاعی چندی در یمامه به تحصیل نزد یحیی و شیوخ دیگر یمامه چون [[ابوکثیر سحیمی]] و [[حفص بن عفان یمامی]] سپری ساخت و در ۱۱۰ ق، به توصیۀ یحیی برای تکمیل آموخته‌های خود راهی [[بصره]] گردید؛ به امید آنک‍ه از محفل [[حسن بصری]] و [[ابن سیرین]] بهره‌مند گردد، اما زمانی به بصره رسید که ۴۰ روز از وفات حسن سپری شده بود و ابن‌سیرین نیز در بستر احتضار بود<ref>نک‍ :ابن سعد، ۷/ ۴۸۸؛ احمد بن حنبل، ۱/ ۳۰۶؛ ابوزرعه، ۱/ ۲۶۳-۲۶۴؛ ابن ابی حاتم، تقدمة، ۱۸۶؛ قس: ابن زید، ۶۱.</ref>. ظاهراً در همین سفر بود که اوزاعی توانست از محفل درس قتادة بن دعامه، دیگر عالم بزرگ بصره (د ۱۱۸ ق) بهره گیرد؛ اما از اسانید و مشایخ او به روشنی برمی‌آید که وی چندان به فکر گسترش آموخته‌های خود نزد مشایخ بصره نبوده، چنانک‍ه با وجود نام‌های برخی از دانشمندان کوفی در فهرست مشایخ او<ref>ذهبی، همان، ۷/ ۱۰۸.</ref>، نسبت به کوفه نگاهی تردیدآمیز داشته است.  
اوزاعی چندی در یمامه به تحصیل نزد یحیی و شیوخ دیگر یمامه چون [[ابوکثیر سحیمی]] و [[حفص بن عفان یمامی]] سپری ساخت و در ۱۱۰ ق، به توصیۀ یحیی برای تکمیل آموخته‌های خود راهی [[بصره]] گردید؛ به امید آنک‍ه از محفل [[حسن بصری]] و [[ابن سیرین]] بهره‌مند گردد، اما زمانی به بصره رسید که ۴۰ روز از وفات حسن سپری شده بود و ابن‌سیرین نیز در بستر احتضار بود<ref>نک‍ :ابن سعد، ۷/ ۴۸۸؛ احمد بن حنبل، ۱/ ۳۰۶؛ ابوزرعه، ۱/ ۲۶۳-۲۶۴؛ ابن ابی حاتم، تقدمة، ۱۸۶؛ قس: ابن زید، ۶۱.</ref>. ظاهراً در همین سفر بود که اوزاعی توانست از محفل درس قتادة بن دعامه، دیگر عالم بزرگ بصره (د ۱۱۸ ق) بهره گیرد؛ اما از اسانید و مشایخ او به روشنی برمی‌آید که وی چندان به فکر گسترش آموخته‌های خود نزد مشایخ بصره نبوده، چنانک‍ه با وجود نام‌های برخی از دانشمندان کوفی در فهرست مشایخ او<ref>ذهبی، همان، ۷/ ۱۰۸.</ref>، نسبت به کوفه نگاهی تردیدآمیز داشته است.  


به هر حال وی پیش از ۱۱۴ ق به [[حرمین شریفین]] رفت و از پیشوایان و شیوخ برجستۀ [[مدینه]] چون [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر (علیه‌السلام)]](د ۱۱۴ ق)، نافع مولای ابن عمر(د ۱۱۷ ق) و عبدالرحمان بن قاسم (د ۱۲۶ ق)، و نیز از مشایخ [[مكه|مکه]] چون عطاء بن ابی رباح(د ۱۱۵ ق) دانش آموخت. در فهرست شیوخ مدنی و مکی او نام [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام جعفر صادق (علیه‌السلام)]] و [[محمد بن شهاب زهری]] نیز دیده می‌شود<ref>ذهبی، همانجا؛ دربارۀ امام صادق (علیه‌السلام)، نک‍: كلینی، ۲/ ۵۱۹؛ شیخ طوسی، ۲۳۱.</ref>.  
به هر حال وی پیش از ۱۱۴ ق به [[حرمین شریفین]] رفت و از پیشوایان و شیوخ برجستۀ [[مدینه]] چون [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر (علیه‌السلام)]](د ۱۱۴ ق)، نافع مولای ابن عمر(د ۱۱۷ ق) و عبدالرحمان بن قاسم (د ۱۲۶ ق)، و نیز از مشایخ [[مكه|مکه]] چون عطاء بن ابی رباح(د ۱۱۵ ق) دانش آموخت. در فهرست شیوخ مدنی و مکی او نام [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السلام)]] و [[محمد بن شهاب زهری]] نیز دیده می‌شود<ref>ذهبی، همانجا؛ دربارۀ امام صادق (علیه‌السلام)، نک‍: كلینی، ۲/ ۵۱۹؛ شیخ طوسی، ۲۳۱.</ref>.  
اوزاعی از محافل علمی شام نیز غفلت نورزید، چنانکه بخشی از تحصیل درازمدتِ او نزد مکحول دمشقی، در بازگشت وی به شام و در سال‌های دهۀ ۱۱۰ق صورت گرفت. به هر حال وی پس از بازگشت از سفرهای علمی مردی دانشمند، و به گزارش منابع، از ۱۱۳ق به‌عنوان [[فقیه]] شناخته می‌شد<ref>نک‍ :بسوی، ۲/ ۴۰۹؛ ابوزرعه، ۱/ ۲۶۲؛ قس: ابواسحاق، ۷۱: تحریف ۱۱۳ ق به ۱۳ سالگی.</ref>.
اوزاعی از محافل علمی شام نیز غفلت نورزید، چنانکه بخشی از تحصیل درازمدتِ او نزد مکحول دمشقی، در بازگشت وی به شام و در سال‌های دهۀ ۱۱۰ق صورت گرفت. به هر حال وی پس از بازگشت از سفرهای علمی مردی دانشمند، و به گزارش منابع، از ۱۱۳ق به‌عنوان [[فقیه]] شناخته می‌شد<ref>نک‍ :بسوی، ۲/ ۴۰۹؛ ابوزرعه، ۱/ ۲۶۲؛ قس: ابواسحاق، ۷۱: تحریف ۱۱۳ ق به ۱۳ سالگی.</ref>.


خط ۸۰: خط ۸۰:
* [[بنی امیه]]
* [[بنی امیه]]
* [[ابن سیرین]]
* [[ابن سیرین]]
* [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام جعفر صادق(علیه‌السلام)]]
* [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق(علیه‌السلام)]]
* [[عثمان]]
* [[عثمان]]


Writers، confirmed، مدیران
۸۸٬۰۰۹

ویرایش