سیف الدین باخرزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سَيْفُ الدِّيْنِ أَبُو المعالي سعيد بن المطهر بن سعيد بن عَلِيٍّ القَائِدِي البَاخَرْزِيّ'' یکی از علمای اهل سنت صوفی در قرن هفتم است ذهبی او را چنین توصیف می کند: «الإِمَامُ القُدْوَةُ شَيْخُ خُرَاسَان، كَانَ إِمَاماً مُحَدِّثاً، وَرِعاً زَاهِداً، تَقيّاً، أَثرِيّاً، مُنْقَطِع القَرِيْنِ، بعيد الصِّيت، لَهُ وَقْعٌ فِي القُلُوبِ وَمَهَابَةٌ فِي النُّفُوْسِ». صلاح الدین صفدی او را چنین توصیف کرده است: «امامی در سنت و [[تصوف]].» به حدیث نبوی اهتمام داشت و کتابت کرد. وی در سال 659 هجری قمری درگذشت<ref>الذهبي، ج16، ص488-492، 1427هـ-2006م، دار الحديث، القاهرة</ref>.