confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
حضرت داود: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:داود.jpg |جایگزین=داود|بندانگشتی|داود]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:داود.jpg |جایگزین=داود|بندانگشتی|داود]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
| خط ۷۲: | خط ۴۷: | ||
[[قرآن کریم]] نیز حضرت داوود(ع) را از نسل، حضرت یعقوب(ع)، حضرت اسحاق(ع) و حضرت ابراهیم(ع) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ؛ <ref> انعام، 84</ref> | [[قرآن کریم]] نیز حضرت داوود(ع) را از نسل، حضرت یعقوب(ع)، حضرت اسحاق(ع) و حضرت ابراهیم(ع) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ؛ <ref> انعام، 84</ref> | ||
و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و [[حضرت سلیمان]]<ref>ر.ک:مقاله سلیمان</ref> و ایّوب و یوسف و موسى و هارون را(هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. | و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و [[حضرت سلیمان]]<ref>ر.ک:مقاله سلیمان</ref> و ایّوب و یوسف و موسى و [[هارون]]<ref>ر.ک:مقاله هارون</ref> را(هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. | ||
=القاب حضرت داوود(ع)= | =القاب حضرت داوود(ع)= | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۸۶: | ||
# سلیمان. | # سلیمان. | ||
معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمان( | معروف‌ترین فرزند او، حضرت سلیمان(ع) بود که جانشین وی شد و به مقام نبوت و پادشاهی رسید. <ref>همان؛ نمل، 16</ref> | ||
=نبوت حضرت داوود(ع)= | =نبوت حضرت داوود(ع)= | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۹۲: | ||
قرآن کریم به پیامبری داوود(ع) و [[نزول]] [[وحی]] بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد. | قرآن کریم به پیامبری داوود(ع) و [[نزول]] [[وحی]] بر آن‌حضرت و داشتن کتابی آسمانی، تصریح دارد. | ||
خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «ما به تو وحى فرستادیم؛ همان‌گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم». <ref>نساء، 163</ref> | خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید: «ما به تو وحى فرستادیم؛ همان‌گونه که به [[نوح]] و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم». <ref>نساء، 163</ref> | ||
و نیز: | و نیز: | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۰۸: | ||
الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود(ع)، [[معاد]] و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند. | الف) معارف اعتقادی راجع به توحید، نبوت حضرت داوود(ع)، [[معاد]] و یاد مرگ، تذکر و اتمام حجت راجع به انسان‌هایی که اهل طاعت و عمل نیستند. | ||
ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و [[یحیی(ع)]] و بشارت به پیامبر آخر الزمان(ص) که به اسم از ایشان نام برده شده است. [[امام رضا(ع)]] در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» [[زبور داوود]] را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و [[رأس جالوت]] هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است. <ref>حضرت داوود(ع)</ref> | ب) پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها؛ مانند بشارت به عیسی و [[یحیی(ع)]] و بشارت به [[پیامبر آخر الزمان(ص)]] که به اسم از ایشان نام برده شده است. [[امام رضا(ع)]] در یکی از مجالس مباحثه که مأمون ترتیب داده بود، در مقابل «رأس جالوت»؛ (از بزرگان یهود)، وقتی به استدلال و احتجاج می‌پردازد، «سِفر اول» [[زبور داوود]] را شروع به قرائت کرد تا این‌که به نام محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) رسید. سپس حضرت به خداوند قسم یاد کرد که این نام‌های مقدس در زبور آمده، و [[رأس جالوت]] هم آمدن این اسماء در زبور را پذیرفته و به آن تصریح کرده است. <ref>حضرت داوود(ع)</ref> | ||
هم‌چنین آمدن و ظهور منجی برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، <ref> انبیاء، 105</ref> و احادیث <ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref> در زبور به آن اشاره شده است. | هم‌چنین آمدن و [[ظهور]] [[منجی]] برای انسان‌ها و این‌که در نهایت، وارثان زمین، بندگان شایسته خداوند هستند، از مسائلی است که به تصریح قرآن، <ref> انبیاء، 105</ref> و احادیث <ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 9، ص 126، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق</ref> در زبور به آن اشاره شده است. | ||
ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان | ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان [[احادیث قدسی]] که در زبور آمده و خطاب به [[داوود نبی(ع)]] بوده، ذکر شده است. <ref> طوسى، محمد بن الحسن، امالی، ص 107، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق</ref> در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیت(ع) نگهداری می‌شود. <ref> کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک : «امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408</ref> | ||
=اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی= | =اوصاف و ویژگی‌های شخصیتی= | ||
| خط ۱۵۹: | خط ۱۳۴: | ||
شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه»؛ <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> | شب زنده‌داری: «... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه»؛ <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> | ||
نوف بکالى می‌گوید: شبى امیر المؤمنین( | [[نوف بکالى]] می‌گوید: شبى [[امیر المؤمنین(ع)]] را دیدم از بسترش بیرون شد، به ستارگان دیده دوخت، سپس به من گفت: اى نوف! خوابى یا بیدار؟ گفتم: بیدارم یا امیر المؤمنین، فرمود: | ||
اى نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمى هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه مسیح از خود بریدند، چه بریدنى! اى نوف، داوود(ع) در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتى است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود. <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> | اى نوف، خوشا به حال زاهدان در دنیا، و دل‌دادگان به آخرت. آنان مردمى هستند که زمین را فرش، و خاکش را بستر، و آبش را شربت خوش‌گوار قرار دادند، قرآن را لباس دل، و دعا را جامه رو نموده، و دنیا را بر طریقه [[مسیح]] از خود بریدند، چه بریدنى! اى نوف، داوود(ع) در مانند این ساعت از شب برخاست و گفت: این ساعتى است که عبد در این ساعت دعا نمی‌کند، مگر این‌که مستجاب شود. <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> | ||
=شغل قبل از نبوت= | =شغل قبل از نبوت= | ||
[[رسول خدا(ص)]] فرمود: «خداوند، داوود(ع) را هنگامی [[مبعوث]] کرد که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین حضرت موسی(ع) را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم». <ref>ابن اثیر جزرى، على بن محمد، أسد الغابة فى معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979</ref> | [[رسول خدا(ص)]] فرمود: «خداوند، داوود(ع) را هنگامی [[مبعوث]] کرد که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین [[حضرت موسی(ع)]] را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم». <ref>ابن اثیر جزرى، على بن محمد، أسد الغابة فى معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979</ref> | ||
=وفات= | =وفات= | ||
| خط ۱۷۵: | خط ۱۵۰: | ||
پرسید: پس چرا پیش از این به من پیام نفرستادى و از آمدن خود خبر ندادى تا براى مرگ آماده شوم؟! عزرائیل در پاسخ گفت: من پیش از این پیک و پیام بسیارى براى تو فرستادم. پرسید: پیکهاى تو چه کسانى بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسایه تو و آشنایان تو اکنون در کجا هستند؟ گفت: همه مرده‌اند. گفت: اینها همگى پیکهاى من بودند و پیام مرا به تو می‌رساندند؛ زیرا تو نیز می‌میرى هم‌چنان‌که آنان مردند. عزرائیل این را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر این نقل، داوود صد سال عمر کرد که مدت فرمانروایی‌اش چهل سال بود. <ref>الکامل فی التاریخ، ج 1 ص 228</ref> | پرسید: پس چرا پیش از این به من پیام نفرستادى و از آمدن خود خبر ندادى تا براى مرگ آماده شوم؟! عزرائیل در پاسخ گفت: من پیش از این پیک و پیام بسیارى براى تو فرستادم. پرسید: پیکهاى تو چه کسانى بوده‌اند؟ جواب داد: پدر تو، برادر تو، همسایه تو و آشنایان تو اکنون در کجا هستند؟ گفت: همه مرده‌اند. گفت: اینها همگى پیکهاى من بودند و پیام مرا به تو می‌رساندند؛ زیرا تو نیز می‌میرى هم‌چنان‌که آنان مردند. عزرائیل این را گفت و جان داوود را گرفت. بنابر این نقل، داوود صد سال عمر کرد که مدت فرمانروایی‌اش چهل سال بود. <ref>الکامل فی التاریخ، ج 1 ص 228</ref> | ||
از رسول خدا(ص) نقل شده است: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود». <ref>صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ج 2، ص 524، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق؛ ر. ک: «امکان درخواست بخشیدن بخشی از عمر به دیگران»، 107851</ref> | از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده است: «داوود صد سال تمام عمر کرد که چهل سال آن، دوران سلطنت و پادشاهی او بود». <ref>صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفارى، على اکبر، ج 2، ص 524، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ دوم، 1395ق؛ ر. ک: «امکان درخواست بخشیدن بخشی از عمر به دیگران»، 107851</ref> | ||
=آرام‌گاه= | =آرام‌گاه= | ||
بر اساس نقل تاریخ آرام‌گاه داوود نبی(ع) در کشور فلسطین، در شهر | بر اساس نقل تاریخ آرام‌گاه داوود نبی(ع) در کشور فلسطین، در شهر [[بیت المقدس]]، [[کوه صهیون]] است. <ref>مقدسى، محمد بن أحمد، أحسن التقاسیم فى معرفة الأقالیم، ص 46، قاهره، مکتبة مدبولی، چاپ سوم، 1411ق</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||