۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''عبدالقادر گیلانی''' (470-561 ق) ابومحمد عبدالقادر بن موسی بن عبدالله است که در میراث مغرب به شیخ بوعلام جیلانی معروف و ملقب است. در مشرق به عبدالقادر الجیلانی یا گیلانی معروف به "سلطان الأولیاء"امام [[صوفیه]]، [[فقیه]] [[حنبلی]] [[شافعی]] است<ref>عبد الله بن أسعد الیافعی (2006 م). أحمد فرید المزیدی (المحرر). خلاصة المفاخر فی مناقب الشیخ عبد القادر. دار الآثار الإسلامیة للطباعة والنشر. صفحة 10</ref>. پیروانش به او لقب "باز الله الأشهب"،"تاج العارفین"،"محیی الدین" و "قطب بغداد" داده اند. طریقت صوفیه [[قادریه]] به او منتسب است. | ||
=نسب و خانواده= | =نسب و خانواده= | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==عیسی== | ==عیسی== | ||
کسی که موعظه می | کسی که موعظه می کرد، فتوا می داد و آثار گردآوری می کرد، از جمله کتاب "جواهر الاسرار ولطائف الانوار" در علم [[تصوف]] از آثار اوست. او به [[مصر]] آمد و در آنجا پس از تحصیل به سخنرانی و موعظه شد. او در سال 573 هجری در همانجا درگذشت. | ||
==عبدالعزیز== | ==عبدالعزیز== | ||
او عالمی متواضع بود | او عالمی متواضع بود. موعظه می کرد و تدریس می نمود و دانشمندان زیادی از محضر او آموختند و او در زمان جنگ صلیبیان و فتح عسقلان حضور داشت و از شهر [[بیت المقدس]] دیدن کرده و در آنجا در سال 602 هجری درگذشت. | ||
==عبدالجبار== | ==عبدالجبار== | ||
او پدرش را درک کرد و از اوآموخت. | او پدرش را درک کرد و از اوآموخت. نویسنده خوبی بود. راه تصوف را دنبال کرد و در کنار پدرش به خاک سپرده شد. | ||
==عبدالرزاق== | ==عبدالرزاق== | ||
او حافظ کامل قرآن بود با دانش حدیثی | او حافظ کامل قرآن بود با دانش حدیثی خوب، فقیه در فقه حنبلی و بیشتر در خانه خود مشغول عبادت بود و فقط جمعه ها بیرون می رفت. او در 603 هجری درگذشت و در باب الحرب در [[بغداد]] به خاک سپرده شد. | ||
==ابراهیم== | ==ابراهیم== | ||
خط ۱۵۶: | خط ۱۵۶: | ||
=مذهب و عقیده= | =مذهب و عقیده= | ||
گیلانی علاوه بر مکتب حنبلی به مکتب شافعی فتوا می | گیلانی علاوه بر مکتب حنبلی به مکتب شافعی فتوا می داد، بنابراین النووی در مورد وی گفت: او شیخ شافعیه و حنبلی در بغداد بود. ابوعبدالله محمد المسناوی الدلائی(متوفی 1136 ق) در این باره در مورد شیخ نوشت و اظهار داشت: «این نشان می دهد که او به آموزه احمد حتی در شاخه ها ملزم نبوده است. او با توجه به دانش و بینش خود جانب احتیاط را لحاظ می کند و از دو آموزه انتخاب می کرد و بهترین آنها را با اطمینان انجام می دهد<ref>أبو بکر القادری (1999 م). الشیخ عبد القادر الجیلانی ودوره فی الدعوة الإسلامیة فی أنحاء العالمین، الأسیوی والأفریقی. بیروت - لبنان: مطبعة النجاح الجدیدة. صفحة 107. مؤرشف من الأصل فی 22 أغسطس 2020</ref>. | ||
=وفات= | =وفات= |