ابوحنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در سال 80 هجری قمری  در [[کوفه]] و در عصر [[عبدالملک بن مروان]] [[بنی امیه|خلیفه اموی]] به دنیا آمد و در زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش [[حماد بن ابی سلیمان کوفی]] متوفای 120 هجری قمری بود. این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از [[صحابه]] از جمله [[انس بن مالک]] [[حدیث]] نقل کرده است او را از [[تابعین]] شمرده اند.<ref> خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۴۵.</ref> ابوحنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ [[اهل سنت]] به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوای [[شافعیه]] مردم را در [[فقه]] وامدار ابوحنیفه خوانده است. <ref>  خطیب بغدادی ، ج۱۵، ص۴۶۳ـ۴۸۱.  

وی شاگردان بسیاری داشت که میان آن ها مشهور ترین شان، ابوالهذیل زفر بن هذیل بن قیس کوفی، حسن بن زیاد، ابویوسف یعقوب بن ابراهیم کوفی که در زمان [[هارون الرشید]] قاضی القضاة بوده و نیز [[محمد بن حسن شیبانی]] هستند. <ref> الفقه الاسلامى و ادلّته ، ج ۱، ص ۴۴</ref>

ابوحنیفه می گوید: برای استنباط احکام نخست به کتاب خدای تعالی مراجعه می کنم، اگر نتوانستم از کتاب خدا و سنت پیغمبر (ص) حکمی استنباط کنم از گفته های صحابه بهره گرفته و بقیه را رها می نمایم و به قول دیگری عمل نمی کنم منابع تشریعی ای که امام ابوحنیفه در استنباط مسائل به آنها اتکا می‌نمود عبارتند از : [[قرآن]]، سنت نبوی، اتفاق نظر مجتهدان صحابه و دیگران و قیاس. البته بعد از این چهار منبع نوبت به [[استحسان]] می رسد. <ref> http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C </ref>

وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست. ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. <ref> تاریخ الفقه الاسلامى ، ص ۱۲۱-۱۲۰ .</ref>ابن خلدون نقل می‌کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می‌کرد.<ref> تاریخ ابن خلدون ، ج ۲، ص ۷۹۶ (فصل ششم، علوم حدیث)</ref>

آن چه معروف است این که ابوحنیفه از مدافعان رای و قیاس بود حتی به گونه ای که معروف به پیشوای اهل رای  بود و البته از رای در جایی استفاده می‌کرد که نصی از قرآن یا روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود نداشته باشد.