confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
جبل عامل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
# | # | ||
# | # | ||
=جبل عامل سرزمین شیعیان= | |||
جبل عامل به دلایل گوناگون [[سرزمین مقدّس]] به شمار می‌رود، از جمله به سبب وجود مزارات بسیاری از پیامبران، اولیا و بزرگانی چون [[یوشع بن نون]] وصی [[حضرت موسی]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت موسی</ref> و [[حزقیل پیامبر]]؛ <ref> محسن امین، ۱۴۰۳ ب، ص ۱۷۸ـ۱۸۰</ref> تردد [[حضرت عیسی]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت عیسی</ref> در بخش‌های مختلف آن؛ <ref>انجیل یوحنا، ۴: ۴۳ـ۴۷؛ انجیل متی، ۲۸: ۱۰، ۱۶</ref> و روایتی از [[پیامبر اکرم(ص)]] که الجلیل را جزو کوه‌های مقدّس شمرده است. <ref> ابن شداد، ج ۲، قسم ۲، ص ۳۷؛ نیز رجوع کنید بهآل سلیمان، ص ۴۲ـ۴۳</ref> | |||
جبل عامل سرزمین شیعیان شمرده می‌شود و اهالی آن پیش از دیگر شهر‌ها به تشیع گرویدند و این به زمان تبعید [[ابوذر غفاری]]<ref>ر.ک:مقاله ابوذر غفاری</ref> (جُندب بن جُناده) به [[شام]]<ref>ر.ک:مقاله شام</ref> در سال ۲۴، در دوران خلافت عثمان بن عفان (حک: ۲۳ـ ۳۵)، باز می‌گردد. وقتی ابوذر به [[دمشق]] رسید، معاویة بن ابی سفیان (حک: ۴۱ـ۶۰) که مخالفان خود را به منطقه ساحلی شام یا جبل عامل تبعید می‌کرد، او را مانند دیگر مخالفان به این منطقه فرستاد. ابوذر در این سرزمین به معرفی و بیان دیدگاه‌هایش در باره خلافت و مقام [[حضرت علی(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت علی(ع)</ref> پرداخت و همین امر باعث شد [[معاویه]]<ref>ر.ک:مقاله حضرت معاویه</ref> او را مجدداً به [[مدینه]] باز گرداند. <ref>طبری، ج ۴، ص ۲۸۳؛ حرّعاملی، قسم ۱، ص ۱۳</ref> برخی معتقدند که هنوز هم در دو روستای صَرفند و میس الجبل جایگاه هایی که ابوذر آراء و مطالب خود را بیان کرده است، وجود دارد و مردم آن‌ها را زیارت می‌کنند. <ref>بنوّت، ص ۳۲ـ۳۳؛ محسن امین، ۱۴۰۳ ب، ص ۸۳ ـ ۸۵ </ref> | |||
ظاهراً از قرن چهارم به بعد، تعداد شیعیان در شام و جبل عامل افزایش یافت <ref>مقدسی، ص ۱۷۹؛ ناصرخسرو، ص ۲۴؛ محمدکاظم مکی، ص ۶۲</ref> شیعیان جبل عامل در سده‌های ششم ـ هشتم به [[رافضه]] معروف شدند. <ref>دمشقی، ص ۲۷۹؛ ابن بطوطه، ج ۱، ص ۷۹؛ قلقشندی، ت ج ۴، ص ۱۵۳ـ ۱۵۴ </ref> در اواخر قرن یازدهم، به شیعیان این منطقه اختصاصاً مَتاوِله می‌گفتند که برخی این کلمه را برگرفته از عبارت «مُتْ وَلیاً لِعلی» (با ولایت علی بمیر) می‌دانند که به تدریج به صورت متولی و سپس متوالی در آمد. <ref>حسن امین، ۱۴۰۳ ب، ص ۶۷ـ ۶۸؛ محمدکاظم مکی، ص ۶۴ـ۶۶؛ فقیه، ص ۳۱؛ نیز رجوع کنید به د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «¦l ¦» Mutawa</ref> | |||