۸۷٬۷۷۹
ویرایش
حمدون قصار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| {| class="wikitable ab...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
!أبو صالح حمدون بن أحمد بن عمارة القصّار | !أبو صالح حمدون بن أحمد بن عمارة القصّار النیشابوری | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبو صالح حمدون بن أحمد بن عمارة القصّار | '''أبو صالح حمدون بن أحمد بن عمارة القصّار النیشابوری''' یکی از علمای برجسته [[تصوف]] و [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری بود. وی موسس طریقه [[ملاتیه]] صوفیه است<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص109-113، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی او را با عنوان شیخ [[صوفیه]] یاد کرده است<ref>سير أعلام النبلاء، تأليف: الذهبي، ج13، ص50-51</ref>. او عالمی فقیه بود که بر روش [[سفیان ثوری]] معتقد بود. او در سال 271 هجری در [[نیشابور]] دیده از جهان فرو بست و در مقبره حیره به خاک سپرده شد. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
محمد بن بكار بن | محمد بن بكار بن الریان، ابن راهویه، أبا معمر الهذلی، [[ابوتراب نخشبی|أبا تراب النخشبی]] و أبا حفص النیشابوری. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
فرزندش الحافظ أبو حامد | فرزندش الحافظ أبو حامد الأعمشی، مكی بن عبدان، أبو جعفر بن حمدان و... | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
استعانت مخلوق از مخلوق مانند کمک زندانی به زندانی دیگر است. | استعانت مخلوق از مخلوق مانند کمک زندانی به زندانی دیگر است. | ||
هیچ کس از بلا نمی ترسد، مگر کسی که پروردگارش را متهم(بد) کرده باشد<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم، ج10، ص246</ref>. | هیچ کس از بلا نمی ترسد، مگر کسی که پروردگارش را متهم (بد) کرده باشد<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم، ج10، ص246</ref>. | ||
هر که را در او دیدی صفت نیکویی است، او را رها مکن که تو را به برکتش می رساند<ref>طبقات الأولياء، تأليف: ابن الملقن، ص257</ref>. | هر که را در او دیدی صفت نیکویی است، او را رها مکن که تو را به برکتش می رساند<ref>طبقات الأولياء، تأليف: ابن الملقن، ص257</ref>. | ||
به حمدون بن احمد گفته شد: سخنان پیشینیان از ما سودمندتر است، گفت: زیرا آنان برای جلالت [[اسلام]] و رستگاری نفوس انسانی و رضای خدای رحمان سخن می گفتند در حالی که ما برای حفظ غرور خود، طلب | به حمدون بن احمد گفته شد: سخنان پیشینیان از ما سودمندتر است، گفت: زیرا آنان برای جلالت [[اسلام]] و رستگاری نفوس انسانی و رضای خدای رحمان سخن می گفتند در حالی که ما برای حفظ غرور خود، طلب دنیا و رضای خلق صحبت می کنیم<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D9%85%D8%AF%D9%88%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B5%D8%A7%D8%B1#cite_note-4 محمدون القصار]</ref>. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||