confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
انصار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
آنچه مفهوم این واژه را از مفهوم <big>اعوان</big> متمایز مى‌سازد آن است كه عون براى هر كمكى بكار مى‌رود؛ <ref> ترتیب العین، ص 591، «عون»</ref> اما نصر كمك به فرد یا گروهى است كه در رویارویى یا دشمنى با فرد یا گروهى قرار گرفته است، از این رو چنانچه در جنگ گروهى به یكى از طرفین نزاع بپیوندند آنان را نصرت داده‌اند. <ref> الفروق اللغویه، ص 540</ref> | آنچه مفهوم این واژه را از مفهوم <big>اعوان</big> متمایز مى‌سازد آن است كه عون براى هر كمكى بكار مى‌رود؛ <ref> ترتیب العین، ص 591، «عون»</ref> اما نصر كمك به فرد یا گروهى است كه در رویارویى یا دشمنى با فرد یا گروهى قرار گرفته است، از این رو چنانچه در جنگ گروهى به یكى از طرفین نزاع بپیوندند آنان را نصرت داده‌اند. <ref> الفروق اللغویه، ص 540</ref> | ||
=معرفی انصار= | |||
واژه انصار در آیات 100 و 117 توبه که پس از سال ششم ق. نازل شده، کنار نام مهاجران آمده که بیانگر رواج این نام در آن دوره است. در پی هجرت پیامبر به یثرب، مسلمانان آن شهر به دو دسته بومیان و مهاجران تقسیم شدند. به عبارت دیگر، یثرب در یک دوره تنها مکان امن شبه جزیره برای مسلمانان بود و انصار تنها حامیان قابل اعتماد بودند. | |||
در چنین وضعیتی مفهوم [[هجرت]] و [[نصرت]] شکل گرفت. اما با تغییر وضعیت و تسلط پیامبر بر شبه جزیره در سال‌های پایانی و نامهنگاریهای او با حاکمان دوردست، واژه هجرت برای مهاجران به یثرب به‌کار نرفت، چنان که واژه نصرت نیز منحصر به یثربیان نبود، گرچه بر دیگران نیز اطلاق نشد. بر این اساس، واژه انصار در نخستین دوره در معنای حامیان بومی پیامبر در برابر کافران شبه جزیره به‌کار رفت و به قبیله و آیین خاصی محدود نمیشد. به‌تدریج واژه انصار در فضای اداری ـ اقتصادی به سهمیه‌گیران اوسی و خزرجی مدینه اطلاق شد. این امر با تاسیس [[دیوان عطا]] در دهه دوم از سوی خلیفه دوم همراه بود. <ref>الطبقات، ج3، ص6، 296</ref> بعدها در سده دوم و در کاربرد نسب‌شناسان، انصار معادل اوس و خزرج به کار رفت. ویژگی اصلی این واژه در این دوره، روابط نَسَبی است. <ref> تاریخ طبری، ج2، ص106؛ المعارف، ص109؛ صبح الاعشی، ج6، ص48</ref> | |||
=پیشینه اسلام در انصار= | =پیشینه اسلام در انصار= | ||