confirmed
۵٬۹۱۷
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «سابقیه از جمله فرقی هستند که معتقدند سعادت ها و شقاوت ها از قبل نوشته شده است...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
<ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> <ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، مربوط به قرن ششم، به تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، طبع تهران، سال 1341 شمسی، ص 24</ref>ابن جوزی در تلبیس ابلیس جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارت است از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> | <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> <ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، مربوط به قرن ششم، به تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، طبع تهران، سال 1341 شمسی، ص 24</ref>ابن جوزی در تلبیس ابلیس جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارت است از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. <ref>ابن جوزی، تلبیس ابلیس، ص42</ref> | ||
در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است که سابقیه معتقدند انسان ها بر دو گروه هستند. گروه اول نیک بختان و سعادت مندان که از ازل سعادت بر پیشانی آن ها نقش بسته و از درگاه احدیت دور نشوند و هیچ گناهی به اینان زیان نرساند.گروده دوم افرادی هستند که از ابتدا و ازل جزء اشقیا هستند و از سعادت محروم. این افراد حتی اگر طاعت هم داشته باشند، سودی به آن ها ندارد و به هیچ عبادتی سعید نخواهند شد چنان که حدیث قدسی بر این معنا شهادت دارد که فرمود: هؤلاء فى الجنة لا ابالى و هؤلاء فى النار و لا ابالى. يعنى اينان در بهشت اند و مرا با كى نيست، و آنان در دوزخ اند و مرا باكى نيست. مولانا جلال الدين بلخى در اين باره سروده است: | در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است که سابقیه معتقدند انسان ها بر دو گروه هستند. گروه اول نیک بختان و سعادت مندان که از ازل سعادت بر پیشانی آن ها نقش بسته و از درگاه احدیت دور نشوند و هیچ گناهی به اینان زیان نرساند.گروده دوم افرادی هستند که از ابتدا و ازل جزء اشقیا هستند و از سعادت محروم. این افراد حتی اگر طاعت هم داشته باشند، سودی به آن ها ندارد و به هیچ عبادتی سعید نخواهند شد چنان که حدیث قدسی بر این معنا شهادت دارد که فرمود: هؤلاء فى الجنة لا ابالى و هؤلاء فى النار و لا ابالى. يعنى اينان در بهشت اند و مرا با كى نيست، و آنان در دوزخ اند و مرا باكى نيست. مولانا جلال الدين بلخى در اين باره سروده است: | ||
كاى ملايك بازآريدش به ما كه به دستش چشم و دل سوى رجا | |||
لا ابالى وار آزادش كنيم و ان خطاها را همه خط بر زنيم | |||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 221 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 221 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> | ||
<ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، مربوط به قرن ششم، به تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، طبع تهران، سال 1341 شمسی، ص 24</ref> | <ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، مربوط به قرن ششم، به تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، طبع تهران، سال 1341 شمسی، ص 24</ref> |