فرقه گرائی از منظر قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

طرفداران فرقه اشاعره از ابوالحسن اشعری پیروی می کنند و در جهان اسلام حدود 450 میلیون اشعری وجود دارد1

برخی  ازمذاهب  فقهی که منقرض شده اند عبارتند از1. مذهب الحسن البصري، 2. مذهب ابن ابی ليلی، 3. مذهب الأوراعي، 4. مذهب سفيان الثوري، 5. مذهب الليث بن سعد، 6. مذهب ابراهيم بن خالد الکلبي، 7. مذهب ابن حزم داوود بن علي الأصبهاني الطاهري، 8. مذهب محمد بن الجرير الطبري، 9. مذهب سليمان بن حران الأعمش، 10. مذهب عامر بن شرحبيل السقبي»2

حوادث مشابهی نیز بین پیروان این مذاهب در بغداد و دمشق اتفاق افتاد و هر گروه در صدد تکفیر دیگری بود برخی می گفتند هر کس حنبلی نباشد مسلمان نیست دیگری که مخالف مذهب حنبلی بود همین حکم را علیه او صادر می کرد و کلمات و نسبتهای ناروائی  به علماء و فضلاء صورت می گرفت 3 

این فتنه که شراره اش گسترش یافته و اثار خسارت بار ان طولانی گردید تمامی خراسان و شام و حجاز و عراق را در بر گرفت و به اوج خودش رسید . حنبلی ها در ناسزا گویی به اشاعره از اهل سنت از همه توان و امکاناتشان بهره می بردند براحتی در مجامع عمومی انها را لعن می کردند و موقعیت ابو الحسن اشعری همانند علی بن ابیطالب در زمان بنی امیه شده بود که مورد لعن و نفرین قرار می گرفت .4

ابن اثیر نسبت به حوادث سال 323 هجری می نویسد :در این سال حوادث زیادی از ناحیه حنابله علیه پیروان مذهب شافعی بوقوع پیوست ویاقوت حموی می گوید بجهت فتنه های زیاد خسارت های مالی و جانی فراوانی به  پیروان دو مذهب شافعی و حنفی واقع گردید .5

 

تعصبات جاهلانه بین حنفی ها و شافعی ها باعث بروز جنگهای زیادی شد که در تمام این جنگها شافعی ها برغم نفرات اندک شان  پیروز می شدند 6.

 

از مظاهر این رحمت تکثیر این مذاهب است که  موجب خسارت های زیادی به وحدت مسلمانها وارد شده  است چنانکه ابن حاتم حنبلی می گوید : هرکس حنبلی نباشد مسلمان نیست و ابوبکر المقری حکم به کفر همه حنبلی ها نموده و ملاعلی قاری نیز گفته است بین حنفی ها مشهور است هرگاه شخصی حنفی به مذهب شافعی بگرود باید تنبیه شود ولی اگر یک شافعی به مذهب حنفی بگرود بدو خلعت پوشانده شود و قاضی دمشق حنفی گفته است : اگر قدرت یابم حکم به لزوم گرفتن جزیه از شافعی ها را بجهت کفرشان صادر می کردم و مظفر طوسی شافعی می کوید :اگر قدرت یابم حکم به کفر تمامی حنبلی ها نموده و دستور به گرفتن جزیه از انها می کردم.7

'''از رفتار زشت و توهین امیز پیروان مذهب خنفی نسبت به شافعی ها در طرابلس ان است که برخی از بزرگان مذهب شافعی نرد مفتی اعظمشان امده و از او خواستند لطفا مساجد را جهت اقامه نماز  بین ما و حنفی ها تقسیم نمایید چون فقیهان حنفی مارا مسلمان ندانسته و رفتار اهل ذمه (کفار اهل کتاب)را با ما دارند چنانکه در زمینه جوا ز ازدواج مرد حنفی با زن شافعی بین فقهایشان اختلاف بوده و برخی ان را حرام می دانند چون می گویند ایمان پیروان مذهب شافعی برایشان اثبات نشده است .8'''

تقریباً تا پیش از روی کار آمدن حکومت بنی امیه این اختلافات سبب به وجود آمدن نزاع عمده ای نشده بود اما بنی امیه و به خصوص خود معاویه و جانشینانش بنا را بر دشمنی آشکار و خشن با اهل بیت و شیعیان گذاشتند و همین باعث شد اختلافات عمیق تر شود بنی عباس هم با اینکه با شعارهای علوی و اندیشه های موافق شیعه روی کار آمدند اما بعد از مدتی به دلیل مطامع سیاسی بنای مخالفت با شیعیان را گذاشته و راهی را رفتند که بنی امیه پیش تر رفته بودند از این رو مذهب آنان را به عنوان مذهب رسمی به رسمیت نشناخته و روند علوی کش را پی گرفتند همین باعث شد اختلافات دامنه دار شود و از شهرهای کوفه و بصره به سراسر جهان اسلام برسد9

بنی عباس به مذاهب مخالف و دشمنان شیعیان کمک مالی می کردند تا شیعیان را آزار و اذیت کنند البته این اقدامات بی پاسخ هم نمی ماند و شیعیان نیز تلافی برخی از حرکت ها را با رفتارهای متقابل انجام می دادند... در این میان خلفا با کمک برخی از علمای اهل سنت به تحریک علمای مخالف بر می آمدند که سرکوب بیش از پیش شیعیان و ایجاد فضای رعب و وحشت را به همراه داشت با این همه علمای شیعه که مقصدشان یکپارچه کردن جهان اسلام بود توصیه می کردند که پشت سر ائمه جماعت اهل سنت نماز خوانده شود و از مریض  های آن ها دیدن کنند و تلاش های بسیاری برای کم کردن این اختلافات داشتند اما به هر حال ریشه این اختلافات گسترده تر از این نکات بود10

تا قرن نهم هجری یعنی پیش از روی کار آمدن دولت صفویه به عنوان مهم ترین حکومت شیعی، بیشتر منازعات به آزار و اذیت شیعیان مختص می شود در حالی که بعد از روی کار آمدن این دولت شاهد بروز جنگ های مذهبی میان دولت شیعی مذهب ایران با دولت سنی مذهب عثمانی هستیم11

سلطان سلیم عثمانی در سال 920 هجری به اسم مبارزه با حکومت شیعی صفوی به ایران حمله کرد و برای توجیه اقدام خودش که چطور نیروهایش را از 1500 کیلومتر به سوی ایران گسیل داشت چه بهانه ای بهتر از این بود که به تعبیر خودش به مقابله با کافران شیعه که در همسایگی او قدرت گرفتند آمده است. او حتی برای رسیدن به هدف خود، ازبک ها را نیز از سمت شرق ایران تحریک کرد و با صدور فتوای مقابله با رافضیان شیعه، آنان را به جنگ با صفویان کشاند جنگی که صفویان با قدرت تمام مقابل آن ایستاده و آن ها را سر جای خود نشاندند12

با این حال ماجرا ادامه یافت و آتش این اختلاف تند بعد از یک قرن بار دیگر به چشم صفویه رفت زیرا افغانان با بهانه فتوای علمای اهل سنّت مکه به ایران حمله کردند و در سال 1135 ـ 1134 صفویه را از میان بردند13

أن الإسلام أوسع من موطنه ومذهبه14

ينبغي لمن اشتغل بالفقه أن لا يقتصر علی مذهب إمام معيّن 15

 

امام شافعی پیروانش را از تقلید خود ش و دیگران نهی نموده و معتقد است معیار اصلی در استنباط احکام الهی فقط قران و سنت است و باید گفت همین روش مدتهای مدیدی ادامه داشت تا اینکه مذاهب اربعه معروف استقرار یافته و مذاهب دیگر مهجور گردید  در حالی که این امر بر خلاف سیره گدشتگان بود .16

و'''قد سئل بعض العارفين عن معنی المذهب فأجاب معناه: دين مبدّل''' قال تعالی {ولا تکونوا من المشرکين من الذين فرقوا دينهم وکانوا شيعاً}17

'''بنظر می رسد مهمترین عاملی که در قران کریم از ان بعنوان'''

 

'''اسیب جدی و نابود کننده وحدت اسلامی یاد شده است تفرق و تشتت در دین حنیف می باشد این امر بحدی در قران مورد نکوهش قرار گرفته است که معادل بزرگترین معصیت الهی (شرک) تلقی گردیده است در همین راستا مسلمانان را از تجربه خسارتبار اهل کتاب که دین واحد الهی را به فرقه ها و مذاهب گوناگون تجزیه نمودند بر حذر داشته و از انان می خواهد که توحید را در ابعاد مختلف زندگی خویش عینیت بخشند  '''  

در نظامات اقتصادی و اجتماعی هم می بینیم جوامعی که بر مبنای توحید شکل گرفته اند از انسجام و اتحاد و توانمندی خاصی برخوردارند اما نظاماتی که بر غیر مبنای توحید بنا شده اند مبتلا به تشتّت، تفرقه و منازعات همیشگی گردیده اند نمونه بارز جوامع توحیدی مدینه فاضله نبوی است که در مدت کمی توانست توسط سپاهی اندک اما موّحد، بر نظامات شرک آلود عصر جاهلیت به رغم اقتدار پوشالی و فزونی سپاهیانش غلبه یابد اما از آنجا که روحیه توحیدی مسلمانان بعد از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به تدریج رو به افول و سستی نهاد شاهد انحطاط، منازعات داخلی و نیز پیدایش فرقه ها و مذاهب مختلف هستیم پیدایش این فرقه ها و مذاهب وشدت  منازعات بحدی بود  که در اوائل قرن دوم هجری فقط حدود 138 مذهب فقهی ـ بر اساس نقل مورخین18 در جوامع اسلامی بوجود امد و این روند همچنان در قرن های بعدی ادامه یافت .

برخی از فرقه های پروتستان عبارتند از: لوتریسم، کالوتسم، تسوینگلباتیسم، و... امروزه مسیحیت به عنوان یکی از پر فرقه ترین دین ها شناخته می شود. (چنانکه در انشعابات داخلی پروتستان بیش از 500 فرقه نام برده

 

می شود)19

27. فرقه هوروباتسیت ها..20

خداوند در این ایه مسلمانان را از ورود در جرگه مشرکان نهی داشته و از انان خواسته است همانند مشرکان که دین واحدشان را مبدل به فرقه های مختلف نمودند اجتناب کنند.21

 

شيخ طبرسي در مجمع البيان،نیز نظیر تفسیر فوق را ذیل ایه شریفه مذکور بیان کرده است22

«... إنّ الوسيلة إلی إقامة دين الفطرة الإنابة إلی الله وحفظ الإتصال بحضرته وعدم الإنقطاع عن سببه... وقد حذّر الله سبحانه المسلمين عن مثل هذه المصيبة المؤلمة ـ القاء العداوة والبغضاء بين اليهود وبين النصاري إلی يوم القيامة ـ التي سيملّها علی أهل الکتاب من اليهود والنصاری... وقد صدق جريان التاريخ ما أخبر به الکتاب من تشتّت المذاهب فيهم وإلقاء العداوة والبغضاء بينهم فحذّر الأمة الإسلامية أن يردوا موردهم من الإنقطاع عن ربهم وعدم الإنابة إليه في قوله: {وأقم وجهک للدين حنيفاً فطرة الله التي فطر الناس عليها لا تبديل لخلق الله ذلک الدين القيّم ولکن أکثر الناس لا يعلمون، منيبين إليه واتّقوه وأقيموا الصلاة ولا تکونوا من المشرکين} (الآيات 30 ـ 33)».انتهی23

'''خداوند متعال در ایات متعدد قران کریم نظیر''' {ولا تکونوا من المشرکين من الذين فرقوا دينهم وکانوا شيعاً کل حزب بما لديهم فرحون} ويقول أيضاً: {ولا تکونوا کالذين تفرقوا واختلفوا من بعد ما جاءهم البينات واولئک لهم عذاب عظيم}مسلمانان را از تفرقه و اختلاف در دین باز داشته است جون این اختلاف موجب نابودی دین و جوامع اسلامی خواهد شدو اگر بدقت در این ایات بنگریم و اوضاع اسفبار کشورهای اسلامی را هم ملاحظه نماییم خواهیم دید که  متاسفانه در اثر بی توجهی مسلمانان این پیشگویی قران عملی شده است.24

مراد از فرقوا دینهم در این ایه شریفه پیروان ادیان یهود و نصارا هستند که دینشان را تجزیه به    فرقه های مختلفی نموده و هر فرقه ای به عقائدش راضی است. 25

در تفاسیر جامع البیان26 وسمرقندی27 و الکبیر رازی28 و ابن کثیر29 نیز همین معنا بشکلهای مختلف بیان گردیده است.   

در این ایه خداوند متعال مسلمانان را  از خطر جدی  تشتت و تفرقه بر حذر داشته و از انان می خواهد دین واحد الهی را همانند مشرکان به فرقه های مختلف تجزیه نکنند.30 

 

ایا طبق این ایه اختلاف و تشتت در دین از بزرگترین دامها و مکائد شیطان نیست و ایا تلاش در از بین بردن این اختلافات را نمی توان از بزرگترین مصادیق جهاد در راه خدا وبرترین اعمال در جهت قرب الهی دانست ؟31

ایشان ضمن بیان اقوال مختلف در آیه شریفه در بیان دیدگاه چهارم به روایت امام باقر علیه السلام استشهاد می کند که فرمود: مراد از فرقوا دینهم اهل ضلالت و بدعت هستند و این که خداوند متعال در این آیه مسلمانان را از تفرقه در دین نهی نموده و آنان را به وحدت فراخوانده است. و مراد از شیه فرقه های مختلفی است که از دین واحد ناشی می گردد و مراد از لست منهم فی شیء این است که هیچیک از این فرقه ها نباید خود را منتسب به پیامبر نمایند و پیامبر نیز از همه اینها اعلان براعت خواهد کرد و خداوند نیز در روز قیامت عوامل تفرقه را از رفتار زشتشان آگاه خواهد کرد.32

«فمعنی الآية أن الذين فرقوا دينهم بالإختلافات التي هي لأعماله ناشئة عن العلم ـ ما اختلف الذين اوتوه إلاّ بغياً بينهم ـ والإنشعابات المذهبية ليسوا علی طريقتک التي بنيت علی وحدة الکلمة ونفي الفرقة إنّما أمرهم في هذا التفريق إلی ربّهم لا يماسک منهم شيء فينبئنّهم يوم القيامة بما کانوا يفعلون ويکشف لهم حقيقة أعمالهم التي هي رهناؤها. وقد تبيّن بما مرّ: أن لأوجه لتخصيص الآية بتبرئته صلی الله عليه وآله وسلم من المشرکين أو منهم ومن اليهود والنصاری أو من المختلفين بالمذاهب والبدع من هذه الأمة فلآية عامة تعمّ الجميع. انتهی».33

اگر مشاهده کنیم که در روایات اهل بیت و همچنین اهل تسنن نقل شده است که این آیه اشاره به گمراهان و تفرقه اندازن و بدعت گذاران این امت است در حقیقت از قبیل بیان مصداق می باشد زیرا اگر این مصداق بیان نمی شد ممکن بود عده ای تصور کنند که منظور از آن منحصران دیگران هستند. در روایتی از امام باقر علیه السلام در ذیل همین آیه نقل شده است آیه اشاره به کسانی است که از امیر المؤمنین جدا شده اند و به دسته جات مختلف تقسیم گردیده اند.34

«جعلوا دين الله أدياناً لإکفار بعضهم بعضاً وصاروا أحزاباً وفرقاً لست منهم في شيء»35

ایشان ضمن بیان دیدگاه های مختلف می گوید فرقه های مختلف یهود و نصاری و مجوس دین واحد الهی را به مذاهب مختلف تجزیه نمودند و اینان اهل ضلالت و گمراهی اند و پیامبر از اینان براعت خواهد جست وکسانی که دین او را به فرقه های مختلف تبدیل کرده اند و نیز از یهود و نصاری که چنین روشی را در دین خود پیاده نموده اند اعلان براعت خواهد کرد.

خداوند در این ایه مسلمانان را در جهت وحدت و انسجام تحریک نموده و از انان می خواهد تا از تفرقه در دین و فرقه سازی ها اجتناب کنند 38.

در این تفسیر نیز ذیل ایه مذکور امده است : هوا پرستی ها علت فرقه سازی ها بوده که  نتیحه اش خروح از صراط مستقیم الهی خواهد بود وسرنوشت شوم این عمل در قیامت به صاحبانش ارائه خواهد شد 39

والظاهر أنّ الآية عامة في کل من فارق دين الله وکان مخالفا له فإن الله بعث رسوله بالهدی ودين الحق ليظهره علی الدين کله وشرعة واحد لا اختلاف فيه ولا افتراق فمن اختلف فيه «وکانوا شيعاً» أي فرقاً کأهل الملل والنحل والأهواء والضلالات فإن الله تعالی قد برأ رسول الله صلی الله عليه وآله مما هم فيه وهذه الآية کقوله تعالی: {شرع حکم من الدين ما وصی به نوحاً والذي أوحينا إليک...} وفي الحديث: نحن معاشر الأنبياء أولاد علات ديننا واحد».انتهی40

{ولا تکونوا کالذين تفرّقوا واختلفوا من بعد ما جاءهم البينات واولئک لهم عذاب عظيم} آل عمران، 105.

{وإنّ الذين اختلفوا في الکتاب لفي شقاق بعيد} بقره، 176.

{إنّ هذا صراطي مستقيماً فاتبعوه ولا تتبعوا السبيل فتفرق بکم عن سبيله ذلکم وصاکم به لعلکم تتقون} انعام، 153.

{وما تفرّق الذين أوتوا الکتاب إلاّ من بعد ما جائتهم البينة} البينة، آيه 4.

{أن أقيموا الدين ولا تتفرقوا فيه فإن تنازعتم في شيء فرّدوه إلی الله ورسوله واعتصموا بحبل الله جميعاً ولا تفّرقوا} شوری، 31.

{إنّ الدين عند الله الإسلام وما اختلف الذين أوتوا الکتاب إلاّ من بعد ما جاءهم العلم بغياً بينهم} آل عمران، 19.

{شرع لکم من الدين ما وصی به نوحاً والذي أوحينا إليک وما وصينا به إبراهيم وموسی وعيسی أن أقيموا الذين ولا تتفرقوا فيه کبر علی المشرکين ما تدعوهم إليه} شوری، 14.

{وما تفرّقوا إلاّ من بعد ما جاءهم العلم بغياً ولو لا کلمة سبقت من ربک إلی أجل مسمّی لقضي بينهم} شوری، 14.