۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علوم دینی' به 'علوم دینی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''محمد بشیر الابراهیمی''' را بدون شک میتوان دومین اصلاحگر تاریخ دعوت اسلامی در الجزایر و جمعیت علمای مسلمین این کشور پس از شیخ [[عبدالحمید بن بادیس]] بشمار آورد. | '''محمد بشیر الابراهیمی''' را بدون شک میتوان دومین اصلاحگر تاریخ دعوت اسلامی در الجزایر و جمعیت علمای مسلمین این کشور پس از شیخ [[عبدالحمید بن بادیس]] بشمار آورد. | ||
زندگی ابراهیمی فراز و نشیبهای زیادی داشته است: پرورش دوران کودکی و سپس هجرت به خارج از [[الجزایر]]، بازگشت به الجزایر و همکاری با | زندگی ابراهیمی فراز و نشیبهای زیادی داشته است: پرورش دوران کودکی و سپس هجرت به خارج از [[الجزایر]]، بازگشت به الجزایر و همکاری با ابن بادیس بر عهده گرفتن ریاست [[جمعیت علمای مسلمان الجزایر|جمعیت علمای مسلمین الجزایر]] پس از درگذشت ابن بادیس ترک الجزایر و حمایت از انقلاب این کشور و سپس بازگشت به الجزایر پس از استقلال. | ||
محمد بشیر ابراهیمی عضو هیأت مؤسس و شورای مرکزی جمعیت العلمای الجزائر در ابتدای تأسیس و دومین رئیس این جمعیت است. | محمد بشیر ابراهیمی عضو هیأت مؤسس و شورای مرکزی جمعیت العلمای الجزائر در ابتدای تأسیس و دومین رئیس این جمعیت است. | ||
محمد بشیر ابراهیمی در برابر [[اهل تصوف]] مواضعی برخاشگرانه و تند داشت و با بهرهگیری از ادبیات قوی خود در شعر و نثر به مبارزه بیامان با آنها پرداخت. | محمد بشیر ابراهیمی در برابر [[اهل تصوف]] مواضعی برخاشگرانه و تند داشت و با بهرهگیری از ادبیات قوی خود در شعر و نثر به مبارزه بیامان با آنها پرداخت. | ||
ابراهیمی در دوران استعمار [[فرانسه]] مدت یک سال در زندان بود. او پس از آزادی در سال 1946 میلادی جریده "البصائر" را که تا امروز به عنوان ارگان رسمی و سخنگوی [[جمعیت العلمای الجزائر]] منتشر میشود تأسیس کرد. او در دوران انقلاب | ابراهیمی در دوران استعمار [[فرانسه]] مدت یک سال در زندان بود. او پس از آزادی در سال 1946 میلادی جریده "البصائر" را که تا امروز به عنوان ارگان رسمی و سخنگوی [[جمعیت العلمای الجزائر]] منتشر میشود تأسیس کرد. او در دوران انقلاب الجزایر از خارج از این کشور بیانیه صادر میکرد و مردم را به مبارزه دعوت مینمود و بعد از پیروزی انقلاب به الجزایر بازگشت و باسیاستهای سوسیالیستی انقلابیون مخالفت ورزید. این مخالفتها سبب خانهنشینی اجباری او تا آخر عمر شد. | ||
متأسفانه کتابهایی که بطور عمیق و ریشهای به قضیه حمایت ابراهیمی از [[انقلاب الجزایر]] و مخالفت ایشان با انحرافات جبهه آزادی از ارزشهایی مانند اسلام، عدالت، و آزادی پرداخته را در دسترس نیست، اما از آنجایی که این مسئله از اهمیت فراوانی برخوردار است و نقل آن در این برهه از زمان که | متأسفانه کتابهایی که بطور عمیق و ریشهای به قضیه حمایت ابراهیمی از [[انقلاب الجزایر]] و مخالفت ایشان با انحرافات جبهه آزادی از ارزشهایی مانند اسلام، عدالت، و آزادی پرداخته را در دسترس نیست، اما از آنجایی که این مسئله از اهمیت فراوانی برخوردار است و نقل آن در این برهه از زمان که جهان اسلام شاهد انقلابهای مسالمت آمیز علیه ستمگرانی است که پس از نابودی استعمارگران اختیار قدرت را بدست گرفتهاند ضروری است. | ||
=ولادت= | =ولادت= | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
=تحصیلات= | =تحصیلات= | ||
در نزد عمویش شیخ محمد مکی ابراهیمی که از بارزترین علمای | در نزد عمویش شیخ محمد مکی ابراهیمی که از بارزترین علمای الجزایر در عصر خود بود قرآن را حفظ نموده و علوم عربی را فرا گرفت… در همان زمان نبوغ ایشان در ادبیات عرب بر همه آشکار شد، پس از درگذشت عمویش درحالیکه چهارده سال بیشتر نداشت مسند تدریس را بر عهده گرفت. | ||
در سال ۱۹۰۸ میلادی پدرش از ظلم و ستم فرانسویها به مدینه منوره هجرت کرد، و محمد بشیر در سال ۱۹۱۱ به ایشان پیوست.او در مسیر [[مدینه منوره]] سه ماه در قاهره توقف نمود و با علما و رهبران فکری و ادبی [[مصر]] از جمله: سلیم البشری و محمد بخیت دیدار کرد و در مدرسه دعوت و ارشاد که به دست رشید رضا نویسنده [[تفسیر المنار]] تأسیس شده بود دروس علمی را فرا گرفت، همچنین با دو شاعر بزرگ مصر احمد شوقی و حافظ ابراهیم دیدار کرد، پس از آن از طریق دریا به حیفا و از آنجا با قطار به مدینه منوره رفت. | در سال ۱۹۰۸ میلادی پدرش از ظلم و ستم فرانسویها به مدینه منوره هجرت کرد، و محمد بشیر در سال ۱۹۱۱ به ایشان پیوست.او در مسیر [[مدینه منوره]] سه ماه در قاهره توقف نمود و با علما و رهبران فکری و ادبی [[مصر]] از جمله: سلیم البشری و محمد بخیت دیدار کرد و در مدرسه دعوت و ارشاد که به دست رشید رضا نویسنده [[تفسیر المنار]] تأسیس شده بود دروس علمی را فرا گرفت، همچنین با دو شاعر بزرگ مصر احمد شوقی و حافظ ابراهیم دیدار کرد، پس از آن از طریق دریا به حیفا و از آنجا با قطار به مدینه منوره رفت. | ||
در | در مدینه منوره ملازم و همراه شیخ عبدالعزیز الوزیر تونسی و شیخ حسین احمد فیض آبادی هندی بود و بیشتر اوقات خود را در کتابخانه شیخ الاسلام عارف حکمت مشعول مطالعه و تحقیق و تدریس بود. | ||
محمد بشیر تحصیلات خود را نزد عمویش شیخ مکی ابراهیمی آغاز کرد و در کودکی [[قرآن]] و بسیاری از متون دینی و دیوانهای شعری را حفظ کرد. پس از توقف کوتاهی به مدت 3 ماه در [[قاهره]] و [[الازهر]]، با [[احمد شوقی]] و [[حافظ ابراهیم]] دو ادیب و شاعر بزرگ مصری آشنا شد. | محمد بشیر تحصیلات خود را نزد عمویش شیخ مکی ابراهیمی آغاز کرد و در کودکی [[قرآن]] و بسیاری از متون دینی و دیوانهای شعری را حفظ کرد. پس از توقف کوتاهی به مدت 3 ماه در [[قاهره]] و [[الازهر]]، با [[احمد شوقی]] و [[حافظ ابراهیم]] دو ادیب و شاعر بزرگ مصری آشنا شد. | ||
خط ۱۸۸: | خط ۱۸۸: | ||
ـ مسلمانان چگونه بدبخت میشوند مادامی که قرآنی دارند که سلف و پیشینیان آنها را خوشبخت کرد؟ چگونه متفرق و گمراه میشوند در حالیکه کتابی دارند که سلف و پیشینیان آنها را بر تقوا جمع کرد؟ اگر آنها از [[قرآن]] پیروی میکردند و قرآن را در زندگی خود پیاده میکردند خوار و ذلیل نمیشدند، اما سلف و پیشینیان به آن ایمان آوردند و آن را در زندگی خود پیاده ساختند و در نتیجه به مقامات رفیع دست یافتند، و ما به قرآن ایمانی ناقص داریم و پیروی ما از آن نیز دارای خلل و اشکال است، و هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت. | ـ مسلمانان چگونه بدبخت میشوند مادامی که قرآنی دارند که سلف و پیشینیان آنها را خوشبخت کرد؟ چگونه متفرق و گمراه میشوند در حالیکه کتابی دارند که سلف و پیشینیان آنها را بر تقوا جمع کرد؟ اگر آنها از [[قرآن]] پیروی میکردند و قرآن را در زندگی خود پیاده میکردند خوار و ذلیل نمیشدند، اما سلف و پیشینیان به آن ایمان آوردند و آن را در زندگی خود پیاده ساختند و در نتیجه به مقامات رفیع دست یافتند، و ما به قرآن ایمانی ناقص داریم و پیروی ما از آن نیز دارای خلل و اشکال است، و هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت. | ||
ـ تدبر در قرآن و پیروی از آن فرق میان اول امت و آخر امت است، و به راستی چه فرق بزرگی است. عدم تدبر در قرآن میان ما و علم و دانش فاصله انداخته و ما از این مشکل رهایی نمییابیم جز با بازگشت به قرآن و پیروی از آن، و به رستگاری نمیرسیم جز با ایمان و عمل صالح. { | ـ تدبر در قرآن و پیروی از آن فرق میان اول امت و آخر امت است، و به راستی چه فرق بزرگی است. عدم تدبر در قرآن میان ما و علم و دانش فاصله انداخته و ما از این مشکل رهایی نمییابیم جز با بازگشت به قرآن و پیروی از آن، و به رستگاری نمیرسیم جز با ایمان و عمل صالح. {فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ} [الأعراف: ۱۵۷] «پس کسانی که به او ایمان آوردند، و او را گرامی داشتند، و او را یاری دادند، واز نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنانند که رستگارند». | ||
ـ بدترین ویژگی دعوتگران بسوی فرهنگ غربی جهالت و نادانی مطلق آنها به حقیقت اسلام است، و بدترین ویژگی دعوتگران بسوی فرهنگ اسلامی جهالت و نادانی مطلق آنها به مشکلات عصر است. | ـ بدترین ویژگی دعوتگران بسوی فرهنگ غربی جهالت و نادانی مطلق آنها به حقیقت اسلام است، و بدترین ویژگی دعوتگران بسوی فرهنگ اسلامی جهالت و نادانی مطلق آنها به مشکلات عصر است. | ||
خط ۲۰۴: | خط ۲۰۴: | ||
===برای اطلاع بیشتر از زندگی محمد بشیر الابراهیمی:ر.ک:=== | ===برای اطلاع بیشتر از زندگی محمد بشیر الابراهیمی:ر.ک:=== | ||
۱- | ۱- فی قلب المعركة، محمد البشیر الإبراهیمی، شركة دار الأمة، الجزائر، ط۱، ۲۰۰۷. | ||
۲- | ۲- الإبراهیمی ونضال الكلمة، د. محمد زرمان، دار الأعلام، الأردن، ط ۱، ۲۰۱۰. | ||
۳- | ۳- الشیخ محمد البشیر الإبراهیمی بأقلام معاصریه، شركة دار الأمة، الجزائر، ط۲، ۲۰۰۷. | ||
۴- | ۴- البشیر الإبراهیمی نضاله وأدبه، محمد مهداوی، دار الفكر، سوریة، ط۱، ۱۹۸۸. | ||
۵- من | ۵- من سیر الخالدین بأقلامهم، حسن سویدان، دار القادری، سوریة، ط۱، ۱۹۹۸. | ||
اسامة شحادة ـ ترجمه: امید بیجاری | اسامة شحادة ـ ترجمه: امید بیجاری | ||
خط ۲۲۲: | خط ۲۲۲: | ||
{{پانویس|1}} | {{پانویس|1}} | ||
[[رده: الجزایر]] | [[رده: الجزایر]] | ||
[[رده: عالمان الجزایر]] | [[رده: عالمان الجزایر]] |