بشاریه: تفاوت میان نسخه‌ها

ابواسماعیل بشار شعیری کوفی دهقان نیز خوانده می‌شد<ref> ابن داود حلّی، ''رجال ابن داود''، تهران، سال 1380 ق، ص۳۰۳. </ref> و چون کسب و کارش با شعیر (جو) بوده است به همین نام معروف شده است<ref>محمد بن عمر کشّی، ''رجال کشّی''، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، سال 1348 ش، ص۳۹۸. </ref>. او در دوران [[جعفر بن محمد (صادق)|امام صادق]] (علیه‌السّلام) اعتقادات باطل را ترویج می‌کرد و حدود سال ۱۸۰هجری قمری درگذشت. او مانند دیگر غُلاة آن زمان چون مغیره، [[ابوالخطاب]]، سری، [[بزیع]]، [[حمزه بریری]] و [[صائد نهدی]] به گزافه‌گویی پرداخت و از اهل‌بیت (علیه‌السّلام) در این عقاید باطل هزینه نمود. وی بر مبنای اعتقادات فرقه [[علیاویه]] بوده و در بخشی از عقاید غلو‌آمیز نیز معتقد به گزافه‌گوئی‌های ابوالخطاب از سران غُلاة بوده است<ref>محمد باقر مجلسی،''بحار الانوار''،بیروت، انتشارات موسسة الوفاء، سال ۱۴۰۴ ق، ج ۲۵، ص ۳۰۵.</ref>.  

امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) درباره بشّار فرمود که بشّار شعیری شیطان بن شیطان است که از دریا بیرون آمده تا مردم را بفریبد. سعد بن عبداللّه روایت می‌‏کند که ابوعبداللّه جعفر بن محمد (علیه‌السّلام) به بشّار گفت که از پیش من دور شو خدا تو را لعنت کند. امیدوارم که سقف هیچ خانه‌ای سایبان تو نشود.<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 102.</ref>.