confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «جاحظيه از پیروان «ابو عثمان عمرو بن بحر بن جاحظ اند» كه از بزرگان «معتزله»...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
جاحظيه از پیروان «ابو عثمان عمرو بن بحر بن جاحظ اند» كه از بزرگان «معتزله» بود. | جاحظيه از پیروان «ابو عثمان عمرو بن بحر بن جاحظ اند» كه از بزرگان «معتزله» بود. | ||
گويند وى در نود سالگى در سال 250 درگذشت و بعضى وفات او را در سال 255 نوشته اند. | ==تاریخچه== | ||
گويند وى در نود سالگى در سال 250 درگذشت و بعضى وفات او را در سال 255 نوشته اند.ابن المرتضى در كتاب «المنيه و الامل» او را از طبقه هفتم «معتزله» دانسته و وى را كنانى و از شاگردان نظام شمرده و می گويد در جميع علوم زمان خود تبحّر داشت و به فصاحت و بلاغت معروف بود. | |||
==اعتقادات== | |||
جاحظ معتقد است که معرفت ها همه در آدمى سرشته اند و با اين كه فعل بندگان خداست به اختيار ايشان نيست.او مى گفت: روا نيست كه كسى به بلوغ رسد و خداى را نشناسد.كافران در نزد او به دو گونه اند: معاند و عارف، كه هر دو خداى را شناخته اند ولى كافر عارف، فريفته كيش خود گشته و با معرفتى كه به آفريدگار خود و تصديقى كه به پيغمبران او دارند باز سپاس وى نگذارند.او گويد: جسم ها پس از آن كه پديد آمدند ديگر محال است نابود شوند. ديگر اين كه گويد: خداوند هيچ كس را به دوزخ نيفكند، بلكه آتش است كه به اقتضاى طبيعت خود دوزخيان را به خويش كشد. | |||
او | |||
كافران در نزد او به دو | |||
او گويد: | |||
ديگر اين كه گويد: خداوند هيچ كس را به دوزخ | |||
==آثار== | |||
جاحظ كتاب هاى بسيار نگاشته كه از جمله كتاب «البيان و التبيين» و كتاب «الحيوان» و كتاب «البخلاء» كه بارها در مصر و ليدن و استانبول چاپ شده است.كتاب «الحنين الى الاوطان» كه در قاهره چاپ شده است. كتاب «المحاسن و الاضداد» كه در مصر و ليدن چاپ شده است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 134 | |||
</ref> | |||
==پانویس== | |||
[[رده: کلام اسلامی]] | |||
[[رده: فرقه شناسی]] | |||
[[رده:مذاهب مختلف کلامی ]] |