حواریین: تفاوت میان نسخه‌ها

تعریف در پی، مربوط به یاران خاص [[حضرت عیسی]] علیه السلام است، و در ادامه چون این اصطلاح شامل یاران خاص امامان نیز شده است، بنا بر این، استفاده مشترک از آن ایرادی ندارد.«حواریون» جمع «حواری» است و «حواری» به معنی آرد سفيد سبوس گرفته است. نانى كه چند بار سبوس آردش گرفته شده باشد را حواری گویند و به مناسبت همين معنا يار برگزيده و خالص در محبت خويش را نيز «حوارى» گويند. از [[امام رضا علیه السلام]] در وجه تسميه آنها به «حواریون»  نقل شده است که آنان با وعظ و ارشاد، هم خود و هم مردم را از گناه خالص گردانيده بودند.<ref>http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86</ref>

كشى در «رجال» خود با پنج واسطه از [[حضرت موسى بن جعفر]] (ع) روايت كرده كه در روز قيامت منادى ندا مى ‏كند كه كجايند حواريين [[محمد بن عبد الله (ص)]] كه به عهد آن حضرت در گذشتند و اصلا نقض پيمان نكردند، پس [[سلمان]] و [[مقداد]] و [[ابوذر]] بر مى‏ خيزند بار دوم مانند همان ندا درباره [[حضرت على (ع)]] مى ‏رسد. پس [[محمد بن ابى بكر]] و [[ميثم تمار]] و [[اويس قرنی]] و [[عمرو بن حمق خزاعى]] بر می خيزند.سپس همان ندا درباره حضرت [[امام حسن مجتبى]] (ع) مى ‏رسد پس [[سفيان بن ابى ليلى]] و [[حذيفه بن اسيد غفارى]] برمی خيزند. ديگر بار همان ندا درباره [[حسين بن على (ع)]] مى‏ رسد در اين ندا، حواريين آن حضرت يعنى تمام [[شهداى كربلا]] بر می خيزند. در نداى حواريين، [[حضرت على بن حسين (ع)]]، [[جبير بن مطعم]] و [[يحيى بن ام الطويل]] و [[ابو خالد كابلى]] و [[سعيد بن مسيب]] بر می خيزند.حواريين [[حضرت باقر (ع)]]، [[عبد الله بن‏ شريك عامرى]] و [[زرارة بن اعين]] و [[بريد بن معاويه]] و [[محمد بن مسلم]] و [[ليث بن بخترى]] هستند كه با نداى منادى برمی خيزند. در نداى حواريين [[حضرت امام جعفر صادق]] (ع)، [[عبد الله بن شريك عامرى]] و [[عبد الله بن ابى يعفور]] و [[عامر بن عبد الله بن خداعه]] و [[حجر بن زائده]] و [[حمران بن اعين]] برمی خيزند. سپس حواريين ساير ائمه فرا خوانده می شوند. این اشخاص در  روز قیامت و صحرای محشر، اول سابقين و اول مقربين هستند.<ref>ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>