پرش به محتوا

سالمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ اوت ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


==شرح حال==
==شرح حال==
ابو الحسن احمد بن محمّد سالم از دوستان مجاهد مفسّر معروف بود و در بيان شأن او گفته ‏اند كه ابو طالب مكّى (در گذشته در 380 هجری قمری) صاحب كتاب معروف «قوت القلوب» از شاگردان وى بوده است. بعدا اين فرقه مانند «بربهاريه» از نظر فقهى به حنابله پيوستند.
ابو الحسن احمد بن محمّد سالم از دوستان مجاهد مفسّر معروف بود و در بيان شأن او گفته ‏اند كه ابو طالب مكّى (در گذشته در 380 هجری قمری) صاحب كتاب معروف «قوت القلوب» از شاگردان وى بوده است. بعدا اين فرقه مانند «[[بربهاريه]]» از نظر فقهى به [[حنابله]] پيوستند.


==اصول عقاید==
==اصول عقاید==
اصول عقايد اين فرقه بنا به روايت‏ ابو يعلى بن الفراء (درگذشته در 458 ه) در كتاب «الغنيه» منسوب به جيلانى چنين آمده است: خداوند پيوسته آفريدگار بوده و افعال او «قديم» است و در همه جا حاضر و ناظر است و به خصوص در زبان هر قارى قرآن تجلى مى ‏فرمايد. مشيت خداوند غير حادث است ولى اراده او «حادث» به آن مشيت است. از بندگان معصيت و گناه سر مى ‏زند بدون آن كه خداوند آن ها را اراده كرده باشد. ابليس در آغاز كار، كافر شد و سرانجام به اطاعت خداوند در آمد. خداوند در روز قيامت به صورت آدمى ديده مى ‏شود و در ميان خلق تجلى مى ‏فرمايد. عمل به شرع با كوشش هايى از روى اراده انجام مى‏ گيرد. صبر از لذات بهتر است تا تمتع و بهره‏مند شدن از آن ها.انبياء برتر از اوليا هستند. حكمت از ايمان است.آنان مانند صوفيه معتقد به اتحاد روح بنده با خدا هستند و آن شعور مؤمن به ذات خويش است كه از فيوضات الهى در ظرف ذات او به اندازه‏اى كه خداوند به وى فيض مى ‏بخشد حاصل مى ‏گردد. سالميه معتقد به بقاى روح و فترت بين موت و بعث بودند.
اصول عقايد اين فرقه بنا به روايت‏ [[ابو يعلى بن الفراء]] (درگذشته در 458 ه) در كتاب «الغنيه» منسوب به جيلانى چنين آمده است: خداوند پيوسته آفريدگار بوده و افعال او «قديم» است و در همه جا حاضر و ناظر است و به خصوص در زبان هر قارى [[قرآن]] تجلى مى ‏فرمايد. مشيت خداوند غير حادث است، ولى اراده او «حادث» به آن مشيت است. از بندگان معصيت و گناه سر مى ‏زند بدون آن كه خداوند آن ها را اراده كرده باشد. ابليس در آغاز كار، كافر شد و سرانجام به اطاعت خداوند در آمد. خداوند در روز قيامت به صورت آدمى ديده مى ‏شود و در ميان خلق تجلى مى ‏فرمايد. عمل به شرع با كوشش هايى از روى اراده انجام مى‏ گيرد. صبر از لذات بهتر است تا تمتع و بهره‏مند شدن از آن ها.انبياء برتر از اوليا هستند. حكمت از ايمان است.آنان مانند صوفيه معتقد به اتحاد روح بنده با خدا هستند و آن شعور مؤمن به ذات خويش است كه از فيوضات الهى در ظرف ذات او به اندازه‏اى كه خداوند به وى فيض مى ‏بخشد حاصل مى ‏گردد. سالميه معتقد به بقاى روح و فترت بين موت و بعث بودند.
در كتاب «الغنيه» آمده است كه: سالميه مى‏ گويند: خداوند در هر مكان حاضر است و فرق بين عرش و غير آن نيست. معتقدند که خداوند درباره بندگان اراده طاعت كند نه معصيت. ابليس بار دوم به آدم سجده كرد ولى هرگز به بهشت اندر نيامد.
در كتاب «الغنيه» آمده است كه: سالميه مى‏ گويند: خداوند در هر مكان حاضر است و فرق بين عرش و غير آن نيست. معتقدند که خداوند درباره بندگان اراده طاعت كند نه معصيت. ابليس بار دوم به آدم سجده كرد ولى هرگز به بهشت اندر نيامد.
خداوند در روز قيامت به صورت آدمى محمدى بر انس و جن و ملائكه و حيوانات ظاهر مى ‏شود، و كافران هم خداوند را مى ‏بينند، و خدا از ايشان بازخواست مى ‏نمايد. ابو نصر سراج طوسى (در گذشته در 370 ه) در كتاب خود «اللمع» آورده كه از احمد بن سالم از معنى اين حديث پيغمبر (ص) پرسيدند كه فرمود: «اطيب ما اكل الرجل من كسب يده»، يعنى: آنچه را كه مرد از كسب دستش بخورد، گواراترين چيز است.
خداوند در روز قيامت به صورت آدمى محمدى بر انس و جن و ملائكه و حيوانات ظاهر مى ‏شود، و كافران هم خداوند را مى ‏بينند، و خدا از ايشان بازخواست مى ‏نمايد. ابو نصر سراج طوسى (در گذشته در 370 ه) در كتاب خود «اللمع» آورده كه از احمد بن سالم از معنى اين حديث پيغمبر (ص) پرسيدند كه فرمود: «اطيب ما اكل الرجل من كسب يده»، يعنى: آنچه را كه مرد از كسب دستش بخورد، گواراترين چيز است.
confirmed
۵٬۹۱۷

ویرایش