پرش به محتوا

عطائیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عطائیه'''‏ از مذاهب بائده فقهى سنت و جماعت و منسوب شخصی به نام به عطاء بن ابى ریاح (رباح) است.
'''عطائیه'''‏ از مذاهب بائده (فراموش شده) [[فقه|فقهى]] [[اهل سنت و جماعت]] و منسوب شخصی به نام به ''عطاء‌بن‌ابى‌ریاح'' (رباح) است.


==شرح حال==
== شرح حال ==
وی فقیهی تابعی از فقها، مفسرین، محدثین طبقه سوم در [[مکه]] و شخصی معلم و پارسا بوده و در ایام خلافت عثمان به دنیا آمد و در جنگ حَجّاج با عبدالله بن زبیر، دستش قطع و در ادامه نابینا شد خود را از دست داد و در سال ۱۱۴ هجری قمری در سن ۸۸ سالگی درگذشت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref><ref>یوسف بن عبد الرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳</ref> <ref>ذهبی شمس الدین محمد، تذکرة الحفّاظ، ج۱ ص۹۸.
وی فقیهی تابعی از فقها، مفسرین و محدثین طبقه سوم در [[مکه]] و شخصی معلم و پارسا بود.  وی در زمان خلافت [[عثمان]] به دنیا آمد و در جنگ [[حجاج بن یوسف|حَجّاج]] با [[عبدالله بن زبیر]]، دستش قطع و در ادامه نابینا شد و سرانجام در سال ۱۱۴ هجری قمری در سن ۸۸ سالگی درگذشت<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 334.</ref>،<ref>یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف؛ تهذیب الکمال؛ ج ۲۰، ص ۷۶، ش ۳۹۳۳.</ref>،<ref>ذهبی شمس الدین محمد؛ تذکرة الحفّاظ، ج ۱ ص ۹۸.</ref>،<ref>بخاری محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹</ref>،<ref>یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳</ref>،<ref>منیع بغدادی محمد بن سعد؛ الطبقات الکبری؛ ج ۵ ص ۴۷۰.</ref>،<ref>محمدی ری شهری محمد؛ شناخت‌نامه حدیث؛ ج ۳، ص ۱۶۸-۱۶۹.</ref>.
</ref> <ref>بخاری محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹</ref><ref>یوسف بن عبد الرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳</ref> <ref>منیع بغدادی محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵ ص۴۷۰.</ref> <ref>محمدی ری شهری محمد، شناخت‌ نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref>


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
در زمان وى مذاهب فقهى (به عنوان مذهب و فرقه) هنوز برقرار نشده بود و در مدینه هفت نفر به عنوان فقهاى سبعه مرجعیت داشتند که مردم به آنان رجوع مى‏ کردند. علاوه در مکه که عطاء مى ‏زیسته است، جمعى و از جمله خود وی مرجعیت داشته‏ اند که پس از درگذشت هر یک، دوران مرجعیت وى نیز خاتمه یافت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335</ref> <ref>مقدسی شمس الدین ابو عبد الله محمد بن احمد، احسن التقاسيم فى معرفة الاقاليم، ليدن سال 1876- 1906 میلادی، ص 37</ref>
در زمان وى [[مذاهب فقهى]] (به‌عنوان مذهب و فرقه) هنوز برقرار نشده بود و در [[مدینه]] هفت نفر به‌عنوان فقهاى سبعه مرجعیت داشتند که مردم به آنان رجوع می‌کردند. علاوه در [[مکه]] که عطاء می‌زیسته است، جمعى از جمله خود وی مرجعیت داشته‏‌اند که پس از درگذشت هر کدام از ایشان، دوران مرجعیت‌شان نیز خاتمه می‌یافت<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 335.</ref>،<ref>مقدسی شمس الدین ابو عبیدالله محمد بن احمد؛ احسن التقاسیم فى معرفة الاقالیم؛ لیدن سال 1876 - 1906 میلادی؛ ص 37.</ref>.


==جایگاه روایی==
== جایگاه روایی ==
عطاء بن ابی ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از صحابیان پیامبر حشر و نشر داشته است. از پیامبر(صابوبکر، عمر، عثمان و فضل بن عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ سَلَمه، اُمّ هانی، ابو سعید خُدْری، عایشه، ابن عبّاس، عبد اللّه بن زبیر، عبد الله بن عمر و دیگران، روایت کرده است. جمعی از راویان، چون ابو حنیفه، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة بن کهیل از وی حدیث شنیده اند.
''عطاء‌بن‌ابی‌ریاح'' (رباح) با حدود دویست نفر از [[صحابه]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)]] حشر و نشر داشته است. او از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم[[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب|عمر]]، [[عثمان]] و فضل‌بن‌عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ‌سَلَمه، اُمّ‌هانی، ابو‌سعید خُدْری، [[عایشه]]، [[عبدالله ابن عباس|ابن‌عبّاس]]، [[عبدالله بن زبیر|عبداللّه‌بن‌زبیر]]، [[عبدالله بن عمر|عبدالله‌بن‌عمر]] و دیگران، روایت نقل کرده است. جمعی از راویان چون [[ابوحنیفه|ابو‌حنیفه]]، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة‌بن‌کهیل از وی حدیث شنیده اند. [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] او را از اصحاب [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه‌السلام)]] می‌داند و می‌نویسد که در نقل حدیث، خلط (مخلّط) می‌کرده است<ref>شیخ طوسی؛ رجال الطوسی؛ ص ۷۵، ش ۷۲۱.</ref>. البته عطا به نظر نمی‌تواند از اصحاب امام علی (علیه‌السلام) باشد؛ زیرا وی در زمان شهادت حضرت تنها سیزده سال عمر داشت.  
شیخ طوسی او را از اصحاب امام علی علیه السلام می داند و می نویسد که در نقل حدیث، خلط(مخلّط) می کرده است. <ref>شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۷۵ ش۷۲۱.</ref> البته عطا به نظر نمی تواند از اصحاب امام علی علیه السلام باشد، زیرا در زمان شهادت حضرت وی تنها سیزده سال عمر داشت.
علاوه بر آن، بعضی می‌گویند که تهمت خلط از ناحیه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] دربارۀ ''عطاء‌بن‌سائب'' گفته شده است نه دربارۀ ''عطاء‌بن‌ابی‌رباح''<ref>شوشتری محمد تقی؛ قاموس الرجال؛ ج ۷، ص ۲۰۳، ش ۴۸۸۹.</ref>. در منابع اهل‌سنت از [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] نقل شده است که فرمود: احکام [[حج]] را از عطاء بیاموزید<ref>ابن کثیر دمشقی؛ البدایه و النهایة؛ ج ۹، ص ۳۰۶.</ref>. همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است<ref>موسوعة طبقات الفقهاء؛ ج ۱، ص ۴۶۰، ش ۲۱۴.</ref>.
علاوه، بعضی می گویند که تهمت خلط از ناحیه اهل سنّت درباره عطاء بن سائب گفته شده است نه در باره عطاء بن ابی رباح. <ref>شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹ .</ref> منابع اهل سنت از امام باقر علیه السلام نقل کرده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. <ref>ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.</ref> همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است. <ref>موسوعة طبقات الفقهاء،  ج۱ ، ص۴۶۰، ش۲۱۴</ref>


==آثار و روایات==
== آثار و روایات ==
باید گفت که شمار دقیقی از روایات و آثار عطاء بن ریاح گزارش نشده است، ولی احادیث فراوانی در منابع حدیثی اهل سنّت به او نسبت داده شده است. <ref>محمدی ری شهری محمد، شناخت‌ نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref>
باید گفت که شمار دقیقی از روایات و آثار ''عطاء‌بن‌ریاح'' گزارش نشده است، ولی احادیث فراوانی در منابع حدیثی اهل‌سنت به او نسبت داده شده است<ref>محمدی ری شهری محمد؛ شناخت‌نامه حدیث، ج ۳، ص ۱۶۸-۱۶۹.</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: رجال]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: مذاهب فقهی ]]
<references />
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۷۸۰

ویرایش