۸٬۲۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
بدین ترتیب، هنوز میان علما و صوفیه شکافی وجود نداشت و متصوفه از نظر علمای دین محترم بودند. | بدین ترتیب، هنوز میان علما و صوفیه شکافی وجود نداشت و متصوفه از نظر علمای دین محترم بودند. | ||
===مناسبات مسالمتآمیز=== | |||
در دوره ممالیک، صوفیه و علمای اهل سنت مناسبات مسالمتآمیز داشتند و حتی گاهی علما به ریاست خانقاه گماشته میشدند و تعالیم صوفیه نیز تا پایان قرن هفتم، در مدارس علوم دینی پذیرفته بود و برخی صوفیه، مانند ابن عطاءاللّه اسکندرانی در مدرسه علوم دینی منصوریه تدریس میکردند. | در دوره ممالیک، صوفیه و علمای اهل سنت مناسبات مسالمتآمیز داشتند و حتی گاهی علما به ریاست خانقاه گماشته میشدند و تعالیم صوفیه نیز تا پایان قرن هفتم، در مدارس علوم دینی پذیرفته بود و برخی صوفیه، مانند ابن عطاءاللّه اسکندرانی در مدرسه علوم دینی منصوریه تدریس میکردند. | ||
برخی هم در الازهر درس میخواندند و در همانجا به تدریس میپرداختند. [۷۶] | برخی هم در الازهر درس میخواندند و در همانجا به تدریس میپرداختند. [۷۶] | ||
خط ۱۷۱: | خط ۱۷۰: | ||
===استقبال علما از صوفیه=== | |||
در باره استقبال مردم عادی و علما از صوفیه گفتهاند که وقتی مصطفی بکری و عبدالغنی نابلسی به قاهره رفتند، فقها و طلاب الازهر از آنان بگرمی استقبال کردند و از آنان خواستند که برایشان تدریس کنند. [۷۸] | در باره استقبال مردم عادی و علما از صوفیه گفتهاند که وقتی مصطفی بکری و عبدالغنی نابلسی به قاهره رفتند، فقها و طلاب الازهر از آنان بگرمی استقبال کردند و از آنان خواستند که برایشان تدریس کنند. [۷۸] | ||