مرجئه: تفاوت میان نسخه‌ها

| عقیده = 1.معتقد بودند که ایمان بر گفتار زبانی و گفتار زبانی بر عمل مقدم است و کسی که عملی نداشته باشد، اما ایمان داشته باشد رستگار خواهد بود.2 . اگر کسی ایمان داشته باشد و گناه کند، ضرری نخواهد کرد و رستگار است چنانچه اگر [[کافر]] عملی خوب به جا بیاورد چون کافر است بهره‌ای از عمل خود نخواهد برد.

'''مُرجِئه''' نام فرقه‌ای است که در پایان نیمه اول قرن اول هجری پدید آمد.

پیرو اختلاف نظر در تعریف مفهوم ایمان، در تعریف مرز کفر هم دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد؛ مثلا اگر ما ایمان را فقط معرفت بدانیم، طبعا جهالت مرز کفر است.

البته باید توجه داشت با توجه به‌فلسفه پیدایش مرجئه، کشش اصلی به‌سمت اثبات ایمان و دور شدن از [[تکفیر]] و کفر است. در این‌صورت، شرایط برای ایمان سهل‌تر و برای تکفیر دشوارتر است. اشعری می‌گوید: مرجئه جز کسانی را که همه امت بر تکفیر آنها اجماع دارند، کافر نمی‌دانند.

در کنار این مطلب، توجه به‌این مسئله که عضدالدین ریجی می‌نویسد: جمهور فقها و متکلمان، هیچ فردی از اهل قبله را تکفیر نمی‌کنند، جالب و تامل برانگیز است.

معتزله نیز حد وسط اختیار کرده و مفهوم [[فسق]] را برای حل این مسئله عنوان کرده‌اند، به‌طوری‌که او را فقط فاسق می‌خوانند، نه مومن و نه کافر.

البته اطلاق فسق بین فرقه‌های مختلف خوارج، شدت و ضعف دارد.

1- قائلین به‌تاخیر و جدایی عمل از ایمان و اینکه ایمان قابل نقص و زیادت(مراتب تشکیکی) نیست و استثناء نمی‌پذیرد، به‌این گروه مرحبه الفقهاء می‌گویند.

برخی از  [[اشاعره]]، [[ماتریدیه]] و [[ابوحنیفه]] و  نیز برخی از فقها در این جرگه داخل شدند. پیدایش این نظریه را بین سال‎های 73 تا 83 هجری قمری دانسته‌اند.