پرش به محتوا

راهنما:آشنایی با اصول نگارش و ویرایش (بخش اول): تفاوت میان نسخه‌ها

حذف نویسه (ۀ) که مربوط به زبان اردو بود
جز (جایگزینی متن - 'می باشد' به 'می‌باشد')
(حذف نویسه (ۀ) که مربوط به زبان اردو بود)
خط ۳۶: خط ۳۶:
از مهمترین قواعداین دستور خط می‌توان موارد زیر را ذکر کرد:<br>
از مهمترین قواعداین دستور خط می‌توان موارد زیر را ذکر کرد:<br>
   
   
1. برای ترکیب‌های اضافی و وصفی منتهی به «ه‍» ناملفوظ، مثل «خانهٔ بزرگ»، از نویسهٔ «همزهٔ روی ه‍» استفاده می‌شود. درست: «خانهٔ بزرگ». غلط: «خانه بزرگ»، «خانه ی بزرگ»، «خانه‌ی بزرگ»  
1. برای ترکیب‌های اضافی و وصفی منتهی به «ه‍» ناملفوظ، مثل «خانهٔ بزرگ»، از نویسهٔ «همزهٔ روی ه‍» استفاده می‌شود. درست: «خانهٔ بزرگ». غلط: «خانه بزرگ»، «خانه ی بزرگ»، «خانه‌ی بزرگ».<br>
لطفاً برای همزهٔ روی «ه» از تک‌نویسهٔ «ۀ»  استفاده نکنید. این نویسه استاندارد نیست و کاربرد آن در زبان‌هایی مثل اردوست. در بعضی از نسخه‌های قدیمی‌تر قلم‌ها این حرف به حرف پیشین نمی‌چسبد. درست: خانهٔ = خانه + ٔ . غلط: خانۀ = خان + ۀ<br>


2. «ها»، علامت جمع، همیشه جدا از اسم قبل خود اما با نیم فاصله(فاصلهٔ مجازی) نوشته می‌شود؛ مثال: نام‌ها؛ کتاب‌ها؛ مسلمان‌ها؛ ایرانی‌ها.
2. «ها»، علامت جمع، همیشه جدا از اسم قبل خود اما با نیم فاصله(فاصلهٔ مجازی) نوشته می‌شود؛ مثال: نام‌ها؛ کتاب‌ها؛ مسلمان‌ها؛ ایرانی‌ها.
خط ۶۴: خط ۶۳:


==دستور زبان و سبک نگارش==
==دستور زبان و سبک نگارش==
سبک متن مقاله‌های ویکی‌پدیا باید رسمی‌باشد، همچنان که در دانشنامه‌های معتبر است. رسمی‌نوشتن به معنی  باتکلف نوشتن یا به‌کارگیری کلمه‌های ثقیل نیست.  
سبک متن مقاله‌های ویکی‌پدیا باید رسمی باشد، همچنان که در دانشنامه‌های معتبر است. رسمی‌نوشتن به معنی  باتکلف نوشتن یا به‌کارگیری کلمه‌های ثقیل نیست.  
از مصداق‌های سبک رسمی این است که معمولاً از صیغه‌های اول شخص استفاده نمی‌شود و به جای آن صیغهٔ مجهول به کار می‌رود. مثلاً به جای این که گفته شود: «در بند سوم به این موضوع اشاره می‌کنیم» گفته می‌شود: «در بند سوم به این موضوع اشاره می‌شود».  
از مصداق‌های سبک رسمی این است که معمولاً از صیغه‌های اول شخص استفاده نمی‌شود و به جای آن صیغهٔ مجهول به کار می‌رود. مثلاً به جای این که گفته شود: «در بند سوم به این موضوع اشاره می‌کنیم» گفته می‌شود: «در بند سوم به این موضوع اشاره می‌شود».  
در سبک رسمی از شکسته‌نویسی خاص زبان گفتاری یا محاوره‌ای پرهیز می‌شود: درست: «می‌رود» نادرست: «می‌ره».<br>
در سبک رسمی از شکسته‌نویسی خاص زبان گفتاری یا محاوره‌ای پرهیز می‌شود: درست: «می‌رود» نادرست: «می‌ره».<br>