بسلمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

<ref> دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیه‌السلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که  خطاب یکی به عبدالله بن حسن بن حسن علیه‌السلام و خطاب دیگری به [[امام صادق علیه‌السلام]] بود تا با آن‌ها بیعت كند.

<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref>امام صادق علیه‌السلام با درایت خویش می‌‌دانست كه ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست. به همین دلیل در حضور پیک نامه ابو سلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابو سلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بن حسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و كشته شدن عبدالله و فرزندانش شد و <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref>  پیش بینی امام صادق علیه‌السلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیك ابوسلمه به كوفه نرسیده بود كه ابوسلمه با ابوعباس بیعت كرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابن عباس به او بدبین شده  سر انجام با نظر [[ابو مسلم خراسانی]] او را به قتل رساند. <ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 165.</ref>

بسلمیه معتقدند که [[امامت]] پس از [[حسنین|حسنین]] و [[محمد بن حنفیه|محمد بن حنفیه]] به ابو هاشم و [[ابو العباس سفاح]] مى ‏رسد. آنان امامت را حق ابو سلمه حفص بن سلیمان خلال وزیر و صاحب و مؤسس خلافت عباسى مى ‏دانستند و حتی هاشم بنى حكیم مقنع صاحب ماه نخشب، ابو سلمه را خدا مى ‏دانست و مى ‏گفت:

بعد از ابو سلمه روح خدا در او «حلول» كرده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 102 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>