پرش به محتوا

علویان: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ مهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
=ریشه‌یابی لغت علوی=
=ریشه‌یابی لغت علوی=
<br>
<br>
علوی در لغت منسوب به امام علی علیه السلام است. این واژه در اصطلاح در معانی متعددی به کار رفته است که از جمله آن می‎توان به موارد زیر اشاره کرد:<ref>[[دهخدا]]، لغت‌نامه دهخدا، ماده علوی.</ref>
علوی در لغت منسوب به امام علی علیه السلام است. این واژه در اصطلاح در معانی متعددی به کار رفته است که از جمله آن می‎توان به موارد زیر اشاره کرد:<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ماده علوی.</ref>
<br>
<br>
كسی كه از اولاد علی(ع) و [[فاطمه(س)]] و یا از نسل آنان باشد. در این تعریف واژه علوی با سید مترادف می‎‌شود.
كسی كه از اولاد علی(ع) و [[فاطمه(س)]] و یا از نسل آنان باشد. در این تعریف واژه علوی با سید مترادف می‎‌شود.
<br>
<br>
افرادی كه پس از قتل [[عثمان]]، علی(ع) را در اين قتل متهم ننموده و برای انتقام خون عثمان، از [[عایشه]] و [[معاويه]] حمایت نکردند. علوی در این تعریف در برابر عثمانی (عثمانیه) است.<ref>[[هدایت پناه، بازتاب تفکر عثمانی در واقعه کربلا، قم، ۱۳۸۹ش، ص۲۵، ۳۱ و ۳۲.]]</ref>
افرادی كه پس از قتل [[عثمان]]، علی(ع) را در اين قتل متهم ننموده و برای انتقام خون عثمان، از [[عایشه]] و [[معاويه]] حمایت نکردند. علوی در این تعریف در برابر عثمانی (عثمانیه) است.<ref>هدایت پناه، بازتاب تفکر عثمانی در واقعه کربلا، قم، ۱۳۸۹ش، ص۲۵، ۳۱ و ۳۲.</ref>
<br>
<br>
کسی که علی را برتر از سه خلیفه نخست می‎داند و پیرو او است. بر اساس این تعریف، اصطلاح علوی با اصطلاح شیعه در یک معنا به کار می‎رود.<ref>[[دائره المعارف میدان لاروس، استانبول، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۳۰۱.]]</ref>
کسی که علی را برتر از سه خلیفه نخست می‎داند و پیرو او است. بر اساس این تعریف، اصطلاح علوی با اصطلاح شیعه در یک معنا به کار می‎رود.<ref>دائره المعارف میدان لاروس، استانبول، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۳۰۱.</ref>
=کاربرد واژه علوی در طول تاریخ=
=کاربرد واژه علوی در طول تاریخ=
<br>
<br>
خط ۱۶: خط ۱۶:
علویان در طول تاریخ در مناطق مختلف [[خراسان]]، [[ایران]]، [[عراق]]، [[حجاز]]، [[یمن]]، [[شام]] و [[شمال آفریقا]] می‌زیسته‌اند.
علویان در طول تاریخ در مناطق مختلف [[خراسان]]، [[ایران]]، [[عراق]]، [[حجاز]]، [[یمن]]، [[شام]] و [[شمال آفریقا]] می‌زیسته‌اند.
<br>
<br>
آنان بیشتر از فرزندان [[امام حسن(ع)]]، [[امام سجاد(ع)]] و [[محمد حنفیه]] بودند.<ref>[[کحالة، عمر رضا، معجم قبائل العرب القدیمة و الحدیثة، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، 1414ق، ج5، ص344.]]</ref>
آنان بیشتر از فرزندان [[امام حسن(ع)]]، [[امام سجاد(ع)]] و [[محمد حنفیه]] بودند.<ref>کحالة، عمر رضا، معجم قبائل العرب القدیمة و الحدیثة، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ هفتم، 1414ق، ج5، ص344.</ref>
<br>
<br>
این واژه از قرون میانه درباره شیعیان ساکن در منطقه شامات و آناتولی ([[ترکیه]] امروزی) و مغرب عربی به کار رفت.
این واژه از قرون میانه درباره شیعیان ساکن در منطقه شامات و آناتولی ([[ترکیه]] امروزی) و مغرب عربی به کار رفت.
خط ۶۰: خط ۶۰:
مردمان طبرستان به زهد و علم و پرهیزگارى سادات علوى معتقد بودند و آن‏ها با رفتار و گفتار خود اسلام را به مردم معرفى مى‏‌کردند.
مردمان طبرستان به زهد و علم و پرهیزگارى سادات علوى معتقد بودند و آن‏ها با رفتار و گفتار خود اسلام را به مردم معرفى مى‏‌کردند.
<br>
<br>
اهل طبرستان به نقل ابن اسفندیار از ستم و ناجوان‏مردى حاکمان خلیفه به ویژه محمد بن اوس که از سوى طاهریان در این منطقه بود، به ستوه آمده بودند. هر زمانى ساداتى به نواحى آن‏ها مى‏‌آمدند، به او مى‏‌گراییدند و به زهد و علم و ورع آن‏ها اعتقاد داشتند و معتقد بودند آنچه سیرت مسلمانى است، با سادات است.<ref>[[فراى، تاریخ ایران از اسلام تا سلاجقه، ج 4، ص 179.]]</ref>
اهل طبرستان به نقل ابن اسفندیار از ستم و ناجوان‏مردى حاکمان خلیفه به ویژه محمد بن اوس که از سوى طاهریان در این منطقه بود، به ستوه آمده بودند. هر زمانى ساداتى به نواحى آن‏ها مى‏‌آمدند، به او مى‏‌گراییدند و به زهد و علم و ورع آن‏ها اعتقاد داشتند و معتقد بودند آنچه سیرت مسلمانى است، با سادات است.<ref>فراى، تاریخ ایران از اسلام تا سلاجقه، ج 4، ص 179.</ref>
<br>
<br>
طبرستان در این زمان زیر سلطه حاکمان طاهرى بود و ستم طاهریان و برخى از حاکمان محلى در گرایش مردم به علویان تأثیر زیادى داشت. در سال 227 ق قارن بن شهریار باوندى که به پیروزى طاهریان در منطقه کمک کرده بود و به پاداش خدمتش دوباره به حکومت کوه‌‏هاى شروین رسید، اسلام را پذیرفت.
طبرستان در این زمان زیر سلطه حاکمان طاهرى بود و ستم طاهریان و برخى از حاکمان محلى در گرایش مردم به علویان تأثیر زیادى داشت. در سال 227 ق قارن بن شهریار باوندى که به پیروزى طاهریان در منطقه کمک کرده بود و به پاداش خدمتش دوباره به حکومت کوه‌‏هاى شروین رسید، اسلام را پذیرفت.
۱٬۵۶۹

ویرایش