confirmed
۵٬۸۸۴
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «عطويه از فرق «خوارج» پيروان عطيه حنفى بودند و از نجدات به شمار مى رفتند. <re...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
وی پیشوای فرقه ای از خوارج به نام عطیه بود. ر برخی از منابع تاریخی و کلامی، نام «عطیة بن اسود یشکرى» و در برخی دیگر عطبه بن اسود حنفی ثبت شده است. | وی پیشوای فرقه ای از خوارج به نام عطیه بود. ر برخی از منابع تاریخی و کلامی، نام «عطیة بن اسود یشکرى» و در برخی دیگر عطبه بن اسود حنفی ثبت شده است. | ||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> | <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 5، ص 566، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق. | ||
</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> <ref><ref>حمیری ابو سعید بن نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، تهران، سال 1972 میلادی، ص 170</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الإسلامیین و اختلاف المصلین، ویسبادن، فرانس شتاینر، سال 1400 قمری، چاپ سوم، ص 92</ref> <ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الأنساب، حیدر آباد هند، مطبعه مجلس، ج 9، ص 238</ref>> او نخست از اصحاب نجدة بن عامر حنفى بود و وى را از جانب خود به سيستان فرستاد. او سپس به مرو رفته و مذهب خويش را آشكار ساخت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> <ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 4، ص 237، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، قاهره، سال1930- 1911 میلادی، ج 2 ص 354.</ref> | |||
<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 5، ص 566، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق. | <ref>حمیری ابو سعید نشوان، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 170</ref> | ||
</ref> | |||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> <ref><ref>حمیری ابو سعید بن نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، تهران، سال 1972 میلادی، ص 170</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الإسلامیین و اختلاف المصلین، ویسبادن، فرانس شتاینر، سال 1400 قمری، چاپ سوم، ص 92</ref> <ref>سمعانی عبدالکریم بن محمد، الأنساب، حیدر آباد هند، مطبعه مجلس، ج 9، ص 238</ref>> | |||
او نخست از اصحاب نجدة بن عامر حنفى بود و وى را از جانب خود به سيستان فرستاد. او سپس به مرو رفته و مذهب خويش را آشكار ساخت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> | |||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref> | |||
<ref>زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 4، ص 237، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.</ref> | |||
<ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، قاهره، سال1930- 1911 میلادی، ج 2 ص 354.</ref> | |||
<ref> | |||
حمیری ابو سعید نشوان، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص 170</ref> | |||
<ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 2، ص 164.</ref> | <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 2، ص 164.</ref> | ||
<ref>ابن اثیر علی بن محمد، اللباب فى تهذيب الانساب، قاهره، سال 69 – 1353 میلادی ، ص 1422.</ref> | <ref>ابن اثیر علی بن محمد، اللباب فى تهذيب الانساب، قاهره، سال 69 – 1353 میلادی ، ص 1422.</ref> | ||
<ref> | <ref>ملطی محمد بن احمد، التنبيه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقيق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 170.</ref> | ||
ملطی محمد بن احمد، التنبيه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقيق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 170.</ref> | |||
«ابوفدیک» و «عطیة بن الاسود حنفی» دو تن از سران گروه منتسب به «نافع بن الازرق» بودند و چون با بدعتهای او روبرو شدند، از او بریده، به فرد دیگری به نام «نجدة بن عامر» پیوسته و او را امیرالمؤمنین خواندند. ولی این بیعت نیز دیری نپایید؛ زیرا با بدعتهایی که «نجده» داشت، آن ها از او هم جدا شدند و «ابوفدیک»، «نجده» را کشته و پس از او یاران «نجده» به دو گروه «فدیکیه» و «عطویه» تقسیم شدند. | «ابوفدیک» و «عطیة بن الاسود حنفی» دو تن از سران گروه منتسب به «نافع بن الازرق» بودند و چون با بدعتهای او روبرو شدند، از او بریده، به فرد دیگری به نام «نجدة بن عامر» پیوسته و او را امیرالمؤمنین خواندند. ولی این بیعت نیز دیری نپایید؛ زیرا با بدعتهایی که «نجده» داشت، آن ها از او هم جدا شدند و «ابوفدیک»، «نجده» را کشته و پس از او یاران «نجده» به دو گروه «فدیکیه» و «عطویه» تقسیم شدند. | ||
<ref>شهرستانى، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ص 143 - 144، قم، الشریف الرضی، چاپ سوم، 1364ش.</ref> | <ref>شهرستانى، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ص 143 - 144، قم، الشریف الرضی، چاپ سوم، 1364ش.</ref> | ||
=پانویس= | |||
[[رده: کلام]] | |||
[[رده: مذاهب کلامی ]] |