۸۷٬۷۸۰
ویرایش
ابوالعباس دینوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی== | ==دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی== | ||
ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین می گوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ [[تصوف]] و اهل استقامت در [[طریقت]] و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت می کرد و ایشان را موعظه می نمود<ref>طبقات | ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین می گوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ [[تصوف]] و اهل استقامت در [[طریقت]] و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت می کرد و ایشان را موعظه می نمود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص355-358، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. | ||
==دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری== | ==دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
=وفات= | =وفات= | ||
مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کرده اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%8A أبو العباس | مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کرده اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%8A أبو العباس الدینوری]</ref>. | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است همه چیز به [[خدا]] بازمی گردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمی ماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده. راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. | عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است همه چیز به [[خدا]] بازمی گردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمی ماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده. راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. | ||
بدانید که پایین ترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است و این حالت فناء در فنا است. <ref> | بدانید که پایین ترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است و این حالت فناء در فنا است. <ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||