مسلم بن عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها

|نماینده امام حسین(ع) در کوفه  

|اسلام

|شیعه

|کوفه • جنب مسجد کوفه

مسلم بن عقیل، نخستین پرچم دار و پیشگام در [[قیام حسینی]] است که در ابلاغ رسالت سرورشهیدان امام حسین (ع) به مردم [[کوفه]] و [[بیعت]] گرفتن از آن ها نقش مهمی ایفا کرد، اما کوفیان بعد از اینکه [[عبیدالله بن زیاد]] ستمگر، ترس و وحشت در بین صفوف آن ها ایجاد کرد به سرعت برگشتند و از اطراف مسلم پراکنده شدند؛ هر چند این فرمانده [[علوی]] چون کوهی سرفراز به تنهایی مقاومت کرد و صف ستمگران و طغیان گران مستبد را در هم کوبید. حیات مسلم بن عقیل تصویر درخشانی از [[جهاد]] در راه بالابردن کلمه [[توحید]] در برابر سرکشی امویان ظالم است.

مسلم، فرزند عقیل بود و عقیل نیز فرزند بزرگ ابوطالب. با این حساب، مسلم بن عقیل، برادرزاده علی بن ابی طالب (ع) و پسر عموی [[سید الشهدا (ع)]] است. او نیز مانند همه افراد این خاندان که بزرگوار، کریم، شجاع، پاک و با شخصیت بودند، از برجسته ترین خصلت های انسانی برخوردار بود و در میان جوانان بنی هاشم، یکی از رشیدترین و مؤمن ترین چهره ها به شمار می رفت.

[[پیامبر خدا (ص)]]، او و پدرش را ستوده است. در سخنی که از عقیل و پدرش یاد می کند، از مسلم هم ستایش می کند و خطاب به علی (ع) می فرماید: «فرزند او (مسلم) کشته راه محبت فرزند تو خواهد شد. چشم مؤمنان بر او شک می ریزد و فرشتگان مقرّب پروردگار بر او درود می فرستند.» <ref>) عبدالله مامقانی، تنقیح المقال، ج 3، ص 214</ref>

مسلم پسر عقیل، سال ۲۰ هجری، یعنی ده سال بعد از [[رحلت پیامبر (ص)]] متولد شده بود؛ لذا او زمان [[رسول خدا(ص)]] را درک نکرد؛ زیرا هنگام شهادت(سال ۶۰ هجری) سن آن‌جناب بیش از ۴۰ سال نبود، در حالی‌که از زمان رحلت پیامبر(ص) تا سال ۶۰ هجری، ۵۰ سال گذشته بود.

مادر گرامی او [[حلیه]] نام دارد، او کنیزی بود که عقیل از شام خریداری کرده بود. همسر مکرمه او جناب [[رقیه]] از دختران امیرمؤمنان علی(ع) بوده است؛ <ref>ابوالفرج اصفهانی، على بن حسین‏، مقاتل ‏الطالبیین، ص ۸۶، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا</ref> از این‌رو، ایشان افتخار دامادی حضرت علی(ع) را به همراه داشت.

در کتاب‌های تاریخی چند فرزند پسر و دختر برای جناب مسلم بن عقیل نام می‌برند که چهار تن از پسران ایشان در حادثه‌ی کربلا و پس از آن به [[شهادت]] می‌رسند. با این بیان که دو تا از فرزندان مسلم به نام‌های عبدالله و محمد در کربلا شهید می‌شوند. <ref>شیخ مفید، الاختصاص، ص 83، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ‏4، ص 112، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق</ref> مادر عبدالله، [[رقیه کبری]] دختر [[حضرت على(ع)]] بود، <ref>طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری بأعلام الهدی، ج ‏1، ص 397، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1417ق</ref> و مادر محمد کنیز بود. <ref> سبط بن جوزی‏، تذکرة الخواص من الأمة فی ذکر خصائص الأئمة، ص 229، قم، منشورات الشریف الرضی‏، چاپ اول، 1418ق</ref>